فرارو- اولین ماه سال نوی میلادی به طور سنتی زمان تغییر است. عضویت در باشگاه‌های ورزشی افزایش می‌یابد، افراد به دنبال مشاغل تازه هستند و پرهیز از مصرف مشروبات الکلی و گوشت به یک سرگرمی محبوب تبدیل می‌شود. با این وجود، در طول شش سال اخیر این دوره با "ژانوهری" (مخفف ژانویه و هِر یا مو در زبان انگلیسی) نیز شناخته شده است ابتکار عملی که زنان را به چالش می‌کشد تا وسایل اصلاح خود را برای این ماه زمین بگذارند. حساب کاربری آن جنبش در اینستاگرام بیش از ۴۰ هزار دنبال کننده دارد و تصاویری از زنان را منتشر می‌کند که در تمام طول سال از رشد موها استقبال می‌کنند.
به گزارش فرارو به نقل از شبکه خبری سی ان ان؛ لورا جکسون صاحب ابتکار عمل ژانوهری در سال ۲۰۲۱ میلادی به نشریه بریتانیایی "مترو" گفته بود: "ژانوهری رهایی بخش است، زیرا شما را وادار می‌کند در مورد نحوه رفتار با بدن خود و دلیل آن فکر کنید. هدف ما آن است که به نقطه‌ای برسیم که در رابطه با موها حتی نیازی به صحبت کردن نداشته باشید".
در حالی که شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند مصریان باستان، رومی‌ها و اروپایی‌های عصر رنسانس مو‌های زائد را می‌تراشیدند وضعیت موجود برای زنان در غرب پس از بازگشت مردان از جنگ جهانی اول به خانه و رونق تیغ‌های یکبار مصرف متداول شد و از نظر اجتماعی مورد پذیرش قرار گرفت.
شرکت ژیلت تولید کننده تیغ فرصت را مغتنم شمرد و در سال ۱۹۱۵ میلادی محصولات خود را برای زنان روانه بازار کرد و در تبلیغات خود وجود موی بدن را به مثابه "یک مشکل شخصی شرم آور" مطرح می‌کرد. این تصمیمی بسیار آگاهانه از سوی ژیلت بود که بازار خود را به طور تهاجمی برای زنان گسترش دهد.
این بازاریابی با عکاسی مُد در مجلات همزمان شد بدان معنا که استاندارد‌های تازه‌ای را معرفی کردند. یک قرن پس از آن مو‌های بدن برای بسیاری از افراد هنوز به صورت یک تابو باقی مانده اند.
نتیجه مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۱ میلادی توسط شرکت تحقیقات بازار یوگاو انجام شد نشان داد که ۵۹ درصد از بریتانیایی‌ها مو‌های زیر بغل را غیر جذاب می‌دانند و مردان و زنان عمدتا به ترتیب ۵۷ و ۶۱ درصد دیدگاه مشابهی دارند.
نتیجه یک تحقیق نشان می‌دهد که بین ۹۲ تا ۹۹ درصد از زنان در ایالات متحده، بریتانیا، استرالیا، نیوزلند و بسیاری از کشور‌های غرب اروپا به طور منظم اصلاح می‌کنند. این واقعا برای هنجاری که هیچ مزیتی برای سلامتی ندارد تکان دهنده می‌باشد: ما نمی‌توانیم با بستن کمربند ایمنی یا مسواک زدن دندان‌ها آن سطح از انطباق را داشته باشیم. شگفت انگیز است که این هنجار تا چه اندازه قدرتمند است.
"روکسان فلیگ" ۲۷ ساله اهل تمپا در ایالت فلوریدا که در حال تحصیل در مقطع دکترا در رشته روانشناسی اجتماعی است به طور مرتب در رسانه‌های اجتماعی در مورد انتخاب خود برای رشد موها و ویژگی هایش در حساب اینستاگرام ژانوهری پست‌هایی را منتشر می‌کند. او می‌گوید: "این یک انتخاب شخصی است که انتقادات زیادی را از جانب غریبه‌ها به خصوص در اینترنت به سوی خود جلب می‌کند. برخی اوقات هدف حمله از سوی زنان قرار می‌گیرم که به گمانم بسیار متناقض است، اما حملات شان بسیار تهاجمی می‌باشد. آنان ایموجی‌های استفراغ را برایم ارسال می‌کنند و می‌گویند من نفرت انگیز هستم".
"استر کالیکست بی" ۲۷ ساله هنرمندی از مونترال کخ به جنبش ژانوهری پیوسته و دیگر مو‌هایش را اصلاح نمی‌کند، می‌گوید:"نظرات نفرت انگیز و گاهی نژادپرستانه وجود دارد، اما هیچ چیز جدیدی وجود ندارد. آن چه مطرح می‌شود بسیار تکراری است. مخالفان همواره ایموجی‌های میمون یا گوریل را ارسال می‌کنند. در ابتدا ناراحت بودم، اما اکنون به آن عادت کرده ام. بدترین حسی که داشتم زمانی بود که دو مرد از من فیلمبرداری کردند".
مو‌های زن هم چنین موضوعی نژادی است. از نظر تاریخی نمونه‌های بی شماری از قدرت‌های استعماری وجود داشته اند که حذف مو‌های زائد را به عنوان وسیله‌ای برای کنترل یا اعمال مجازات مورد استفاده قرار می‌دادند. نظر چارلز داروین در کتاب خود تحت عنوان "تبار انسان" در سال ۱۸۷۱ میلادی مبنی بر بدوی بودن مو‌های زائد بدن باعث به وجود آمدن روایت‌های نگران کننده‌ای درباره رابطه‌ای میان احترام و بهداشت شد.
زنان رنگین پوست اغلب مو‌های بدن شان تیره‌تر است. اگر مو‌های بلوند روشن داشته باشید وضعیت متفاوت خواهد بود. دنبال کنندگان ابتکار عمل ژانوهری باور دارند اجازه دادن زنان برای اصلاح نکردن موها به آنان کمک خواهد کرد تا ایده‌های زیبایی شناسانه و احساس واقعی شان در مورد بدن خود را زیر سوال ببرند.