معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه تهران گفت: ما امانت‌های مردم را دست اساتید می‌دهیم؛ ما به استادی که روی کارش وقت نگذارد، تحقیق و پژوهش نکند، نیازی نداریم.
به گزارش ایلنا، "مهدی فکور" معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه تهران در مورد ارزیابی علمی اساتید و تاثیر نتایج آن بر قطع همکاری و عدم تمدید قرارداد با آنها، توضیح داد: هر استاد دانشگاهی دو ارزیابی دارد؛ یک ارزیابی در سال انجام می‌شود که به آن پایه ترفیع می‌گوییم. پایه ترفیع عملکرد‌های اجرایی، آموزشی و پژوهشی را مد نظر قرار می‌دهد. قرار است مباحث مرتبط با فناوری نیز به این ارزیابی‌ها اضافه شود.
فکور افزود: استاد در هر سال مدام ارزیابی می‌شود تا پایه مرتبط با وضعیت خود را دریافت کند.
فکور ادامه داد: یک ارزیابی هم مربوط به ارتقا به دانشیاری و استادیاری است. قوانین موجود فعلی می‌گوید هر استاد دانشگاهی بعد از اینکه با مدرک دکتری وارد دانشگاه شد؛ استادیار پایه یک محسوب می‌شود و حداقل چهار سال فرصت دارد که البته می‌تواند بیشتر هم باشد، تا بتواند با حداقل امتیازات دانشیار شود.
او بیان کرد: البته پرونده‌های خیلی کمی چهارساله دانشیار می‌شوند و برای تحقق این امر مجموع حداقل امتیازات آموزشی، پژوهشی، فرهنگی و اجرایی فرد را لحاظ می‌کنیم که مجموعا ۱۲۰ امتیاز است و این شاخص‌ها در حال به روزرسانی است.
معاون دانشگاه تهران در پاسخ به این سوال که آیا ممکن است به دلیل به حدنصاب نرسیدن امتیاز پژوهشی یک استادِ قراردادی، قرارداد او تمدید نشود؟ توضیح داد: وقتی استادی در دانشگاه جذب می‌شود، انتظار ما این است که دستاورد‌هایی برای دانشگاه داشته باشد.
او تصریح کرد: تعداد افرادی که به عنوان عضو هیات علمی شناخته و جذب می‌شوند، محدود است و ما نیز ردیف استخدامی‌های محدودی داریم. انتظار ما بر این است که استاد، دستاورد‌های آموزشی و پژوهشی داشته باشد و کمی از بار دانشگاه را به دوش بکشد.
معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه تهران اظهار کرد: وقتی گزارش می‌دهیم که جایگاه دانشگاه تهران رنک یک دانشگاه‌های کشور است، بخشی از این رتبه، سهم ۲ هزار و ۲۰۰ عضو هیات علمی ماست که باید در این زمینه تلاش کنند و قطعا ارزیابی‌هایی انجام می‌شود و اگر به لحاظ علمی، استادی افت داشته باشد، مانند هر سازمان و دستگاهی، دیگر قادر به همکاری با چنین استادی نیستیم.
فکور اضافه کرد: ما امانت‌های مردم را دست اساتید می‌دهیم؛ ما به استادی که روی کارش وقت نگذارد، تحقیق و پژوهش نکند، نیازی نداریم.
این استاد دانشگاه در پاسخ به این سوال که آیا در مورد اساتید رسمی نیز چنین قاعده‌ای وجود دارد؟ بیان کرد: در مورد چنین اساتیدی با موضوع رکود مواجه هستیم؛ استاد رسمی باید بتواند پایه‌های خود را بگیرد و اگر چند سال متوالی نتواند پایه هایش را کسب کند، دچار رکود علمی شده است.
او افزود: گاهی ممکن است استاد مشکل خاصی داشته باشد که ما به او کمک می‌کنیم و تا جایی که در توان داشته باشیم، مسئله‌ای که وجود دارد را از بین می‌بریم که مانعی در راه ارتقای استاد نباشد.
فکور عنوان کرد: پس استاد یا مشکلی دارد که تا جایی که بتوانیم آن را برطرف و با استاد صحبت می‌کنیم یا شاید جای دیگری مشغول به کار است و اولویت‌های دیگری برای خودش گذاشته و... به هر ترتیب کسی که برای کار به دانشگاه آمده، اولویتش باید دانشگاه باشد، چرا که امانت‌های بسیار مهمی را اینجا به دست ما سپرده اند.
معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: این رفتار که من استاد دانشگاه باشم، ولی مدام برای کار‌های غیردانشگاهی وقت بگذارم مجاز نیست. شاید از هر ۱۰۰ پرونده‌ای که برای ترفیع می‌آید، فقط پرونده دو استاد مشمول ارتقا و تبدیل وضعیت نشود و ترفیع نگیرند. اگر پرونده استادی سه سال متوالی ترفیع نگیرد، موضوع دیگری است که رکود شامل حالش می‌شود.
فکور گفت: ما قطعا به اساتید برای اینکه خود را بالا بکشند، وقت می‌دهیم، چرا که نگاه ما تعاملی است و اینگونه نیست که یک بار به استاد وضعیتش را اعلام کنیم و قطع همکاری شود! ما حتی چندبار به اساتید کمک می‌کنیم و به آنها وقت می‌دهیم. اساتید باید طی زمان مشخصی تبدیل وضعیت پیدا کنند.
فکور ادامه داد: علاوه بر اینکه اساتید دانشیار و استادیار باید تبدیل وضع پیدا کنند، باید از حالت قراردادی به رسمی آزمایشی و به رسمی قطعی نیز تبدیل وضعیت شوند. مثلا به آنها می‌گوییم ظرف چهار سال باید وضعیت شما ارتقا پیدا کند، اما مواردی داریم که تبدیل وضعیت استادی از چهارسال به پنج یا شش سال طول کشیده است و حتی موردی داریم که ۸ سال هم استاد در وضعیت ثابت مانده است. در این موارد مجوز هیات امنا را برای همکاری با استاد می‌گیریم و، چون استاد خوبی است همکاری خود را به صورت پیمانی ادامه می‌دهیم.
معاون دانشگاه تهران در آخر گفت: این روال و شرایط در هر سازمان و موسسه‌ای وجود دارد و منحصر به وزارت علوم نیست.