فرارو- محققان از دوربین‌های قلاده‌ای برای نظارت بر عادات غذایی ۲۰ خرس قطبی در منیتوبا کانادا استفاده کردند.
به گزارش فرارو، یک روز زندگی یک خرس قطبی چگونه است؟ محققان اخیراً پس از بستن دوربین‌های قلاده‌ای به چندین خرس متوجه شدند تغییرات آب و هوایی و از بین رفتن یخ دریا آنان را در معرض خطر گرسنگی قرار می‌دهد.
دانشمندان مدت‌ها فرضیه‌ای را مطرح کرده‌اند که با ذوب شدن یخ‌های دریا با سرعتی بی‌سابقه، چه اتفاقی برای جمعیت خرس‌های قطبی در قطب شمال خواهد افتاد. اما اکنون آن‌ها شواهد بصری دارند که نشان می‌دهد با ناپدید شدن یخ‌های دریا چقدر برای خرس‌های قطبی سخت می‌شود که زندگی کنند.
خرس‌های قطبی برای شکار طعمه‌های مورد علاقه خود به یخ دریا متکی هستند، فوک‌هایی که سرشار از چربی و غلیظ هستند که انرژی مورد نیاز خرس‌های قطبی را برای زنده ماندن در برابر عناصر قطب شمال فراهم می‌کنند.
از آنجایی که یخ‌های دریا ذوب انبوه را تجربه می‌کنند، خرس‌های قطبی چاره‌ای جز گرانش به سمت خشکی ندارند و محققان اکنون شاهد هستند که چگونه این گونه پس از بستن دوربین‌های مجهز به ردیاب‌ها و دوربین‌های GPS بر روی ۲۰ خرس ساکن در خلیج هادسون غربی در منیتوبای کانادا، با سکونت در خشکی سازگار می‌شود.
محققان مصرف انرژی روزانه، تغییرات در توده بدن، رژیم غذایی، رفتار و حرکت را زیرنظر گرفتند و دریافتند که خرس‌های قطبی ممکن است در دوره‌های بدون یخ قطبی، زمانی که مجبور به یافتن غذا در خشکی هستند، در معرض خطر انقراض قرار بگیرند.
تصاویر دوربین‌های قلاده نشان دادند که خرس‌های قطبی تنها استراتژی‌های مختلفی را برای کاهش اتلاف انرژی در طول دوره‌های بدون یخ انتخاب کردند، از جمله روزه گرفتن، کاهش حرکت و توسل به خوردن انواع توت‌ها و پرندگان.
به گفته محققان، این یافته‌ها نشان می‌دهد که خرس‌های قطبی برای طولانی‌کردن زمان پیش‌بینی‌شده تا گرسنگی، سود کمی از جست‌وجوی غذا در خشکی به دست می‌آورند.
جان وایتمن، دانشمند ارشد تحقیقاتی بین‌المللی خرس‌های قطبی و استادیار زیست‌شناسی در دانشگاه اولد دومینیون در نورفولک ویرجینیا گفت: در نگاه اول، خرس‌های قطبی با پسرعمو‌های زمینی‌شان مانند خرس‌های قهوه‌ای و سیاه تفاوت چندانی ندارند. اما از دیدگاه تکاملی، خرس‌های قطبی با تخصصی شدن در مورد طعمه پستانداران دریایی، در مخمصه و موقعیتی سخت که بیرون رفتن از آن دشوار است، افتادند.
به گفته محققان، غذای موجود در خشکی از چگالی انرژی بسیار کمتری برخوردار است و خرس‌ها انرژی بسیار بیشتری را برای گرفتن طعمه‌های زمینی اعمال می‌کنند.
در سال‌های اخیر، یخ‌های دریا در فصل بهار و تابستان زودتر شروع به شکستن کرده‌اند و تا اواخر پاییز دوباره شکل نمی‌گیرند. بر اساس تحقیقات اخیر، دسترسی به یخ دریا حدود یک ماه کمتر از حدود ۳۰ سال پیش است.
وایتمن گفت: با تغییرات آب و هوایی و از بین رفتن یخ دریا، ترسی که به آرامی در حال تحقق است این است که در نهایت جمعیت خرس‌های قطبی کوچک شده و سپس در برخی نقاط به طور کامل ناپدید شوند.
تجهیز خرس‌ها با دوربین‌های یقه‌ای به خودی خود یک شاهکار است. وایتمن گفت که معمولاً خرس‌های ماده مجهز به دوربین هستند، زیرا این دستگاه‌ها معمولاً دور گردن نر قرار نمی‌گیرند.
وی افزود: از هلیکوپتر، خرس‌ها معمولاً با استفاده از دارت آرام‌بخش هدف قرار می‌گیرند، هنگامی که خرس بی تحرک شد، قلاده‌ها بسته می‌شوند و در پایان دوره بررسی جدا می‌شوند.
به گفته کارشناسان، کاهش شدید انتشار گاز‌های گلخانه ای و کاهش گرمایش جهانی کلید تضمین بقای خرس قطبی است.