رضا نصری کارشناس حقوق بین الملل در توییتر نوشت: کسانی که اظهارات دکتر ظریف مبنی بر اینکه «مردم» منشأ امنیت هستند را باور ندارند - یا برای مولفه «مردم» در تحلیل‌های روابط بین‌الملل جایگاهی قائل نیستند - نگاهی به تحلیل‌های مدافعان حمله نظامی به ایران در رسانه‌های اصلی آمریکا - و در توصیه‌نامه‌های اندیشکده‌های ضد ایرانی - در دو دهه گذشته بیاندازند!
به گزارش خبرآنلاین وی در ادامه نوشت: آنوقت خواهند دید چگونه مشوقان جنگ و تحریم بی‌وقفه تلاش کرده‌اند دولتمردان و نظامیان را قانع کنند که با حمله نظامی به ایران مردم ایران «دور پرچم» جمع نخواهند شد و نباید از این بابت نگران باشند!
یکی از این نمونه‌ها مقاله‌ایست که یکی از حامیان پُر کار فشار اقتصادی و نظامی به ایران در سال ۲۰۰۶ در زمان جرج بوش در نشریه معروف لس‌آنجس تایمز نوشت که در آن استدلال می‌کرد که در ایران در صورت حمله نظامی تنها «اقلیت فارس» است که - به دلیل سلطه‌ای که بر سایر اقوام دارد - پشت پرچم بسیج خواهد شد؛ و سایر اقوام حتی از تحقیر آن توسط یک نیروی خارجی استقبال خواهند کرد!
اگر در گفتمان اپوزیسیون جنگ‌طلب و مدافع تحریم هم دقیق شوید، خواهید دید که برای تشویق دولت‌های غربی به اعمال فشار اقتصادی و نظامی به ایران مدام همین خط استدلال را دنبال می‌کنند!
عمده حرف‌شان این است که شکاف میان «دولت و ملت» و شکاف‌های موجود در متن جامعه - اعم از شکاف میان اقوام و شکاف میان اقشار مذهبی و غیر مذهبی - به قدری است که لازم نیست در محاسبات‌تان نگران مولفه تعیین‌کننده‌ای به اسم «مردم» باشید!
پس «مردم» - اگر از دید تحلیل‌گران داخلی در مناسبات بین‌المللی مهم نباشند - دست‌کم از دید مهاجم بالقوه یک مولفه بسیار جدی تلقی می‌شوند!