رحمت مهدوی*؛ چند صباحی به پایان ماراتن انتخابات مجلس باقی نمانده است. در این راستا می‌توان نکات زیادی را از زوایه‌های دید مختلف بررسی نمود. یکی از مهمترین مسائل هر جامعه‌ای بحث تبعیض و تبعیض عدالت است. در انتخابات مجلس نیز تبعیض می‌تواند یکی از معیار‌های مهم برای سنجش صلاحیت نامزد‌های انتخاباتی باشد.
آیا نامزد‌های انتخاباتی که همه آن‌ها در سخنرانی‌ها و بیانیه‌های گوناگون به اشکال و انواع مختلف بر تعالیم دینی تاکید می‌کنند، توانایی عبور از عقیل‌های خود را دارند؟ چه تضمینی وجود دارد که بعد از نشستن بر کرسی مجلس شورای اسلامی به سمت عقیل‌های خود غش نفرمایند؟
دون شو نمایندگان مجلس بیشترین ظرفیت بالقوه در جامعه برای ایجاد تبعیض را با توجه به قدرت سیاسی خود دارند و یقینا افرادی که دارای شخصیت تبعیض محور دارند نخواهند توانست نمایندگان خوبی برای مردم و میهن اسلامی باشند؛ بنابراین می‌توان گفت یکی از معیار‌های سنجش صلاحیت‌های نامزد‌های انتخاباتی میزان روحیه تبعیض آمیز آن‌ها است. این معیار نباید متهم به کلی گویی شود چراکه می‌تواند در خصوص چهره‌های شاخص خصوصا در مورد نمایندگان فعلی یا اسبق مورد بررسی قرار گیرد.
همواره در ایام انتخابات بر معیارهایی، چون ساده زیستی، تخصص و تعهد تاکید می‌شود و متاسفانه هم افراد خود را مدعی داشتن این ویژگی‌ها می‌دانند. به نظر می‌رسد معیار دوری گزینی از تبعیض و به عبارتی رعایت اصل عقیلی گرایی با توجه بر فرمایش حضرت علی (ع) می‌تواند بسیار گره گشا در انتخاب فرد اصلح برای عموم مردم، رسانه‌ها و نخبگان و فعالین سیاسی و اجتماعی باشد.
*دانشجوی دکتری مطالعات سیاسی