در علم اقتصاد یک مدل اقتصادی مشهور بیش از سایر مدل‌ها مورد استفاده و توجه بانک‌های مرکزی قرار گرفته است: مدل مشهور به منحنی فیلیپس. طبق منحنی فیلیپس در اقتصاد بده‌بستانی میان تورم و بیکاری وجود دارد و نمی‌توان بدون بالا بردن بیکاری تورم را کاهش داد.
به گزارش دنیای اقتصاد، اگرچه این مدل از زمان مطرح شدن خود مورد اصلاح و انتقادات فراوانی قرار گرفته است، اما بده‌بستان موجود میان بیکاری و تورم همچنان مورد تاکید بسیاری از اقتصاددانان مشهور جهان همچون لارنس سامرز، برنده نوبل اقتصاد و اولیور بلانچارد اقتصاددان ارشد سابق صندوق بین‌المللی پول است.
دوئل منحنی‌های فیلیپس و بوریج با وجود رابطه سنتی بین تورم و بیکاری، داده‌های اخیر در آمریکا نشان می‌دهد که بدون افزایش بیکاری تورم کاهش یافته است.
در این شرایط کریستوفر والر، یکی از اعضای شورای حکام فدرال‌رزرو، دو سال پیش یک چارچوب اقتصادی جدید ارائه کرد که نشان می‌داد چگونه بانک مرکزی می‌تواند تورم را به هدف ۲ درصدی خود بدون جهش خاصی در بیکاری بازگرداند. این مدل مورد مخالفت بلانچارد و سامرز قرار گرفت؛ اما زمان نشان داد، والر درست می‌گفت.
به گزارش وال استریت ژورنال دو سال بعد از جنجال‌های مربوط به مدل والر، اقتصاد آمریکا قدم به قدم به تورم ۲ درصدی نزدیک می‌شود و همزمان بیکاری، در پایین‌ترین رقم خود در نیم‌قرن اخیر قرار دارد. این یکی از دلایلی است که این اقتصاددان آکادمیک که به تازگی وارد حوزه بانک مرکزی شده است، به‌عنوان یکی از نامزد‌های ریاست فدرال‌رزرو مطرح شده است. در سال‌های اخیر، والر به یک شاهین تورم (Inflation Hawk) تبدیل شده است.
لقبی برای اعضای شورای حکام فدرال‌رزرو که در تعیین نرخ‌های بهره بیشتر نگران تورم بالا هستند تا بیکاری بالا. یکی از دلایل این امر چارچوبی است که به او اطمینان می‌دهد برخلاف برخی از تئوری‌های استاندارد اقتصادی، تورم می‌تواند بدون بیکاری بالا کاهش یابد. نظریه اساسی او این است که در یک بازار کار که کمبود نیروی کار حاکم است، سیاست‌های پولی سختگیرانه باعث می‌شود کارفرمایان به جای اخراج کارمندانی که برای استخدام آن‌ها زحمت کشیده بودند، مشاغل خالی را حذف کنند.
در سال ۲۰۲۲، فدرال‌رزرو پس از اینکه متوجه شد تورم برخلاف تصور اولیه مقامات آن، پدیده‌ای گذرا نیست، شروع به افزایش سریع نرخ‌ها از نزدیک به صفر کرد. در این هنگام بود که لارنس سامرز، وزیر سابق خزانه‌داری و اولیور بلانچارد، اقتصاددان ارشد سابق صندوق بین‌المللی پول، در مقاله‌ای در اوت ۲۰۲۲ نوشتند که تحقیقات حمایت‌کننده از مدل والر مملو از «نتیجه‌گیری‌های گمراه‌کننده، خطا‌ها و اشتباهات واقعی» بود.
در آن زمان ۷ درصد از مشاغل، خالی بودند. سامرز و بلانچارد نشان دادند که چگونه در هر چرخه اقتصادی از زمان جنگ جهانی دوم، بیکاری به‌طور قابل توجهی دو سال پس از اوج گرفتن تعداد مشاغل، خالی افزایش یافته است. آن‌ها و دیگر منتقدان گفتند که تورم بدون افزایش بیکاری به ۲ درصد نزدیک نمی‌شود. با این حال، از آن زمان نرخ مشاغل خالی به ۵.۴ درصد کاهش یافته است؛ درحالی‌که نرخ بیکاری بالاتر از آن زمان نشده است. طبق قیمت ترجیحی فدرال‌رزرو، تورم در دسامبر از ۷.۱ درصد در ژوئن ۲۰۲۲ به ۲.۶ درصد کاهش یافت.
به‌طور معمول، مشاغل خالی با کاهش بیکاری افزایش می‌یابد و بالعکس، رابطه‌ای به نام منحنی بوریج (Beveridge) به نام اقتصاددان بریتانیایی ویلیام بوریج که درباره میزان مشاغل خالی و بیکاری در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ مطالعه کرد. با بازگشایی اقتصاد پس از همه‌گیری در سال ۲۰۲۱، انبوهی از تقاضا به استقبال کارفرمایان آمد. اختلالات ناشی همه‌گیری به این معنی بود که آن‌ها نمی‌توانستند کارگر پیدا کنند؛ بنابراین تعداد مشاغل خالی افزایش یافت. در این شرایط، در داخل فدرال‌رزرو، والر تلاش برای خروج زودتر از سیاست‌های محرک بانک مرکزی را آغاز کرده بود.
در حالی‌که برخی از همکاران او نگران بودند که این امر می‌تواند به بازار کار آسیب بزند، والر استدلال کرد که تقاضا برای نیروی کار آن‌قدر قوی است که نیازی به نگرانی نیست.
جروم پاول، رئیس فدرال‌رزرو در اوایل سال ۲۰۲۲ به‌طور علنی این دیدگاه را تکرار کرد؛ زیرا مقامات آماده بودند تا نرخ بهره را افزایش دهند. بلانچارد در ناهار با پاول به منحنی کتاب درسی بوریج اشاره کرد تا دورنمای زیبای فدرال‌رزرو را مورد انتقاد قرار دهد. جلسات توجیهی کارکنان با مقامات ارشد فدرال‌رزرو ادامه یافت. در یکی از جلسات اندرو فیگورا، محقق فدرال‌رزرو که در پویایی نیروی کار متخصص است، نشان داد منحنی بوریج آن‌قدر‌ها که گفته می‌شود پایدار نیست.
تحقیقات فیگورا تصورات قبلی والر را تقویت کرد و او نتایج آن‌ها را در یک سخنرانی در ماه مه ۲۰۲۲ در آلمان ارائه کرد. آن‌ها استدلال کردند که منحنی بوریج حداقل به‌طور موقت تقریبا عمودی شده است. این اتفاق به این معنی است که مشاغل خالی می‌تواند بدون کاهش بیکاری افزایش یا کاهش یابند. آن‌ها پیش‌بینی کردند که کاهش تقاضا برای نیروی کار می‌تواند باعث کاهش شدید مشاغل خالی بدون افزایش معمول بیکاری شود.
والر در ارائه خود گفت: «ما هرگز این نوع تقاضا برای کارگران را ندیده‌ایم و این چیزی است که باعث می‌شود فکر کنم می‌توانیم این کار را انجام دهیم.»
این پیش‌بینی‌ها احتمال ریاست والر بر فدرال‌رزرو در دوره بعد را به‌طور فزاینده‌ای افزایش داده است. سنا والر ۶۴ ساله را در اواخر سال ۲۰۲۰ پس از نامزدی وی توسط رئیس جمهور وقت دونالد ترامپ تایید کرد. برخی تحلیلگران او را جانشین احتمالی پاول می‌دانند که دوره ریاستش در مه۲۰۲۶ به پایان می‌رسد؛ در صورتی‌که ترامپ در سال آینده کاخ سفید را پس بگیرد.
والر، اولین کسی که از خانواده نزدیکش به کالج رفت، برنامه‌ریزی کرد تا در رشته حسابداری و تجارت در دانشگاه ایالتی بمیدجی در شمال مینه‌سوتا ثبت‌نام کند. او پس از اینکه یک استاد علاقه‌اش را به اقتصاد جلب کرد، به این رشته روی آورد و در اولین امتحانش نمره D گرفت؛ اما در امتحان پایانی با بالاترین نمره را کسب کرد.
او پس از دریافت مدرک دکترا، در دانشگاه نوتردام تدریس کرد و در سال ۲۰۰۹ مدیر تحقیقات فدرال‌رزرو سنت لوئیس شد.
والر با زبانی ساده و محاوره‌ای با شوخ‌طبعی سخن می‌گوید و از استفاده از اصطلاحات تخصصی خودداری می‌کند.
ماه گذشته، والر یک دور پیروزی را طی کرد. او گفت: وضعیت اقتصادی اخیر «نشان می‌دهد که تئوری خوب همراه با تجزیه و تحلیل داده‌های خوب می‌تواند به نتایج سیاست‌های خوب منجر شود؛ حتی اگر پیش‌بینی‌ها خرد متعارف را به چالش بکشند.»
بلانچارد در ایمیلی گفت: «روشن است که [والر و فیگورا] نظر درست‌تری نسبت به ما داشتند. اما داستان هنوز تمام نشده است...» سامرز نیز در مصاحبه‌ای گفت: «مطمئنا، داده‌ها تا کنون در حمایت از نظریه والر بوده است؛ اما... ما هنوز تا حدودی فاصله زیادی با تورم ۲ درصدی ماندگار داریم.»
والر در سخنرانی ماه گذشته خود گفت که اگر نرخ مشاغل خالی به زیر ۴.۵ درصد کاهش یابد، احتمالا بیکاری به‌شدت افزایش خواهد یافت.
والر گفت: «در حالی‌که تعداد مشاغل خالی همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، کاهش یافته است؛ اما این وضعیت نمی‌تواند برای همیشه ادامه یابد.»