«اوپنهایمر»، آخرین ساخته کریستوفر نولان، کیلین مورفی، ستاره ایرلندی سینما را در نقش جی. رابرت اوپنهایمر نشان می‌دهد؛ مردی که مسئولیت رهبری «پروژه منهتن» و ساخت بمب اتمی برای ایالات متحده در جریان جنگ جهانی دوم را بر عهده داشت.
به گزارش روزیاتو، گفته می‌شود که اوپنهایمر در لحظات پس از آزمایش سلاح هسته‌ای، خطی از کتاب مقدس هندو را در ذهن خود می‌خواند: «حالا من به مرگ بدل شده‌ام، ویرانگر دنیاها». با این حال کمی بعد از پرتاب بمب بر روی هیروشیما و ناکازاکی در ژاپن، این دانشمند هسته‌ای از پروژه منهتن استعفا داد.
این فیلم از زمان انتشار با استقبال گسترده منتقدان روبه‌رو شد و در میان جوایز فراوان، ۷ جایزه اسکار، ازجمله جایزه بهترین بازیگر نقش مرد را نیز از آن خود کرد.
اوپنهایمر نولان علاوه بر کار هسته‌ای، به زندگی شخصی پیچیده این دانشمند نیز می‌پردازد؛ ازجمله ازدواج با کاترین «کیتی» اوپنهایمر.
در ادامه هرآنچه باید درباره خانواده واقعی اوپنهایمر بدانید آمده است.
کاترین اوپنهایمر با نام خانوادگی اصلی پونینگ، در سال ۱۹۴۰ تنها دو سال پیش از پیوستن اوپنهایمر به پروژه منهتن با او ازدواج کرد.
کیتی پیش از این سه بار ازدواج کرده بود. اولین همسر او فرانک رمزیر موسیقی‌دان بود که تنها یک سال با هم زندگی کردند. کمی بعد از جدایی، در سال ۱۹۳۴ او با حزب کمونیست آمریکا درگیر شد و با جان دالت جونیور ازدواج سفید کرد. این دو تا سال ۱۹۳۶ با هم در شیکاگو زندگی کردند.
کیتی سپس در سال ۱۹۳۸ با ریچارد استوارت هریسون، استاد آکسفورد ازدواج کرد، اما زمانی که هریسون در کالیفرنیا مشغول کار بود، با اوپنهایمر وارد رابطه شد. او در سال ۱۹۴۰ از هریسون طلاق گرفت و یک روز بعد با اوپنهایمر ازدواج کرد.
آن‌ها تا زمان مرگ اوپنهایمر بر اثر سرطان حنجره در سال ۱۹۶۷ با هم بودند و کیتی خاکستر او را در کنار جزیره سنت جان در جزایر ویرجین، به آب ریخت؛ جایی این زوج زمان زیادی را به همراه دو فرزندشان در آن سپری می‌کردند.
کیتی باقی عمرش را با رابرت سربر، فیزیکدان دیگری از پروژه منهتن، سپری کرد که همسرش بر اثر خودکشی جان باخته بود. کیتی در سال ۱۹۷۲ در بیمارستان درگذشت؛ درست زمانی که این زوج قصد داشتند به سفری دریایی در ژاپن، جزایر گالاپاگوس و تاهیتی بروند.
پیتر بزرگ‌ترین فرزند کیتی و رابرت، در سال ۱۹۴۱ در کالیفرنیا به دنیا آمد. پیش از آنکه خانواده برای پروژه منهتن به لوس آلاموس نقل مکان کند.
گفته می‌شود که پیتر در کودکی با اضطراب دست و پنجه نرم می‌کرد و رابطه خوبی با مادرش نداشت. در عوض منشی پدرش، ورنا هابسون، به «مادر جایگزین» او تبدیل شد.
متاسفانه پیتر در مدرسه کوئیکر در نیوتاون پنسیلوانیا خوب عمل نکرد و نمرات مورد نیاز برای فارغ‌التحصیلی را به دست نیاورد.
او سرانجام تحصیلاتش را در یک دبیرستان دولتی به پایان رساند.
وقتی پدرش در سال ۱۹۶۷ از دنیا رفت، پیتر به مزرعه پرو کالینته در نیومکزیکو که رابرت اوپنهایمر مالک آن بود بازگشت و در ۸۱ سالگی هنوز در آنجا زندگی می‌کند.
او سال‌ها به عنوان نجار کار کرد و سه فرزند دارد.
تونی اوپنهایمر در سال ۱۹۴۴ متولد و در لس آلاموس بزرگ شد. او در سنین پایین به فلج اطفال مبتلا شد و بیشتر به همین خاطر است که خانواده اوپنهایمر شروع به سفر به سنت جان در جزایر ویرجین کردند، زیرا گرما به شرایط او کمک می‌کرد.
تونی هم در دوران نوجوانی با مادرش رابطه خوبی نداشت که گفته می‌شود عمدتاً به خاطر وابستگی کیتی به الکل بود.
دو سال پس از مرگ رابرت در سال ۱۹۶۷، تونی از شغلش به عنوان مترجم در سازمان ملل متحد کنار گذاشته شد. او که با عواقب روحی از دست دادن پدر و شغلش دست به گریبان بود، پس از مدتی زندگی در جزیره سنت جان، در ژانویه ۱۹۷۷، درست یک ماه پس از جشن تولد ۳۲ سالگی‌اش، خودکشی کرد و جان سپرد.
اگرچه تونی قبل از مرگش فرزندی نداشت، اما پیتر اوپنهایمر سه فرزند دارد: چارلز، الا و دوروتی.
دوروتی وندرفورد، که در سال ۱۹۷۳ به دنیا آمد، بزرگ‌ترین نوه اوپنهایمر است و در حال حاضر در سایت امنیت ملی نوادا به عنوان نویسنده فنی کار می‌کند و مسیر علمی پدربزرگش را دنبال می‌کند.
اطلاعات کمی در مورد الا وجود دارد. اما چارلز در سال ۱۹۷۵ متولد شد و بیشتر عمر خود را در زمینه توسعه نرم افزار کار کرده است. او همچنین خود را یک کارآفرین معرفی می‌کند.
هم دوروتی و هم چارلز در سال ۲۰۱۵ در مصاحبه‌ای طولانی درباره پدربزرگشان برای «بنیاد میراث اتمی» شرکت کردند.
در آن زمان، چارلز اشاره کرد که بسیاری از مورخان پدربزرگ او را شخصیتی مرموز می‌دانند، اما زندگی او «داستانی جذاب» است.
چارلز با همسرش کارن پاک اوپنهایمر دو دختر دارد که به این معنی است که اوپنهایمر حداقل دو نتیجه دارد.