کپک که به آن کفک هم می‌گویند، قارچ‌های میکروسکوپی است که در جا‌های مرطوب رشد می‌کنند.
به گزارش بی‌بی‌سی، هاگ‌های کپک همه جا هستند و هزاران هزار از آن‌ها در اتمسفر زمین پخش است.
نشانه‌های کپک در خانه لکه‌های سیاه، سفید یا سبز کُرک‌مانند روی دیوار‌ها و بوی نا و رطوبت و کپک‌زدگی است.
افرادی که در مکان‌های آلوده به کپک زندگی می‌کنند بیشتر احتمال دارد که به بیماری‌های تنفسی، عفونت، حساسیت و آسم یا تنگی‌نفس مبتلا شوند.
استنشاق یا تماس با هاگ‌هایی که کپک در هوا آزاد می‌کند باعث بروز حساسیت و واکنش‌هایی مانند عطسه، آبریزش بینی، سرخی چشم‌ها و خارش و آسیب‌های پوستی می‌شود.
کپک باعث بروز حمله‌های تنگی‌نفس و سرفه و خس‌خس سینه می‌شود.
بنا به گزارش مؤسسه تحقیقات مسکن بریتانیا هر سال نظام خدمات بهداشت عمومی بریتانیا بیش از یک میلیارد پوند برای درمان بیماری‌های ناشی از زندگی در خانه‌های سرد و مرطوب هزینه می‌کند.
افراد سالمند، کودکان و نوزادان و همچنین افراد مبتلا به بیماری‌های تنفسی و عارضه‌های پوستی بیش از دیگران در معرض آسیب ناشی از قرار گرفتن در معرض کپک هستند.
میعان یا تبدیل گاز به مایع دلیل اصلی به وجود آمدن کپک است.
کپک در بیشتر موارد در بخش‌های از خانه که رطوبت بیشتری دارد مانند حمام و دستشویی، آشپزخانه و اطراف پنجره‌ها به وجود می‌آید.
وقتی هوا سرد می‌شود بخار آب تبدیل به قطره‌های آب می‌شود و بر سطوحی در خانه که دمایی کمتر از نقطه شبنم داشته باشند قرار می‌گیرد.
این سطوح ممکن است دیوار‌های خارجی فاقد عایق‌بندی مناسب یا پنجره‌ها باشند.
اگر به موقع به آن رسیدگی نشود، این سطوح مرطوب می‌شوند و شرایط برای رشد کپک روی آن‌ها فراهم می‌شود.
خانه‌ها و املاک قدیمی که عایق‌بندی مناسبی ندارند بیشتر در معرض کپک‌زدگی هستند.
کپک بر اثر کار‌های روزانه و خانگی که رطوبت اضافی تولید می‌کند مانند دوش گرفتن، آشپزی و خشک کردن لباس‌ها در فضای بسته هم ممکن است به وجود آید.
دوش گرفتن کوتاه‌تر و خشک کردن سطوح مرطوب و ایجاد تهویه مناسب و باز کردن پنجره‌های آشپزخانه و استفاده از هواکش هنگام آشپزی به پیشگیری از ایجاد کپک کمک می‌کند.
مراقبت از لوله‌هایی که چکه می‌کنند و لوله‌های فاضلاب هم برای پیشگیری از کپک مهم است.