بتانی آلن ابراهیمیان، تصمیمات اتخاذشده از سوی سرمایه‌گذاران خارجی و رای‌دهندگان در تایوان و ایالات‌متحده در سال‌جاری می‌تواند بر محاسبات پکن و ثبات منطقه‌ای تاثیر بگذارد. این مساله چرا اهمیت دارد؟ چین سال ۲۰۲۴ را با اقتصاد ضعیفتر آغاز می‌کند و با شرایط دشوار ژئوپلیتیک دست به گریبان است که جهان را در معرض خطر قرار داده است.
به گزارش دنیای اقتصاد، هر دوی اینها می‌توانند چشم‌انداز گسترده شی جین پینگ، رئیس‌جمهور چین، برای این کشور را به خطر بیندازند. شی قصد دارد تایوان را ضمیمه کشور خود کند، اما محتمل است که این اقدام، چین را در مسیر برخورد با ایالات‌متحده قرار دهد. تمایل شی برای محدود کردن جریان باز داده‌های اقتصادی و «باد‌های مخالف» ممکن است مانع تحقق هدف او در زمینه رشد اقتصادی شود. آنچه می‌بینیم این است که دو انتخابات حیاتی -که از قضا هیچ‌یک در چین نیست- و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در این کشور، شاخص‌های کلیدی مسیر چین خواهند بود.
۱. انتخابات ریاست‌جمهوری تایوان: روابط «بین‌تنگه‌ای» همیشه در انتخابات ریاست‌جمهوری تایوان برجسته بوده و این امر به‌ویژه در سال‌جاری صادق است. نیرو‌های مسلح چین تقریبا روزانه در نزدیکی آب‌های تایوان دست به مانور زده و گاهی حریم تایوان را نقض می‌کنند. شی بار‌ها بر حق چین برای مالکیت داشتن بر این جزیره خودمختار تاکید کرده است. این امر باعث می‌شود که تعهد دیرینه چین برای تصرف تایوان ملموس‌تر به نظر برسد. در ۱۳ژانویه، رای‌دهندگان تایوانی یکی از سه نامزد ریاست‌جمهوری را انتخاب خواهند کرد: «ویلیام لای» نامزد بدبین حزب دموکراتیک پیشرو (DPP) که در نظرسنجی‌ها پیشتاز است؛ «هو یو-یی» از حزب کومینتانگ دوستدار پکن و «کو وِن جی» نامزد «حزب سوم» که گفته است از رویکرد «تسای اینگ ون»، رئیس‌جمهور در حال وداع حزب DPP پیروی خواهد کرد.
«ریموند کو»، مدیر ابتکار سیاست تایوان در شرکت رند، به آکسیوس گفت: پکن ممکن است انتخابات را به مثابه «آزمون تورنسل برای احتمال فرآیند اتحاد بدون خشونت» ببیند. پیروزی کومینتانگ می‌تواند به پکن اطمینان دهد که اتحاد مسالمت‌آمیز هنوز یک گزینه است. «کو» گفت: «پیروزی DPP باعث می‌شود پکن همچنان بر اجبار برای تاثیرگذاری بر سیاست‌های تایوان، از جمله مانور‌های نظامی در مقیاس بزرگ، تهاجم به حریم هوایی، عملیات اطلاعاتی و نفوذ سایبری تکیه کند. در حالی که پکن از پیروزی کومینتانگ استقبال می‌کند، افکار عمومی تایوان این امر را محدود خواهد کرد که کومینتانگ تا چه حد می‌تواند روابط بین تنگه‌ای را تغییر دهد.»
۲. انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا: انتخاب ترامپ برای دومین دوره ریاست‌جمهوری می‌تواند یک دشواری واقعی در روابط ایالات‌متحده و چین و اهداف ژئوپلیتیک چین باشد. ترامپ احتمالا در دور دوم اعمال تعرفه‌های سخت‌تر بر چین را دنبال می‌کند، اما ادامه سیاست‌های انزواگرایانه دوره اول او می‌تواند جایگاه آمریکا را در سطح جهانی تضعیف و روزنه‌ای برای چین ایجاد کند. وقتی از «مت پوتینگر»، معاون سابق مشاور امنیت ملی ترامپ، در ماه اکتبر پرسیده شد که آیا پکن بایدن را ترجیح می‌دهد یا ترامپ، گفت: «هر نامزدی که نسبت به ناتو، اوکراین و تایوان ضعف نشان دهد، نامزد مورد نظر چین خواهد بود. حتی اگر به آن معنا باشد که آن‌ها باید تعرفه‌های بیشتری را تحمل کنند.» باید منتظر چه بود: دخالت احتمالی تحت حمایت دولت چین در انتخابات که سازمان‌های اطلاعاتی ایالات‌متحده گفته‌اند در انتخابات ۲۰۲۲ افزایش یافته است. «کریگ سینگلتون»، کارشناس بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها، گفت: «به جای حمایت از یک نامزد خاص در پاییز امسال، مداخله چین در انتخابات حول محور ایجاد شکاف اجتماعی، دلسرد کردن آمریکایی‌ها از رای دادن و به تصویر کشیدن دموکراسی به عنوان امری ناکارآمد خواهد بود. همه اینها در تلاش برای تضعیف جایگاه جهانی آمریکاست.»
۳. آینده سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) در چین: اواخر سال گذشته، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در چین برای اولین بار در دهه‌های گذشته کاهش یافت که تحلیلگران آن را نشانه این دانستند که بررسی‌های فزاینده شرکت‌های خارجی، به ویژه محدودیت‌ها در شرکت‌های حسابرسی، سرمایه‌گذاران را به لرزه درآورده است. اگر کاهش اعتماد سرمایه‌گذاران خارجی ادامه یابد، می‌تواند دولت چین را متقاعد کند که برخی از سیاست‌های سختگیرانه را کاهش دهد. هرچند پکن می‌تواند مصمم‌تر شود و اصرار داشته باشد که شرایط اقتصادی کمتر شفاف برای اقتصاد بزرگ چین عادی است و سرمایه‌گذاران را مجبور به تبعیت از آن کند.