فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
بخت از دهان دوست نشانم نمی‌دهد
دولت خبر ز راز نهانم نمی‌دهد
از بهر بوسه‌ای ز لبش جان همی‌دهم
اینم همی‌ستاند و آنم نمی‌دهد
مردم در این فراق و در آن پرده راه نیست
یا هست و پرده دار نشانم نمی‌دهد
زلفش کشید باد صبا چرخ سفله بین
کان جا مجال بادوزانم نمی‌دهد
چندان که بر کنار چو پرگار می‌شدم
دوران چو نقطه ره به میانم نمی‌دهد
شکر به صبر دست دهد عاقبت، ولی بدعهدی زمانه زمانم نمی‌دهد
گفتم روم به خواب و ببینم جمال دوست
حافظ ز آه و ناله امانم نمی‌دهد
شرح لغت: دولت: اقبال، کامکاری/ در این پرده: ۱- درون این سراپرده، درون حرم. ۲- در بارگاه اسرار الهی/مجل: فرصت/دوران: روزگار/ زمانم نمی‌دهد: مجال و فرصت به من نمی‌دهد/ پرده دار: حاجب.
۱- حضرت حافظ در بیت اول و چهارم می فرماید:
بخت سازگار، اثری از دهان محبوب به من نمی دهد و اقبال نیز از سر پنهان که همان محبوب است، پیامی نمی رساند.
* گیسوی او به چنگ نسیم بهاری افتاده است. نگاه کن که چرخ پست چه کرد به من. به اندازه باد صبا هم فرصت نداد که دست به گیسوی او برسانم.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
۲- ناامیدی زهر کشنده زندگی و تلاش است. اگر یاس و ناامیدی را تقویت کنی، از این بدتر می شوی. پس با اراده قوی، وقت شناسی و بهره گیری از وقت، با حوصله و دقت از همین امروز تصمیم بگیر. حتماً موفق می شوی.
آدم بدشانس و بدبیاری هستی. در معاملات و کارهایت همیشه با ضرر مواجه می‌شوی و در کارها، فرصت مناسب در اختیارت قرار نمی‌گیرد. چاره کار تو در دو کلمه نهفته است: صبر و تلاش. دست از ناامیدی و یاس بردار و با توکل به خدا و صبر و تلاش ادامه بده و مطمئن باش که موفق خواهی شد.