فرارو- خالد ابراهیم امیدوار است که در زمین خود در مجاورت سامراء خانه‌ای بسازد، اما پس از آن ارتباط او با بقیه شهر قطع خواهد شد، زیرا زمین او در پشت دیوار سیمانی قرار دارد که در طول درگیری‌های فرقه‌ای برای محافظت از شهر واقع در این شهر ساخته شده است.
به گزارش فرارو، این دیوار بیش از یک دهه پیش و در اوج جنگ فرقه‌ای که عراق را در آن زمان از هم پاشید، برای حفاظت از شهر که به ویژه شامل حرم امام هادی و امام حسن عسکری است، ساخته شد.
جرقه این جنگ خونین که در آن ده‌ها هزار نفر کشته شدند، بمب گذاری در سال ۲۰۰۶ بود که حرم این دو امام در این شهر واقع در استان صلاح الدین با اکثریت سنی مذهب را هدف قرار داد و به دنبال آن بمباران دوم در سال ۲۰۰۷ انجام شد که منجر به فروریختن دو مناره حرم شد.
با بهبود وضعیت امنیتی در عراق، این مرحله ممکن است به خاطره‌ای دور برای ساکنان سامراء تبدیل شود که در حدود ۱۱۰ کیلومتری بغداد قرار دارد، اما دیواری که آن را احاطه کرده است، همچنان به عنوان یادآوری دائمی از آن دوران تاریک است.
در عین حال این دیوار از سال ۲۰۰۸ مانع رفت و آمد جمعیت محبوس شده در داخل خود شده است که تعداد آن‌ها از ۳۰۰۰۰۰ نفر به ۴۰۰۰۰۰ نفر افزایش یافته است.
خالد ابراهیم، یک کارگر روزمزد ۵۲ ساله، می‌گوید که دیوار «به یک کابوس بدتر از زندان تبدیل شده است».
ابراهیم مانند هزاران خانواده دیگر با خانواده اش در خانه‌ای در یک محله فقیرنشین غیرقانونی زندگی می‌کرد تا اینکه مقامات آمدند و آن را تخریب کردند. از آن زمان، او خانه‌ای را با قیمت ۲۵۰ هزار دینار (حدود ۱۸۰ دلار) در ماه اجاره کرده است.
این مبلغ بر دوش مردی می‌نشیند که درآمدش به همراه دو پسرش که روزمزد هم هستند ۳۰ هزار دینار در روز و گاه کمتر هم می‌شود.
اما دیوار مانعی بین او و زمینش که در طرف دیگر آن قرار دارد باقی می‌ماند، زیرا او اجازه ساخت و ساز روی آن را ندارد، زیرا دقیقا در کنار آن قرار دارد.
این مرد می‌گوید: من نمی‌توانم بیرون از دیوار بسازم، زیرا نیرو‌های امنیتی مانع این کار می‌شوند. آن‌ها اجازه نمی‌دهند کسی به دیوار نزدیک شود.
او اضافه کرد: نه خدمات هم هست، نه آب، نه برق، زندگی نیست... اگر بیرون از دیوار بسازی، انگار در غربت زندگی می‌کنی.
علیرغم بی ثباتی سیاسی که عراق ممکن است هر از گاهی تجربه کند، مقامات شروع به برداشتن تدریجی موانع در پایتخت و باز کردن جاده‌هایی کردند که با دیوار‌های سیمانی بسته شده بود و برخی ساختمان‌ها را نیز برای محافظت از آن‌ها احاطه کرده بود.
در مورد سامراء، شهری که در گذشته دومین پایتخت حکومت عباسی (۸۹۲-۸۳۶) پس از بغداد بوده و آثار باستانی آن به ویژه مناره ملویه در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است، همچنان در محاصره است.
در مجاورت دیوار خانه‌های آجری با در‌های آهنی قرار دارد که به مرور زمان دچار فرسودگی شده اند. در طرف دیگر، مناطق وسیعی از زمین‌های خالی وجود دارد که در آن گیاهان وحشی رشد کرده اند.
در حال حاضر می‌توان از سه ورودی وارد شهر شد که با موانع امنیتی محافظت می‌شود.
مسئولان شهر از مشکلاتی که این دیوار برای زندگی روزمره ساکنان ایجاد می‌کند آگاه هستند و به همین دلیل به دنبال اجرای پروژه‌ای برای توسعه مساحت آن و توسعه چند کیلومتری آن و مدرن سازی آن هستند تا تعداد ورودی‌ها به علاوه بر نصب دوربین‌های نظارتی و برپایی برج، افزایش می‌یابد.
دستیار فرماندار صلاح الدین توضیح می‌دهد: هدف این است که به اشتباه و فاجعه نیفتیم، همانطور که در سال ۲۰۰۶ اتفاق افتاد که منجر به جنگ فرقه‌ای شد که در آن هزاران نفر از مردم عراق کشته شدند.
این مقام یادآور می‌شود که هدف از ساخت دیوار پس از حمله به زیارتگاه‌ها حفاظت از شهر و مردم آن در برابر حملات تروریستی بود که در آن زمان توسط سازمان تروریستی القاعده رهبری می‌شد.
با این حال، این مقام اعتراف می‌کند که دیوار برای شهر سامراء از نظر ورود و خروج خفه کننده شده است. او می‌افزاید که این حصار جنبش طبیعی شهری و گسترشی شهر را متوقف کرد.
در عین حال، به گفته این مقام مسئول، امروز همچنان یک خطر پنهان وجود دارد، زیرا با وجود تمام استحکامات و بهبود وضعیت امنیتی، هنوز هسته‌های خفته داعش و سایر سازمان‌ها وجود دارد.
گزارش سازمان ملل که در تابستان ۲۰۲۳ منتشر شد، نشان می‌دهد که عملیات داعش به مناطق روستایی محدود شده، در حالی که حملات در مراکز شهری در عراق کمتر بود.
با این حال، این گزارش می‌افزاید که این سازمان حضور خود را در سنگر‌های اطراف صلاح الدین، شمال بغداد (طارمیه)، دیالی و کرکوک حفظ کرده است.
لیث ابراهیم، یکی از ساکنان شهر، معتقد است که در داخل سامراء، امنیت ۱۰۰ درصد وجود دارد، اما خارج سامرا، خیر.
این مرد ۶۴ ساله از ایده گسترش این دیوار حمایت می‌کند. او می‌گوید: کمبود زمین و مسکن وجود دارد، قیمت ملک هر روز افزایش می‌یابد.
مقامات در نظر دارند ظرف یک ماه کار پروژه توسعه دیوار به ارزش ۱۴ میلیارد دینار را آغاز کنند که طول آن از ۱۲ به ۳۴ کیلومتر افزایش می‌یابد.
اما برای خالد ابراهیم این وعده‌ها بار‌ها و بار‌ها تکرار شده است که فایده‌ای نداشته است. مرد می‌گوید: سال‌هاست که به ما قول می‌دهند که محل دیوار را تغییر دهند و رنج ما را از بین ببرند، اما هیچ‌کس این کار را نکرد.