شرایط ریزگرانش باعث می‌شود سلول‌ها با سرعت بیشتری پیر شوند و به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا پیشرفت رشد سرطان را به روشی که در زمین امکان‌پذیر نیست، بررسی کنند.
به گزارش ایسنا، این گروه سلول‌ها را با پرواز فضایی اکسیوم ۳ (Axiom۳) اسپیس‌ایکس در روز ۱۸ ژانویه به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) فرستادند.
آن‌ها بر این باورند که یک «کلید کشنده» برای سرطان پیدا کرده‌اند که در شرایط فضایی کار می‌کند. آن‌ها این مورد را پس از مشاهده نتایج امیدوارکننده از یک داروی آزمایشی به نام رابیکسینیب (rebecsinib) اعلام کردند.
ماموریت فضایی تجاری اکسیوم ۳ چهار فضانورد اروپایی و چندین آزمایش علمی را در ابتدای سال به فضا پرتاب کرد.
یکی از آزمایش‌ها به صورت دسته‌ای از ارگانوئید‌های تومور مینیاتوری تولید شده از سلول‌های بیماران سرطانی انجام شد. قبل از این ماموریت، تیم دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو سلول‌ها را در یک آزمایشگاه رشد داده بودند.
هدف آن‌ها فرستادن سلول‌ها به فضا و به دست آوردن درک جدیدی در مورد دارویی آزمایشی بود که ساخته بودند.
محققان قبل از ارسال سلول‌های جدید خود به فضا با اکسیوم ۳، سلول‌های بنیادی را در چندین پرواز اسپیس‌ایکس به فضا پرتاب کرده بود. در طی ماموریت‌های قبلی، آن‌ها متوجه تغییرات پیش از سرطان خون در سلول‌های بنیادی شدند که روی زمین دیده نشده بود.
دکتر کاتریونا اچ. ام. جیمیسون (Catriona H.M. Jamieson) توضیح می‌دهد که آزمایش سلول‌های بنیادی باعث شد تیم او به این فکر بیفتند که سلول‌های سرطانی چگونه در شرایط ریزگرانش رفتار می‌کنند.
جیمیسون می‌گوید: ما گفتیم، صبر کن، اگر سرطان را به فضا بفرستیم چه طور می‌شود؟ آیا سرطان بدتر می‌شود؟ و پاسخ مثبت بود. در شرایط فشار ناشی از ریزگرانش این اتفاق افتاد.
هدف این گروه انجام آزمایش‌های بالینی روی زمین تا پایان سال است.
آن‌ها در طول ماموریت‌های قبلی خود دریافتند که یک ژن شبیه‌سازی به نام ADAR۱ به سرعت در سلول‌های آن‌ها در شرایط فضایی فعال می‌شود و به تومور‌ها این امکان را می‌دهد تا در عرض ۱۰ روز سه برابر شوند.
در ماموریت قبلی اکسیوم، گروه جیمیسون تومور‌های کوچکی را به فضا پرتاب کردند که با دو نوع داروی ضد سرطان که با استفاده از روش‌های مختلف ADAR۱ را مسدود می‌کردند، درمان می‌شدند.
در اکسیوم ۳، محققان یک داروی آزمایشی به نام رابیکسینیب را به مدار فرستادند که نوع جدیدی از دارویی است که با جلوگیری از تولید پروتئین‌های بدخیم، فعال‌سازی ADAR۱ را مسدود می‌کند. این گروه داروی جدید را روی تومور‌های کوچک سرطان پستان در ایستگاه فضایی بین‌المللی آزمایش کردند.
آن‌ها دریافتند که در مقایسه با گروه شاهد، رشد سرطان به طور قابل توجهی مهار شد.
به گفته جیمیسون، داروی جدید سلول‌های سرطانی را از شبیه‌سازی باز می‌دارد و ممکن است به عنوان یک «کلید کشنده» برای سرطان عمل کند.
گام بعدی گروه جیمیسون این است که تا پایان سال آزمایش‌های بالینی روی زمین را آغاز کنند. جیمیسون می‌گوید: ما سرعت خود را کاهش نمی‌دهیم. وقتی ما چنین داده‌هایی را می‌بینیم، فکر می‌کنیم این وظیفه ماست که آن را به مراکز درمانی برسانیم.