روزنامه فرهیختگان در مطلبی به واکنش‌ها درباره بیانیه ۱۱۰ چهره اصلاح طلب، روزنامه نگار و فعال مدنی پرداخت.
این روزنامه نوشت: بیانیه ۱۱۰ اصلاح طلب در مخالفت با تحریم انتخابات، در محافل سیاسی رسانه ای مورد بحث قرار گرفته است. دلیل تو جه به این بیانیه، رویکرد آن به بازکردن گره سیاست ایران با سرپنجه تدبیر است.
بیانیه ۱۱۰ فعال سیاسی اصلاح‌طلب را باید به فال نیک گرفت، نه‌تنها به‌خاطر اینکه دعوت به حضور موثر در انتخابات را به‌عنوان یک کنش مدنی ترویج می‌کند -که البته این هم مهم است- بلکه به‌خاطر اینکه در حد خود جریان سیاست‌ورزی در ایران را به‌سمت چالش واقع‌گرایی سوق می‌دهد. امروز در عرصه سیاسی ایران کنشگران را می‌توان از جنبه نوع مواجهه با واقعیت به دو دسته تقسیم کرد؛ واقعیت‌گریزان و واقعیت‌پذیران. در هر دو دسته کلاسیک سیاست‌ورزان ایرانی یعنی اصولگرا و اصلاح‌طلب البته از هر دو نوع دیده می‌شود.
روح حاکم بر بیانیه ۱۱۰ نفری دو نکته مهم دارد؛ اول اینکه مشارکت‌جویی فارغ از نتیجه، خودش موضوعیت دارد و نه صرفا طریقیت. ثانیا رسیدن به هدف چه در درازمدت و چه در کوتاه‌مدت راهی جز صندوق رای و مشارکت ندارد. بیانیه ۱۱۰ نفری موسوم به متن روزنه‌گشایی البته بندی محذوف و نانوشته هم دارد که ما مسیر تحریم را یک‌بار تا آخر رفته‌ایم و چیزی آخرش ندارد.
این روزنامه در ادامه به وضعیت امروز اصولگرایان پرداخت و نوشت: وضع سیاسیون اصولگرا هم از این بهتر نیست، به بازی اسم و فامیل و مسابقه کلمه‌سازی برای نام ائتلاف‌ها دقت کنید، تصور این جماعت از مردم همان ماشین رایی است که هر چه بگویند همه در صف هستند که به آن رای دهند. یا به جدال‌های بی‌محتوای توییتری اساتید خودخوانده این طیف نگاه کنید، واقعا وقتش نیست از این آقایان و حامیان پشت‌صحنه‌شان سوال کرد از این مبتذل‌تر هم می‌شود کار سیاسی کرد یا نه؟