مسافران خط یک متروی تهران نخستین روز هفته را با خرابی واگن و معطلی یک‌ساعته و سرگردانی طولانی‌مدت در خیابان آغاز کردند. خرابی واگن‌های مترو اتفاق تازه‌ای نیست؛ مسافران همیشگی مترو بار‌ها گرفتار این خرابی‌ها و انفجار جمعیت در ایستگاه‌های مترو شده‌اند.
به گزارش اکوایران، جعفر تشکری‌هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حملونقل شورای شهر تهران، درصحن شورای شهر تهران به این اتفاق واکنش نشان داد و درخصوص خرابی واگن‌های مترو که منجر به سرگردانی هزاران نفر از مردم شد، تذکر داد. به گفته او به صورت کلی دوهزار‌و ۱۴۰ میلیارد تومان برای نوسازی و بهسازی واگن‌های مترو اختصاص یافته که از این میزان هزار‌و ۵۵۰ میلیارد تومان از محل منابع، ۵۰۰ میلیارد از محل اوراق مشارکت و ۹۰ میلیارد تومان از محل درآمد‌های آرم ترافیک است. هیچ بهانه و عذری برای تعمیرنکردن واگن‌های مترو وجود ندارد. طبق آنچه در کنترل پروژه مشاهده شده از دوهزار‌و ۱۴۰ میلیارد تومان بودجه تاکنون ۹۱ میلیارد تومان یعنی کمتر از پنج درصد هزینه گزارش شده و نمی‌دانیم چه معجزه‌ای قرار است رخ دهد تا در دو ماه پایانی سال، ۹۵ درصد بودجه و اقدامات بهسازی محقق شود.
اما مدیران شهری به جای پاسخ به این پرسش بودجه‌ای ترجیح دادند به نقد عملکرد گذشتگان بپردازند و مشکلات را به گردن گذشتگان بی اندازند، اما بعد از گذشت بیش از دو سال از مدیریت شهری ششم همچنان می‌توان به جای حل مشکلات را به گردن گذشتگان انداخت؟
محمد علیخانی رییس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر پنجم می‌گوید: درست‌ترین آمار را اعضای شورای فعلی و به خصوص کمیسیون تخصصی عمران و حمل و نقل دارند و بهتر می‌توانند قضاوت کنند. به تذکری هم به تازگی رییس کمیسیون عمران و حمل و نقل درخصوص سرگردانی هزاران مسافر مترو به دلیل خرابی‌های پی در پی قطار‌های مترو دادند ودر انتها هم اعلام کردند که آقای مدیرعامل مترو برای خرید چیز‌های دیگر در مسافرت هستند.
اگر دیگران مقصر بودند حتما در این تذکر به آن اشاره می‌شد، وقتی عملکرد ندارند چاره‌ای جز فرافکنی ندارند و تقصیر را به گردن دیگران می‌اندازند، در دولت هم همین طور است، هر چه که از قبل انجام شده و ۱۰ تا ۲۰ درصدش مانده را کامل و افتتاح می‌کنند می‌گویند ما کردیم و هر چه اشکال داشته باشند می‌گویند مال قبل است. آن‌هایی که به نفعشان است را مصادره می‌کنند و آن‌هایی که به نفعشان نیست را به گردن دوره گذشته می‌اندازند که این جواب نمی‌دهد و مشکل مردم را حل نمی‌کند و مردم هم نمی‌پذیرند که تقصیر را به گردن این و آن بیاندازند.
او با اشاره به انتخاب مدیران غیرمتخصص درحوزه حمل و نقل و ترافیک می‌گوید:پیش بینی می‌شد که این افراد غیر متخصص نتوانند مشکلات این حوزه را برطرف کنند. آن‌هایی که این کاره بودند به سختی می‌توانستند از پس این کار‌ها بربیایند. بهره برداری از برخی از اقدامات دوره قبل در این دوره رخ داد و اگر این اقدامات نبود شاید چند کاری که به بهره برداری رسید یا اتوبوس‌هایی که تحویل گرفتند را هم نمی‌توانستند انجام دهند. به جای این که از اقدامات دوره گذشته تشکر کنند، کمبود‌های خودشان را به گردن دوره قبل می‌اندازند و یکی از دلایلش این است که افراد متخصص نیستند و به جای انجام وظایفشان بیشتر کار‌های سیاسی می‌کنند.
علیخانی تاکید می‌کند:مشکل بعدی که مهمتر است و عامل این مشکل همفکران این آقایان هستند تحریم هاست. در حال حاضر وضعیت حمل و نقل کشور مناسب نیست. اگر این تحریم‌ها باقی بماند باید این مشکلات را ببینیم و بپذیریم که تحریم‌ها اثر دارد. آقایان ادعا می‌کردند ۸۰% مال بی عرضگی است و ۲۰% به تحریم ربط دارد. اگر قبول دارند ۸۰% خودشان بی عرضه اند باید ببینیم درباره خودشان چه می‌گویند. همچنان معتقدم تحریم نقش مهمی در عقب ماندگی‌های حمل و نقلی در تهران و در کشور هم درون شهری و هم برون شهری دارد که عاملش به همفکران این آقایان برمی گردد؛ یعنی اگر ریشه یابی کنیم می‌بینیم مقصر این‌ها هستند و این‌ها بودند که شعار می‌دادند تحریم نعمت است. الآن مردم دارند آثار نعمت را می‌بینند و وضعیت روز به روز بدتر می‌شود و بهتر نمی‌شود.
این نوع بهانه‌ها و گلایه کردن از دوره قبل برای عملکرد نداشتن پذیرفته نیست و مردم نمی‌پذیرند و اعضای شورای کنونی که ناظر هستند و نظارت این دوره را بر عهده دارند این‌ها را نمی‌پذیرند و انتقاد می‌کنند.
او در پاسخ به این پرسش که در دوره پنجم مدیریت شهری هم انتقاد‌هایی به عملکرد مدیریت گذشته مطرح می‌شد، اما در سال نخست این که پس از دو سال همچنان مدیران ششم شهری مشکلات را به گردن گذشتگان می‌اندازند پذیرفتنی است می‌گوید:در کمیسیون عمران و حمل و نقل کمتر به دنبال این بودیم که فرافکنی بکنیم و به گردن دوره قبل بیاندازیم و اگر اشکالی وجود داشت همان موقع به مسئولین وقت تذکر می‌دادیم و اشکالات را از آن‌ها می‌دیدیم. مواردی بود که ارتباط داشت و دوره قبل اتفاقاتی افتاده بود و روی انجام وظیفه ذاتی شورا تحقیق و تفحص و کار‌های قانونی بود و انجام شد. اگر این‌ها ادعایی دارند و ادعایشان درست است واقعیت را کشف کنند و تحقیق و تفحص کنند و به مردم ارائه دهند که این‌ها این قصور را کردند و در کجا کم کاری شده است. در دوره آقای قالیباف اتفاقات خوبی افتاده بود و حداقل این بود آقای قالیباف افرادی که منصوب می‌کرد متخصص بودند و در آن دوره کمتر شاهد افراد غیر متخصص بودیم. وقتی یک پست حساس تخصصی را می‌گیرند می‌شود نتیجه اش را از قبل پیش بینی کرد و معلوم است از پس این مشکلات برنمی آیند و صرفا داشتن پول ملاک نیست و حتی اگر پول هم باشد و متخصص نباشد پول را حرام می‌کنند و هدر می‌دهند.
او درخصوص این که آقای زاکانی موقعی که می‌خواست بودجه ۱۴۰۳ را ارائه دهد گفت یکی از مدیران دوره پنجم شهرداری به من گفت دو سال آخر شهر را رها کردیم و خود شهر اداره شد هم توضیح می‌دهد: بهتر است اسم این مدیر را بیاورد و مردم بدانند کیست. آقای زاکانی خیلی حرف‌ها می‌زند که بعدا معلوم می‌شود درست نیست. هیچ وقت تهران رها نشده و نمی‌شود رها کرد، هر لحظه در تهران یک حادثه رخ می‌دهد.
او معتقد است: تا الان هر چه بوده ادعا بوده و چیزی ندیدیم که اتفاق بیافتد. هر کس شهردار و شورا باشد یک سری کار‌های روتین دارد و پروژه‌هایی هست و بودجه‌هایی گذاشته می‌شود و بنا بر بودجه و پروژه‌ای که تعریف شده کم و زیاد پیش می‌رود. مهم این است که شاهد تحول باشیم. آقایانی که بودجه چند برابر دوره قبل می‌بندند حتما درآمدش را هم دارند و بایستی چندین برابر دوره‌های گذشته کار شود و ملموس باشد و مردم ببینند. چیز‌هایی که تا کنون دیدیم چیز‌های روتین و عادی بوده که همیشه در شهر انجام می‌شده و فیلی که این آقایان هوا کنند را ندیدیم.