فرارو- جنگ غزه از بسیاری جهات یک نقطه عطف در سیاست بین الملل و حتی تاریخ جهان است. این جنگ تاکنون، مرگبارترین جنگ قرن بیست و یکم از منظر نرخ کشتار غیرنظامیان بوده است. در عین حال، جنگ غزه در زمانه ای که شعارهای متعالی انسانی نظیر آزادی، حقوق بشر و دموکراسی به کرات مطرح می شوند و تبدیل به مطالبات های جهانی شده اند، جلوه هایی عینی از نسل کشی و پاکسازی قومیتی را پیش چشم افکار عمومی بین المللی قرار داده است.
جدای از این ها، بسیاری از ناظران و تحلیلگران مسائل راهبردی بر این باورند که سرنوشت نهایی جنگ غزه، می‌تواند تعیین کننده بسیاری از معادلات آتی در منطقه غرب آسیا و حتی در محیط کلان‌ترِ خاورمیانه باشد. در این میان، حجم خرابی و ویرانی های به جا مانده از جنگ غزه، حداقل در سال های اخیر در کمتر جنگی دیده شده است. بر اساس آمارهای رسمی، بیش از 65 درصد از تاسیسات غیرنظامی نوار غزه در نتیجه حملات ارتش اسرائیل به کل نابود شده یا آسیب های جدی دیده است.
به گزارش فرارو؛ اخباری نیز دال بر نابودی بیش از 70 درصد از ساختمان های مناطق شمالی نوار غزه به گوش می رسد. البته که مسائلی از این دست تنها گوشه هایی از واقعیت های ناخوشایند مرتبط با جنگ غزه را نمایندگی می کنند. در این چهارچوب، یکی از رویکردهایی که رژیم اسرائیل در بحبوحه جنگ غزه دنبال کرده و از رهگذر آن سعی داشته خود را به مثابه بازیگری حساس نسبت به جان غیرنظامیان در نوار غزه نشان دهد، طرح یک دروغ خونین با محوریت تعیین گذرگاه های امن برای خروج غیرنظامیان فلسطینی از خانه و کاشانه خود و به طور کلی مناطق جنگی بوده است.
ارتش اسرائیل از زمان آغاز جنگ غزه، با استفاده از پخش کردن بروشورها و اعلامیه ها و هر وسیله دیگری، از مردمِ بخش های مختلف نوار غزه که به دنبال حمله کردن به محل زندگی آن ها بوده خواسته است تا برای در امان ماندن جانشان، از گذرگاه هایی عبور کنند که به ادعای اسرائیلی ها امن هستند و حراست از جان آن ها را تضمین می کنند. این در حالی است که تاکنون گزارش های مختلفی از شمال نوار غزه و یا شهرهایی نظیر خان‌یونس منتشر شده که همگی آن ها گویای یک واقعیت هستند: اسرائیل در گذرگاه های امن، به مردم تیراندازی می کند و یا حتی آن ها را بمباران کرده است.
این در حالی است که مقام های ارشد سیاسی و نظامی رژیم اسرائیل به طور مرتب با رسانه های غربی مصاحبه می کنند و در قالب صحبت های خود به این مساله تاکید دارند که تعیین گذرگاه‌های امن جهت خروج غیرنظامیان از مناطق درگیری در بحبوحه جنگ غزه، اصلی ترین نشانه و نمود از تعهد اسرائیل به حراست از جان غیرنظامیان در جریان جنگ مذکور است. در این راستا، در شهر خان یونس گزارش های مختلفی منتشر شده که نشان می‌دهند صهیونیست ها به مردم این شهر اعلام کرده اند که برای حفاظت از امنیت خود، در پناهگاه ها و بیمارستان‌ها پناه بگیرند.
این در حای است که نیروهای ارتش اسرائیل اقدام به هدف قرار دادن مردمی کرده اند که قصد رساندنِ خود به بیمارستان ها و یا پناهگاه ها را داشته اند. در غزه نیز گزارش های متعددی از فعالیت تک تیراندازان اسرائیلی منتشر شده که در قالب آن ها به این مساله اشاره شده است که مردم در مکان هایی نظیر کلیساها و دیکر اماکن مذهبی و یا بیمارستان ها، هدفِ حملات ارتش اسرائیل قرار گرفته و جان خود را از دست داده اند.
مسائلی که همه و همه یک گزاره را به ذهن متبادر می کنند و آن این است که اساسا هیچ گذرگاه امنی برای مردم غزه وجود ندارد و اسرائیل به دنبال به راه انداختن حمام خون علیه فلسطینی ها جهت دستیابی به اهداف خاص سیاسی و راهبردی اش است. در این رابطه، به طور خاص می توان 3 نیت و انگیزه را نیز در طرفِ اسرائیلی در قالب اقدامات آن جهت هدف قرار دادن غیرنظامیان فلسطینی در گذرگاه های امن، مورد شناسایی قرار داد.
اولا، رژیم اسرائیل به صراحت سعی دارد این پیام را به مردم فلسطین برساند که هیچ جای امنی برای آن ها وجود ندارد و آن ها، باید هر چه سریعتر برای حراست از جان خود هم که شده، نوار غزه را ترک کنند و عازم خارج از فلسطین شوند. این طرح از همان نخستین روزهای آغاز جنگ غزه به نحوی جدی از سوی بسیاری از تحلیلگران مورد اشاره قرار می گرفت و حتی شاهد آن بودیم که اسناد مرتبط با این طرح اسرائیلی ها و اخراج مردم غزه و روانه کردنشان به سمت صحرای سینای مصر نیز به رسانه های اسرائیلی نشت کرد.
در این چهارچوب، اسرائیل با ایجاد این ذهنیت که همه جا برای مردم فلسطین ناامن است، سعی در تحمیل فشارهای ذهنی و روحی به آن ها دارد تا شاید از این طریق بتواند برای همیشه نوار غزه را از وجود فلسطینی‌ها تخلیه کند.
دوم اینکه تاکنون بسیاری از مقام های دولتی در سطح منطقه و البته تحلیلگران بین المللی به این نکته اشاره داشته اند که اساسا هدفگذاری صهیونیست ها جهت نابودی حماس دست یافتنی نیست. دلیل این مساله نیز این است که ایده و گفتمانی که به حماس شکل داده، از بطن جامعه فلسطینی و خسته شدنِ آن ها از بیش از هفت دهه اشغال سرزمین آبا و اجدادیشان استخراج شده است.
از این رو، این ایده مُردنی و قابل نابود شدن نیست و درست به همین دلیل حماس را هم نمی توان نابود کرد. به بیان ساده تر، تحلیلگران معتقدند که حماس جلوه ای از یک تفکر است و تفکر را نمی توان با بمباران و حمله نظامی نابود کرد. حال در این فضا، اسرائیل راه حل نابودی حماس را در نابودی مردم غزه دیده است. در حقیقت، اسرائیل این جمع بندی را دارد که تا مردم غزه را با فشارهای گسترده مواجه نسازد و آن ها را به سمت نابودی سوق ندهد، حماس نیز نابود نخواهد شد.
از این رو، با طرح دروغ های خونینی نظیر اینکه مردم غزه می توانند با عبور از گذرگاه های امن از مناطق درگیری خارج شوند و در عین حال، با حمله به همین مردم در گذرگاه های مذکور، سعی دارد تا جای ممکن دستورکارهای مطلوب خود را علیه ملت و مقاومت فلسطین عملیاتی کند.
و در نهایت سوم اینکه رژیم اسرائیل در نتیجه عملیات هفتم اکتبر، ضربات سنگین و سختی را متحمل شده است. این رژیم بیش از 1300 نفر تلفات در نتیجه عملیات مذکور داشته است. رویدادی که در کل تاریخ تشکیل رژیم جعلی اسرائیل، بی سابقه است. حال در این فضا، همانطور که بسیاری از تحلیلگران از ابتدای جنگ غزه گفته اند، اسرائیل سعی دارد تا با انجام حملات کور و گسترده علیه مردم غزه و تلفات گرفتن از آن ها، نوعی خاطره وحشتناک از تجاوزش به این منطقه برجا بگذارد تا شاید از این طریق بتواند حدی از توان بازدارندگی اش را که به شدت تضعیف شده، بازیابد.
در عین حال، اسرائیل به شدت احساس ناامنی وجودی دارد و همین مساله موجب می شود تا این رژیم دست‌زدن به جنایات سهمگین نظیر حمله به مردم غیرنظامی در گذرگاه های عبورِ امن را به مثابه راهکاری جهت ایجاد وحشت و خرید و تضمینِ امنیت خود ارزیابی کند. اساسا به همین دلیل است که اسرائیل تاکنون هر آنچه در مورد عبور امن مردم نوار غزه از گذرگاه های امنِ تعریف شده توسط آن گفته، دروغ بوده و در همین گذرگاه ها، این رژیم مرتکب جنایات خونینی علیه مردم فلسطین شده است.
مساله ای که مورد تایید نهادهای مهم بین المللی نظیر "آنروا" و یا "عفو بین الملل" نیز بوده است.