بهترین بوکسور‌های سنگین وزن تاریخ بوکس چگونه رتبه بندی می‌شوند. بدیهی است که این انتخاب کاملاً شخصی است و افراد زیادی در مورد آن نظر خاص خود را دارند. در زیر فهرستی از مردانی که به نظر ما بهترین رتبه را به ترتیب بزرگی جایگاهشان در بوکس دارند، آورده شده است.
به گزارش روزیاتو، منظور از عظمت و بزرگی چیست؟ یک انتخاب شخصی دیگر. ما در این مطلب برای رتبه بندی بهترین بوکسور‌های سنگین وزن تاریخ به موارد زیر نگاه می‌کنم: کیفیت حریفان، استعداد و مهارت‌های بالا، مرتبط بودن از لحاظ تاریخی و اجتماعی، رکورد حرفه ای، دستاورد‌ها و رکورد‌های ثبت شده، طول دوران ماندن در اوج، و تعداد بردها.
القاب: دهان لویی ویل (لویی ویل لیپ) / بهترین
زادگاه: لویی ویل، کنتاکی
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۷، ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۸ و ۱۹۷۸ تا ۱۹۷۹،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت سانی لیستون در راند ششم (۲۵/۲/۱۹۶۴)؛ ناک اوت کلیولند ویلیامز در راند سوم (۱۴/۱۱/۱۹۶۶)؛ ناک اوت جورج فورمن در راند هشتم (۳۰/۱۰/۱۹۷۴)؛ ناک اوت جو فریزر در راند چهاردهم (۱/۱۰/۱۹۷۵)؛ برد بعد از ۱۵ راند برابر لئون اسپینکس (۱۵/۹/۱۹۷۸)
ترکیب بی سابقه کاریزما، استعداد و اعتقادات بحث برانگیز او را به مشهورترین (و از نظر مالی موفق ترین) ورزشکار نسل خود تبدیل کرد. به لطف موقعیت سازی بی نقص، رفلکس‌های غیر طبیعی، و کار با پای عالی، کلی در دوران اوجش تقریباً شکست ناپذیر بود. او بر دو نسل از سنگین وزن‌های بوکس حکمرانی می‌کرد، از جمله دوران دهه ۷۰ که پر از استعداد‌های بزرگ و فراموش نشدنی در سنگین وزن بوکس بود. محمد علی کلی سه بار قهرمان سنگین وزن جهان شد. در رقابت افسانه‌ای با جو فریزر در سه مسابقه شان، دو بار پیروز شد. شکست‌های غیرمنتظره‌ای که بر سانی لیستون و جورج فورمن تحمیل کرد، دنیای بوکس را تکان داد.
لقب: بمب افکن قهوه‌ای
زادگاه: دیترویت، میامی
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۹،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت پرایمو کارنرا در راند ششم (۲۵/۶/۱۹۳۵)؛ ناک اوت مکس بائر در راند چهارم (۲۴/۹/۱۹۳۵)؛ ناک اوت جیمز براداک در راند هشتم (۲۲/۶/۱۹۳۷)؛ ناک اوت مکس شملینگ در راند اول (۲۲/۶/۱۹۳۸)؛ ناک اوت بیلی کان در راند سیزدهم (۱۸/۶/۱۹۴۱)
مسلماً لوییس بهترین مشت زنی است که این ورزش تا به حال به خود دیده است، با ترکیبی ترسناک از مهارت، سرعت دست، قدرت مشت، و غریزه قاتل. لوییس ۲۵ بار با موفقیت از مقام قهرمانی خود دفع کرد که بیش از هر قهرمان دیگری در تاریخ بوکس بود. طولانی‌ترین قهرمان بوکس تاریخ (نزدیک به ۱۲ سال). لوییس تنها دومین مرد سیاه پوست بود که عنوان قهرمان سنگین وزن را به دست آورد. قهرمان میهن پرست آمریکایی به لطف پیروزی بر مکس اشملینگ آلمانی، خدمت در ارتش آمریکا، اهدای کمک‌های مالی به کارزار‌های جنگی، و امید دادن به آمریکایی‌های آفریقایی تبار در دوران تبعیض نژادی و رکود بزرگ.
لقب: غول گالوستون
زادگاه: گالوستون، تگزاس
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۵،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت سم مک وی در راند بیستم (۲۲/۴/۱۹۰۴)؛ برد در راند پانزدهم برابر جو ژانت (۱۵/۳/۱۹۰۶)؛ برد در راند پانزدهم برابر سم لنگفورد (۲۶/۴/۱۹۰۶)، ناک اوت تامی برنز در راند چهاردهم (۲۶/۱۲/۱۹۰۸)؛ ناک اوت جیمز جفریز در راند پانزدهم (۴/۷/۱۹۱۰)
اولین قهرمان سنگین وزن بوکس جهان. استاد برجسته دفاع و جنگ روانی. سال‌ها به خاطر رنگ پوست و توانایی هایش از شانس برای مبارزه به منظور کسب عنوان قهرمانی جهان محروم بود و احتمالاً زمانی که عنوان قهرمانی جهان را بدست آورد فاصله زیادی با دوران اوجش داشت. هر سه قهرمان بزرگ سیاه پوست زمان خود (سم لنگفورد، جو ژانت و سم مک وی) را شکست داد، زمانی که قهرمان‌های سفیدپوست از رویارویی با آن‌ها خودداری کردند. تنها کسی که توانست جیمز جفریز، قهرمان سنگین وزن آن زمان جهان را شکست دهد.
لقب: قاتل ایستون
زادگاه: ایستون، پنسیلوانیا
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵،
۵ برد بسیار بزرگ: برد در راند پانزدهم برابر کن نورتون (۹/۶/۱۹۷۸)؛ ناک اوت ارنی شیورز در راند یازدهم (۲۸/۹/۱۹۷۹)؛ ناک اوت محمد علی کلی در راند دهم (۲/۱۰/۱۹۸۰)؛ ناک اوت گری کوونی در راند سیزدهم (۱۱/۶/۱۹۸۲)؛ برد در راند دوازدهم برابر ری مرسر (۷/۲/۱۹۹۲)
بوکسوری فوق العاده با مهارت، سرعت، قدرت، دل و جرات و شاید بهترین مشت زن چپ دست تاریخ بوکس سنگین وزن. ۱۲ دفاع پیاپی از مقام قهرمانی خود انجام داد که بیش از هر بوکسور دیگری از زمان جو لوئیس بود. در ۴۸ مبارزه اول خود شکست نخورد و تقریباً با نوار شکست ناپذیر تاریخی راکی مارسیانو برابری می‌کرد. هفت بار افراد دارای عنوان قهرمانی جهان یا قهرمانان آینده سنگین وزن بوکس جهان را شکست داد. جنگ ۱۹۷۸ با نورتون یکی از رقابتی‌ترین نبرد‌های سنگین وزن دوران افسانه‌ای بوکس سنگین وزن برای قهرمانی بود. تنها بوکسوری بود که محمدعلی را متوقف کرد.
لقب: بلاک باستر براکتون
زادگاه: براکتون، ماساچوست
قهرمان سنگین وزن جهان از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۶،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت جو لوییس در راند هشتم (۲۶/۱۰/۱۹۵۱)؛ ناک اوت جرسی جو والکات در راند سیزدهم (۲۳/۹/۱۹۵۲)؛ ناک اوت جرسی جو والکات در راند اول (۱۵/۵/۱۹۵۳)؛ برد در راند پانزدهم برابر ازارد چارلز (۱۷/۶/۱۹۵۴)؛ ناک اوت آرچی مور در راند نهم (۲۱/۹/۱۹۵۵)
ترکیبی کامل از مهارت‌های خام با قدرت مشت ویرانگر، آرواره‌ای آهنین و میل فوق العاده برای پیروزی. تنها قهرمان سنگین وزن که بدون شکست برای همیشه بازنشسته می‌شود. تنها دومین قهرمان سنگین وزن است که در حالی که هنوز قهرمان بود بازنشسته شد. اولین کسی که جو لوئیس را بعد از ۱۵ سال شکست ناپذیری از پا درآورد. جنگ سال ۱۹۵۲ مارسیانو با والکات یکی از هیجان انگیزترین جنگ‌های تاریخ این دسته بود و با یکی از بی نظیرترین ناک اوت‌های تاریخ به پایان رسید.
جذابیتش برای همگان، سبک هیجان انگیز (و البته، پوست سفید) او را به یکی از محبوب‌ترین ورزشکاران دوران اولیه تلویزیون تبدیل کرد.
لقب: له کننده ماناسا
زادگاه: ماناسا، کلرادو
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۶،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت فرد فولتون در راند اول (۲۷/۷/۱۹۱۸)؛ ناک اوت جس ویلارد در راند سوم (۴/۷/۱۹۱۹)؛ ناک اوت خورخس کارپنتیه در راند چهارم (۲/۷/۱۹۲۱)؛ برد در راند پانزدهم برابر تامی گیبسون (۴/۷/۱۹۲۳)؛ ناک اوت لوئیس آنخل فیرپو در راند دوم (۱۴/۹/۱۹۲۳)
بسیار بیرحم، قدرت دفاعی بی نقص و ضربه‌های سخت که این ورزش را متحول و محبوب کرد.۲۵ ناک اوت از ۵۰ ناک اوت حرفه‌ای او در راند اول اتفاق افتاد. نابودی ویلارد غول پیکر و قهرمانی جهان که در میان وحشیانه‌ترین شکست‌هایی که تا به حال به یک قهرمان سنگین وزن وارد شده است. اولین مبارزه یک میلیون دلاری بوکس در برابر کارپنتیه. پیروزی خونین و هولناک بر لوئیس آنخل فیرپو که هیجان انگیزترین مبارزه برای عنوان قهرمانی در عصر طلایی بوکس محسوب می‌شود.
دمپسی به راحتی مشهورترین ورزشکار زمان خود بود که برای دهه‌ها رکورد کشاندن تماشاگران به مسابقات بوکس را در اختیار داشت، رکوردی که در مبارزات با تونی رقم خورد.
لقب: استخوان خردکن بوستون
زادگاه: بوستون، ماساچوست
۵ برد بسیار بزرگ: برد در راند پانزدهم برابر جو ژانت (۶/۹/۱۹۱۰)؛ برد در راند بیستم برابر سم مک وی (۸/۴/۱۹۱۲)؛ ناک اوت سم مک وی در راند سیزدهم (۲۶/۱۲/۱۹۱۲)؛ ناک اوت هری ویلیس در راند چهاردهم (۲۶/۱۱/۱۹۱۴)؛ ناک اوت هری ویلیس در راند بیستم (۱۱/۲/۱۹۱۶)
ترکیب خطرناک مهارت در رینگ، استقامت و قدرت مشت زنی با سبکی بسیار جلوتر از زمان خود. به عنوان یک سبک وزن شروع کرد و تنها ۱۷۰ سانتیمتر قد داشت، اما چهار سنگین وزن تالار مشاهیر را شکست داد. جک جانسون، جس ویلارد و جک دمپسی در طول دوران قهرمانی خود به وضوح از او دوری می‌کردند. کسب ۱۲۹ ناک اوت حرفه ای، دومین رتبه در بیشترین پیروزی در تاریخ بوکس. در ۵۷ مسابقه در برابر بوکسور‌های تالار مشاهیر و قهرمانان جهان شرکت کرد، بیش از هر مبارز دیگری.
پنج بار قهرمان سنگین وزن مسابقات تبعیض آمیز موسوم به «رنگی» (یعنی بوکسور‌های غیرسفید پوست) و همچنین قهرمانی سنگین وزن مکزیک و استرالیا شد.
لقب: جورج غول پیکر (بزرگ)
زادگاه: هیوستون، تگزاس
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۴ و ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت جو فریزر در راند دوم (۲۲/۱/۱۹۷۳)؛ ناک اوت کن نورتون در راند دوم (۲۶/۳/۱۹۷۴)؛ ناک اوت ران لایل در راند پنجم (۲۴/۱/۱۹۷۶)؛ ناک اوت جو فریزر در راند پنجم (۱۵/۶/۱۹۷۶)؛ ناک اوت مایکل مورر در راند دهم (۵/۱۱/۱۹۹۴)
مسلماً سنگین‌ترین ضربات مشت را در میان قهرمانان سنگین وزن بوکس جهان داشت. در سن ۴۵ سالگی، مسن‌ترین مردی شد که قهرمان سنگین وزن بوکس می‌شود. او که در ۴۰ مبارزه اول خود شکست نخورده بود، در ۳۸ مبارزه با ناک اوت پیروز شد. نرخ فوق العاده ۸۴ درصد ناک اوت در کل دوران حرفه ایش. اولین کسی که فریزر ترسناک را شکست داد. یکی از تنها ۵ نفری که توانست عنوان قهرمانی جهان خود در بوکس سنگین وزن را بازپس بگیرد.
لقب: اسموکینگ جو
زادگاه: فیلادلفیا، پنسیلوانیا
قهرمانی سنگین وزن جهان از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۳،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت باستر ماتیس در راند یازدهم (۴/۳/۱۹۶۸)؛ ناک اوت جری کواری در راند هفتم (۲۳/۶/۱۹۶۹)؛ ناک اوت جیمی الیس در راند چهارم (۱۶/۲/۱۹۷۰)؛ ناک اوت باب فاستر در راند دوم (۱۸/۱۱/۱۹۷۰)؛ برد در راند پانزدهم برابر محمد علی کلی (۸/۳/۱۹۷۱)
مبارزی خشن با بهترین هوک چپ در تاریخ سنگین وزن. اولین کسی که محمد علی را در سال ۱۹۷۱ در “نبرد قرن” شکست داد و بزرگ‌ترین رقابت تاریخ ورزش را آغاز کرد. ۲۷ پیروزی از ۳۲ پیروزی دوران حرفه ایش (۸۴ درصد) با ناک اوت دست آمد. در ۲۹ مبارزه اول حرفه ایش بدون شکست بود. اگر چه در سخت‌ترین دوران تاریخ بوکس سنگین وزن و دوران حضور بهترین بوکسور‌های سنگین وزن تاریخ مبارزه می‌کردند، محمد علی و جورج فورمن تنها مردانی هستند که تا به حال او را شکست داده اند.
لقب: شیر
زادگاه: لندن، انگلستان
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ و ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۴،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت داناوان راداک در راند دوم (۳۱/۱۰/۱۹۹۲)؛ ناک اوت شنون بریگز در راند پنجم (۲۸/۳/۱۹۹۸)؛ برد در راند دوازدهم برابر ایواندر هالیفیلد (۱۳/۱۱/۱۹۹۹)؛ ناک اوت حازم رحمان در راند چهارم (۱۷/۱۱/۲۰۰۱)؛ ناک اوت مایک تایسون در راند هشتم (۸/۶/۲۰۰۲)
یک بوکسور با قدرت و مهارت مشت زنی بالا و زرادخانه‌ای متنوع و قدرت بالای هر مشت. یکی از سه مردی که در حالی که هنوز هم قهرمان سنگین وزن جهان بود برای همیشه بازنشسته شد. لنوکس لوییس تداوم قابل توجهی در اوج داشت و در سن ۳۷ سالگی در مقام قهرمانی سنگین وزن جهان بازنشسته شد. در اواخر دوران حرفه‌ای بر هالیفیلد و تایسون پیروز شد که جایگاه او را به عنوان سنگین وزن برتر نسل خود تثبیت کرد. یکی از تنها چهار بوکسور این فهرست که تمام کسانی که با آن‌ها روبرو شده بود را دستکم یک بار شکست داد. اولین قهرمان سنگین وزن بریتانیایی در یک قرن اخیر.
لقب:همه چیز تمام (The Real Deal)
زادگاه: آتلانتا، جورجیا
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۴،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت باستر داگلاس در راند سوم (۲۵/۱۰/۱۹۹۰)؛ برد در راند دوازدهم برابر جورج فورمن (۱۹/۴/۱۹۹۱)؛ برد در راند دوازدهم برابر ریدیدک بو (۶/۱۱/۱۹۹۳)؛ ناک اوت مایک تایسون در راند یازدهم (۹/۱۱/۱۹۹۶)؛ برد با دیسکوالیفه برابر مایک تایسون در راند سوم (۲۸/۶/۱۹۹۷)
بوکسوری عضلانی و خشن با ضربات مشت سهمگین و ترکیب‌های عالی. چهره‌ای برجسته در دوران پر از استعداد دهه ۱۹۹۰. با تمام بهترین سنگین وزن‌های زمان خود، از جمله مردانی بسیار غول پیکرتر یا جوان‌تر از خودش مبارزه کرد. تنها سومین نفر در تاریخ بوکس سنگین وزن که توانست عنوان قهرمانی سنگین وزن را بازپس بگیرد. دومین نفری بود که مایک تایسون را شکست داد و این کار را دو بار انجام داد.
لقب: بچه دینامیت، مایک آهنین
زادگاه: کتسکیل، نیویورک
قهرمانی سنگین وزن جهان از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت ترور بربیک در راند دوم (۲۲/۱۱/۱۹۸۶)؛ ناک اوت لری هولمز در راند چهارم (۲۲/۱/۱۹۸۸)؛ ناک اوت ماکیل اسپینکس در راند اول (۲۷/۶/۱۹۸۸)؛ ناک اوت داناوان راداک در راند هفتم (۱۸/۳/۱۹۹۱)؛ ناک اوت فرانک برونو در راند سوم (۱۶/۳/۱۹۹۶)
بهترین و هنرمندترین ناک اوت کننده در دوران اوج خود، استفاده از مهارت، ترکیب مشت ها، سرعت دست بالا و قدرت ضربه ویرانگر. در سن ۲۰ سالگی، جوان‌ترین قهرمان سنگین وزن بوکس تاریخ شد. سبک هیجان انگیز مبارزه و شخصیت بحث برانگیز تایسون، رکورد‌های پرداخت به ازای بازدید دنیای بوکس را شکست. ۲۳ پیروزی از ۴۴ پیروزی دوران حرفه‌ای او در راند اول به دست آمد. تایسون تنها بوکسوری است که اسپینکس را شکست داد و تنها کسی بود که هولمز را ناک اوت کرد.
القاب: دیگ بخارساز، امید سفید بزرگ
زادگاه: لس آنجلس، کالیفرنیا
قهرمانی سنگین وزن جهان: ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۵،
لقب: کبرای سینسیناتی
زادگاه: سینسیناتی، اوهایو
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۱،
لقب: تفنگدار دریایی مبارز
زادگاه: نیویورک
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۲۶ تا ۱۹۲۸،
لقب: دکتر چکش آهنین
زادگاه: کی یف، اوکراین
قهرمان سنگین وزن جهان از ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵،
۵ برد بسیار بزرگ: برد در راند دوازدهم برابر کریس بیرد (۱۴/۱۰/۲۰۰۰)؛ برد در راند دوازدهم برابر سم پیتر (۲۴/۹/۲۰۰۵)؛ ناک اوت کالوین براک در راند هفتم (۱۱/۱/۲۰۰۶)؛ ناک اوت روسلان چاگائف در راند نهم (۲۰/۶/۲۰۰۹)؛ برد در راند دوازدهم برابر الکساندر پووتکین (۵/۱۰/۲۰۱۳)
کلیچکو با توجه به سایزش برای این دسته، به طور قابل توجهی عضلانی بود، با مهارت‌های قابل احترام و مشت‌های سنگین. ۱۱ دفاع موفق از مقام قهرمانی خود انجام داد که سومین تعداد دفاع موفق تاریخ این دسته است. ۲۳ دفاع موفق از کمربند‌های مختلف “سازمان الفبایی” انجام داد. به مدت یک دهه (و ۲۲ مبارزه)، از ۲۰۰۵ – ۲۰۱۵ شکست نخورد. هفت تن از هشت حریف آخر او زمانی که با کلیچکو روبرو شدند، بدون شکست بودند.
لقب: خرس بزرگ
زادگاه: سنت لوییس، میزوری
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۴،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت کلیولند ویلیامز در راند سوم (۱۵/۴/۱۹۵۹)؛ ناک اوت کلیولند ویلیامز در راند دوم (۲۱/۳/۱۹۶۰)؛ ناکاوت زورا فولی در راند دوم (۱۸/۷/۱۹۶۰)؛ ناک اوت فلوید پترسون در راند اول (۲۵/۹/۱۹۶۲)؛ ناک اوت فلوید پترسون در راند اول (۲۲/۷/۱۹۶۳)
مشت زنی ترسناک با مشت‌های قوی و خرد کننده که حریفان را به معنای واقعی کلمه نابود می‌کرد. سال‌ها قبل از کسب عنوان قهرمانی، قهرمان «بدون تاجگذاری» شناخته می‌شد، زیرا تیم پترسون از مبارزه با او دوری می‌کرد. ۱۲ برد از ۱۳ برد بین ماه مه ۱۹۵۸ و ژوئیه ۱۹۶۳ با ناک اوت به دست آمد. لیستون اولین کسی بود که با ناک اوت حریف در راند اول قهرمان سنگین وزن شد. پس از باخت دوم به علی، در ۱۴ مبارزه پیاپی (۱۳ مبارزه با ناک اوت) پیروز شد، هر چند در شرایطی که رقیبانش در حد و اندازه او نبودند.
لقب: بیگ ددی
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳،
۵ برد بسیار بزرگ: ناک اوت پینکلون توماس در راند هشتم (۷/۹/۱۹۹۰)؛ ناک اوت تایرل بیگز در راند هشتم (۲/۳/۱۹۹۱)؛ برد در راند دوازدهم برابر ایواندر هالیفیلد (۱۳/۱۱/۱۹۹۲)؛ ناک اوت خوزه لوییس گونزالز در راند ششم (۱۷/۶/۱۹۹۵)؛ ناک اوت ایواندر هالیفیلد در راند هشتم (۴/۱۱/۱۹۹۵)
در بهترین دورانش، یک مبارز با ضربات مشت سهمگین و عضلانی که می‌دانست چگونه از جثه بزرگ خود برای پیروزی استفاده کند. تنها یک بار در ۴۴ مسابقه حرفه ایش شکست خورد. در رقابتی هیجان انگیز با هالیفیلد در ۲ مبارزه از ۳ مبارزه پیروز شد و تنها پیروزی در این سه گانه با دخالت داور و توقف مسابقه را بدست آورد. اولین مبارزه بو با هالیفیلد هیجان انگیزترین مبارزه قهرمانی سنگین وزن دهه ۱۹۹۰ محسوب می‌شود. شکست نخورده در ۳۴ مبارزه اول حرفه‌ای (با ۲۹ پیروزی با ناک اوت).
لقب: کتک زن لیورمر
زادگاه: لیورمور، کانزاس
قهرمان سنگین وزن جهان از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۵
بوکسور‌های مشهور دسته سنگین وزن دیگری نیز می‌توانستند در این فهرست جای بگیرند که شامل نفرات زیر هستند:
مکس شملینگ
باب فیتزسیمونز
هری ویلیس
فلوید پترسون
تامی برنز
کن نورتون