خبرنگار فیگارو نوشته بود:
شاه ایران امروز یقین دارد که چنان‌چه با رفتن به خارج بختیار را کاملا تنها بگذارد وی به وسیله‌ی مذهبی‌ها جارو خواهد شد. شاه در این لحظه به ضربه‌ی ۱۹۵۳ [مرداد ۳۲]می‌اندیشد. با رفتن او، هرج و مرج و حمام خون به راه می‌افتد و ارتش، هم‌چنان‌که اکثریت خاموش او را باز خواهند خواند. اما این ریسک، یک شرط‌بندی دیوانه‌وار است که شاه در انجام آن تردید می‌کند.
او یقین دارد که سه ماه پس از رفتنش مردم تاسفش را خواهند خورد، اما او شک دارد مردم فرا بخوانندش و بدون شک معتقد است که او حق ندارد بدین‌سان به طور رایگان این درس را به کشورش بدهد.
خبرآنلاین