اگر جنگ امروز به پایان برسد نه روسیه راضی است و نه اوکراین. مسکو به دنبال فتح تنها قسمت هائی از اوکراین نبود و نیست، پوتین می‌خواهد کل اوکراین را تحت سلطه خود در آورد.
به گزارش خبرآنلاین، دیمیتری پسکوف سخنگوی کرملین در مصاحبه‌ای با روزنامه «آرگومنت و فکتس» عنوان کرد: «ما در یک حالت جنگی هستیم. ابتدا عملیات ویژه نظامی آغاز شد و هنگامی که غرب به طور جمعی عضوی از طرف اوکراین شد، این عملیات به جنگ تغییر پیدا کرد. من نسبت به این موضوع متقاعد شده‌ام و همه باید متوجه آن شوند».
سخنگوی کرملین در ادامه افزود: «روسیه به انجام اقدامات خود ادامه خواهد داد و این عملیات ویژه امنیت شهروندان و سرزمین‌های اوکراین را تهدید نمی‌کند».
پسکوف همچنین تاکید کرد: «روسیه نمی‌تواند اجازه دهد در مرز‌های خود طرفی وجود داشته باشد که بخواهد از هر روشی برای جدا کردن کریمه از آن استفاده کند».
در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲، ارتش روسیه حدود ۲۰۰۰۰۰ سرباز را به چندین بخش از مرز با اوکراین اعزام کرد. ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه و مشاورانش انتظار داشتند که این کارزار از سه روز تا دو هفته طول بکشد. هدف از بین بردن رهبری غیرنظامی و نظامی اوکراین و جایگزینی آن‌ها با یک دولت نیابتی بود که درخواست‌های مسکو را انجام دهد. اما واقعیت ثابت کرد که آن‌ها کاملاً در اشتباه بودند. ارتش و جمعیت غیرنظامی اوکراین محکم ایستادند و به مقابله پرداختند. تحویل فوری سیستم‌های تسلیحاتی غربی به اوکراینی‌های مصمم کمک کرد تا ابتدا نیرو‌های روسی را متوقف و سپس به عقب برانند. جنگ اکنون وارد سومین سال خود شده است و این احتمال وجود دارد که فراتر از امسال نیز ادامه یابد.
در این برهه از زمان، به نظر می‌رسد روسیه در موضع بهتری به نسبت اوکراین قرار دارد. این مزیت به دو علت است: مهمات و نیروی انسانی. مجتمع نظامی-صنعتی روسیه با تمام ظرفیت کار می‌کند و مواد لازم را تولید می‌کند. روسیه همچنین از رژیم‌های دوست مانند کره شمالی تجهیزات نظامی دریافت می‌کند. همچنین پس از اعلام بسیج همگانی در سپتامبر ۲۰۲۲، مقامات نظامی توانسته‌اند سربازان کافی را به کار بگیرند.
در همین حال، اوکراین به دلیل ناتوانی بایدن در تصویب بسته کمک مالی به این کشور در کنگره آمریکا برای تأمین تسلیحات و تجهیزات دچار مشکل شده است. اعضای اتحادیه اروپا نمی‌توانند مشکل کمبود ذخایر مهمات اوکراین را حل کنند، زیرا نتوانسته‌اند تولید نظامی-صنعتی خود را افزایش دهند. علاوه بر این، اوکراین با کمبود نیرو مواجه است، زیرا حداقل سن استخدام در ارتش را روی سن۲۷ سال ثابت نگه داشته است.
نابرابری در میدان نبرد در حال خودنمایی است. اخیراً اوکراینی‌ها مجبور شدند از شهر آودیوکا در نزدیکی دونتسک عقب‌نشینی کنند و یک پیروزی شیرین به پوتین دادند. آن‌ها در سایر بخش‌های جبهه نیز با فشار مواجه هستند، از جمله در نزدیکی کرمینا و کوپیانسک.
با شتاب گرفتن روسیه، صدا‌هایی مبنی بر اینکه اوکراین باید تن به صلح دهد، شروع شده است. استدلال آن‌ها این است که کی‌یف اکنون باید شرایط پوتین را بپذیرد، زیرا در آینده در موقعیت ضعیف‌تری قرار خواهد گرفت.
با این حال، احتمال هرگونه مذاکره بسیار اندک است. هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که پوتین و اطرافیانش اهداف اولیه خود را برای تحت سلطه در آوردن اوکراین تغییر داده باشند. وقتی مسکو معتقد است که جنگ به نفع آن‌ها در جریان است مذاکره برای او چه مزیتی دارد؟ شاید تنها مزیت یک آتش بس موقتی برای روسیه تجدید قوا باشد و این چیزی است که اوکراین به شدت از آن واهمه دارد.
البته دست اوکراین هم کاملا خالی نیست. کی‌یف ناوگان دریای سیاه روسیه را از بین برده است و گل سرسبد آن، مسکوا را غرق کرده است. علاوه بر این، اوکراین توانایی حمله به اهدافی در اعماق خاک روسیه را نشان داده است، مانند پایانه صادرات نفت در اوست لوگا.
اگر جنگ امروز به پایان برسد نه روسیه راضی است و نه اوکراین. مسکو به دنبال فتح تنها قسمت هائی از اوکراین نبود و نیست، پوتین می‌خواهد کل اوکراین را تحت سلطه خود در آورد؛ اوکراین نیز اکنون به دنبال توقف جنگ نیست. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین و دولت او بار‌ها اعلام کرده‌اند که هدفشان آزادسازی کل کشور است.
برای هر دو طرف، جنگ تنها گزینه است. روسیه با جدیت کارزار فتح خود را دنبال و اوکراین نیز شجاعانه از خود دفاع خواهد کرد. به جز پیروزی قاطع مسکو یا کی‌یف در ماه‌های آینده که بسیار بعید است هیچ چیز نمی‌تواند این جنگ را به پایانی قطعی نزدیک کند.