فرارو- در طول قرون هفدهم و هجدهم میلادی مسیر‌های دریایی اروپا به سوی هند غربی و قاره آمریکا در امتداد سواحل غرب آفریقا توقف‌های استراتژیک داشتند. در خاطرات سفر این مسیر‌ها مستند شده و اخبار و برداشت‌های هر توقف جدید در آن مسیر را به تصویر کشیده اند.
به گزارش فرارو به نقل از ال پائیس، کاپیتان فرانسوی شوالیه دو مارشه در سال ۱۷۲۴ میلادی در میان قبایل آفریقایی در اویدا شهری در جنوب بنین با یک عادت غذایی منحصر به فرد مواجه شد. اهالی آن منطقه پیش از خوردن توت‌های قرمز رنگ کوچک از بوته‌ها آن میوه‌ها را مختصرا می‌جویدند و سپس دانه‌های آن را از دهان خارج می‌کردند. این آیین که قبلا توسط یک مبلغ دانمارکی به نام مولر در سال ۱۶۶۴ در طی بازدید از منطقه فتو در غنا شرح داده شده بود طعم توت خورده را افزایش می‌داد و طعم شیرین را به طعم‌های اسیدی و ترش می‌افزود. آگاهی از آن آیین از آن زمان به این سو به آزمایش و تحقیق جهانی منجر شد. سینسپالوم دولسیفیکوم یا Synsepalum dulcificum درختچه‌ای استوایی از سواحل غربی آفریقا به ویژه ساحل عاج، بنین، نیجریه، کامرون، توگو، گابن و کنگو و هم چنین مناطق داخلی جمهوری آفریقای مرکزی و جمهوری دموکراتیک کنگو است.
این درختچه نقش مهمی در طب سنتی آفریقا دارد و ریشه، انواع توت‌ها و دانه‌های آن توسط مردم محلی هنگام مصرف نان ذرت اسیدی شده و میوه‌های نارس استفاده می‌شوند. پرورش توت آن درختچه یا همان میراکل به ویژه توسط آبی که غیر قابل آشامیدن باشد مفید است. ویژگی منحصر به فرد آن "توت معجزه آسا" توانایی آن در تبدیل طعم ترش به شیرینی است.
"آدریان منندز ری" بیوتکنولوژیست می‌گوید که این پدیده به دلیل وجود پروتئینی در پالپ آن میوه به نام میراکولیین است که طعم شیرین را بدون تاثیر بر شاخص گلیسمی تحریک می‌کند. منندز تحقیقاتی را بر روی افراد مبتلا به اختلالات چشایی انجام داده که بر فعالیت ایمنی و بیولوژیکی سینسپالوم دولسیفیکوم در غذا تمرکز دارد.
حدود ۶۵ سال پیش "زفرو" (که در ایران با نام میراکل یا میوه جادویی شناخته می‌شود) توسط یک آمریکایی به نام دونالد برینار به اکوادور آورده شد. والریو تاپیا یکی از علاقمندان به گیاهان عجیب و غریب در سال ۱۹۹۱ میلادی یک بوته سینسپالوم دولسیفیکوم را از برینار خریداری کرد. تاپیا متوجه ظرفیت بالقوه آن میوه شد و شروع به تکثیر و پرورش درختچه آن کرد.
راکل سالازار مدیر عامل شرکت تولیدکننده اصلی آن میوه در اکوادور می‌گوید شرکت‌های دیگر در سراسر جهان در تایوان و در اسپانیا نیز کار تامین آن میوه از غنا برای تولید انبوه را انجام می‌دهند.
سالازار با توصیه به مصرف کنندگان در این باره که پیش از مصرف غذا‌های تلخ آن میوه را بجوند و از آن به عنوان یک ماده استفاده نکنند می‌گوید:"زمانی که پروتئین موجود در پالپ آن میوه با جوانه‌های چشایی تماس برقرار می‌کنند تغییر به مدت ۳۰ صورت گرفته و طعم‌های اسیدی به شیرین تبدیل می‌شوند". او معمولا پیش از ارائه زفرو (میراکل) به افراد به آنان چند قاچ لیموترش می‌دهد تا آن را امتحان کنند. مزه لیموترش همیشه باعث جمع شدن حالت صورت آنان می‌شود. او سپس توت‌های زفرو را به آنان می‌دهد تا بجوند. پس از آن او از افراد می‌خواهد لیمو ترش را دوباره امتحان کنند و این باره وقتی لیموترش را می‌خورند مزه آن را شیرین احساس می‌کنند این موضوع باعث شگفت زده شدن شان می‌دهد و به آنان اجازه می‌دهعد تا کل لیموترش را با ذوق بخورند.
امروزه برخی از قنادی‌ها از زفرو (میراکل) در تهیه شیرینی و کیک‌های خود برای افرادی که نباید شکر مصرف کنند و از رژیم غذایی بدون گلوتن یا لبنیات پیروی می‌کنند استفاده می‌نمایند.
سرآشپز‌های حرفه ای، اما پیشنهاد نمی‌کنند که این نوع توت را به دستورالعمل غذایی بیافزایید بلکه می‌گویند راه ایده آل مصرف آن پیش از مصرف غذا یا دسر است. البته این توت برای تهیه مواد غذایی مختلف در خانه که شامل مواد اسیدی هستند مانند سالاد میوه، کیک، آب میوه و اسموتی بسیار مناسب است.
این میوه به سادگی در پایه مرکبات اسیدی لیموترش، لیمو، گریپ فروت و نارنگی، یا میوه‌های نیمه اسیدی مانند آناناس، تمرهندی، آلو و شاه توت کاربرد دارد. نیازی به اضافه کردن شکر نیست! پس از آماده کردن ماده غذایی مطمئن شوید که آن میوه معجزه گر را حداقل به مدت ۲۰ ثانیه کاملا بجوید و اجازه دهید جوانه‌های چشایی شما را بپوشاند تا در نهایت تمام آن طعم‌های اسیدی را به شیرینی خوشمزه تبدیل کند.