میلاد کی مرام در پستی در صفحه اینستاگرامش نوشت: یک سال و نیم (شاید هم دو سال) بازی در پروژه جدیدم در شهر زیبا و پر ز مهر شیراز طول کشید. با یک تیم درجه یک و با اصالت. یک خانواده شدیم. از تک تک لحظاتش لذت بردم و یاد گرفتم که زندگی جز لذت و یادگیری نیست (برای من که اینطور است). هر چه فکر کردم که چه بگویم نشد، که نشد، که نشد…اگر قرار بر نوشتن بود باید ساعت‌ها مینوشتم و مینوشتم. چرا؟ از حجم زیاد عشق و حال خوب. این شد که این ویدیو تمام حس و حرف‌های من در رابطه با سووشون سیمین دانشور، نرگس آبیار و خانواده‌ی سووشون است. میلاد کی مرام زمستان ۱۴۰۲، دلتنگ شیراز، و خانواده‌ی سووشون.