سرطان بیشتر در افراد مسن ایجاد می‌شود. با این حال، طی چند دهه گذشته، بزرگسالان جوان‌تر با تشخیص‌های مکرر و اغلب تهاجمی‌تر سرطان کولورکتال، سرطان پانکراس و سایر انواع سرطان‌هایی که معمولا تا اواخر زندگی دیده نمی‌شوند، مواجه شده اند. تشخیص سرطان ممکن است روند زندگی این رده سنی را طی برخی از اساسی‌ترین سال‌های شکل گیری شخصیت، تحصیل و شغل آن‌ها مختل کند.
به گزارش عصرایران، با استناد به گزارش موسسه ملی سرطان آمریکا، بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۹، سرطان‌های زودرس؛ آن‌هایی که در افراد کمتر از ۵۰ سال تشخیص داده می‌شوند، تقریبا ۱۵ درصد افزایش داشتند. این در حالی است که نرخ شیوع سرطان در افراد مسن کاهش یافته بود.
دکتر کیمی نگ، انکولوژیست فعال در انستیتو سرطان دانا فاربر توضیح می‌دهد: “واقعا با یک «نسل ساندویچی» مواجه هستیم. بسیاری از این افراد والدینی هستند که از والدین مسن خود نیز مراقبت می‌کنند. ”
بر اساس مطالعه‌ای که توسط مجله انجمن پزشکی آمریکا (جاما) منتشر شده، بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹، زنان و افراد ۳۰ ساله با شیوع نامتناسب و بالایی از سرطان مواجه شدند.
دکتر نگ اضافه می‌کند: "جوانی یک بازه زمانی بسیار شلوغ از زندگی است و تشخیص نهایی سرطان در این دوران می‌تواند به شدت چالش برانگیز باشد. بسیاری در تلاش برای تشکیل خانواده هستند و عده‌ای دیگر هنوز فرزندان خود را به دنیا نیاورده اند؛ بنابراین ملاحظات باروری و سلامت جنسی به راستی از جمله نگرانی‌های اصلی در این افراد محسوب می‌شوند. شمار زیادی از این بیماران هنگام مواجهه با چنین تشخیصی در مرحله جوانی دچار مشکلات مالی و اختلالات روانی اجتماعی متعدد نیز می‌شوند. "
درصد تغییر سالانه بروز سرطان از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ دچار تغییرات فزاینده و چشمگیری شده است.
مطالعه جاما نشان داد که بیشترین تعداد تشخیص سرطان در افراد زیر ۵۰ سال در ارتباط با سرطان‌های پستان، تیروئید و کولون یا رکتوم بوده است.
سرطان‌هایی که سریع‌ترین رشد را میان بزرگسالان جوان دارند، سرطان‌های آپاندیس و مجاری صفراوی داخل کبدی هستند؛ لوله‌های نازکی که کبد، کیسه صفرا و روده کوچک را به هم متصل می‌کنند. سرطان‌های دستگاه گوارش مانند موارد مذکور طی دوره ۱۰ ساله این مطالعه ۱۵ درصد افزایش داشته اند.
محققان پیش‌تر طی یکی از تحقیقات انجام شده دریافتند که سرطان کولورکتال در افراد کمتر از ۵۰ سال از اواسط دهه ۱۹۹۰ حدود ۲ درصد در سال افزایش یافته است. برای مثال افرادی که در سال ۱۹۹۰ متولد شده اند، در مقایسه با افرادی که در سال ۱۹۵۰ به دنیا آمده اند، چهار برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان کولورکتال در یک سن خاص قرار دارند.
نظرات محققان مختلف تا حد زیادی با یکدیگر همسو است که تغییر در سبک زندگی در کشوری مانند آمریکا، از جمله محرک‌های اصلی افزایش خطر ابتلا به سرطان به شمار می‌رود. به نظر می‌رسد مصرف غذا‌های فوق فرآوری شده و مقدار زیادی گوشت قرمز، نوشیدنی‌های شیرین شده با قند، عدم ورزش به میزان کافی و بدخوابی، همگی از جمله فاکتور‌های اساسی مستعد کننده فرد برای ابتلا به سرطان هستند.
از طرفی دیگر مشاهده شده است که روند رو به رشد سرطان زودرس به شدت با افزایش نرخ چاقی در ارتباط است. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۹ به وسیله هفته نامه مشهور پزشکی لنست نمایه شد، نشان داد که نیمی از سرطان‌های مرتبط با چاقی در بزرگسالان جوان شایع‌تر از گذشته شده اند، در مقایسه با ۱ مورد از مورد ۹ سرطان غیر مرتبط با چاقی. بدین ترتیب می‌توان گفت که دانشمندان به تازگی شروع به درک این موضوع کرده اند که چرا برخی از این عوامل در افزایش خطر ابتلا به سرطان نقش دارند.
زمانی که اطلاعات زیادی در مورد عوامل خطر نداشته باشیم، ایجاد راهبرد‌های پیشگیری موثر بسیار دشوار است. به گفته محققان، به مطالعات بیشتری نیاز است تا بتوان تمام فاکتور‌های خطرساز مادام العمر را بررسی کرد. طبیعی است که نتایج حاصل باید بتوانند نحوه پیشگیری و تشخیص انواع زودرس سرطان را به روز رسانی کنند.
البته آمریکا تنها کشوری نیست که با این بحران رو به رو است. در سال ۲۰۱۹، سرطان چهارمین علت شایع مرگ و میر در افراد ۱۵ تا ۳۹ ساله بود و کشور‌هایی که بیشترین توسعه اجتماعی و اقتصادی را داشتند، بالاترین افزایش را در تشخیص زودهنگام سرطان نشان دادند.
نگ می‌گوید که سرطان در افراد جوان به طور معمول در مراحل پایانی تری نسبت به اکثر افراد مسن تشخیص داده می‌شود که این امر احتمال زنده ماندن آن‌ها را کاهش می‌دهد. وی می‌افزاید: همچنین ممکن است فاکتوری بیولوژیک تومور‌ها را در برخی از جوانان دستخوش تغییر کرده، آن‌ها را تهاجمی‌تر کند و در نتیجه منجر به افزایش نرخ مرگ شود.