فقیرترین کشور‌های جهان از جنگ‌های داخلی، درگیری‌های قومی و فرقه‌ای رنج می‌برند. همه‌گیری کووید-۱۹، تورم فزاینده و جنگ در اوکراین وضعیت آن‌ها را بدتر کرده است.
به گزارش روزیاتو، جهان آن‌قدر ثروت و منابع دارد که بتوان مطمئن شد کل نژاد بشر از یک زندگی استاندارد و مناسب برخوردار می‌شوند. با این حال مردم کشور‌هایی مانند بوروندی، سودان جنوبی و جمهوری آفریقای مرکزی همچنان در فقر دست و پا می‌زنند.
برای سایر مدعیان احتمالی عنوان ناخوشایند «فقیرترین کشورها»، یعنی افغانستان، سوریه و یمن، سال‌ها درگیری، دستیابی به ارقام اقتصادی قابل اعتماد و درنتیحه ارزیابی را غیرممکن می‌سازد.
پس چگونه فقیرترین کشور‌های جهان را تعیین کنیم؟ در حالی که تولید ناخالص داخلی سرانه اغلب معیار استاندارد در نظر گرفته می‌شود، جبران تفاوت در هزینه‌های زندگی و نرخ تورم با استفاده از برابری قدرت خرید می‌تواند قدرت خرید افراد در هر کشوری را بهتر ارزیابی کند.
در ادامه نگاهی می‌اندازیم به ۱۰ کشور فقیر جهان در سال ۲۰۲۳،
قدیمی‌ترین جمهوریِ آفریقا سال‌هاست در میان فقیرترین کشور‌های جهان جای دارد. زمانی که ژرژ وه‌آ، ستاره سابق فوتبال در سال ۲۰۱۸ به عنوان بیست‌وپنجمین رئیس جمهور لیبریا انتخاب شد، انتظارات از او بالا بود، اما در عوض اولین سال‌های ریاست او با تورم بالا، بیکاری و رشد اقتصادی منفی همراه شد.
چاد دهمین منبع بزرگ ذخایر نفت آفریقا را دارد، اما فقر همچنان در آن گسترده است و آن را به نهمین کشور فقیر جهان تبدیل می‌کند. بیشتر درآمد‌های بادآورده حاصل از نفت این کشور در سال ۲۰۰۳ توسط رئیس جمهور مستبد آن، ادریس دبی، صرف مبارزه با شورشیان و سرکوب هر شکلی از مخالفت شد.
اقتصاد یکی از کوچک‌ترین کشور‌های آفریقا عمدتاً به محصولات دیم وابسته است که در برابر شوک‌های مربوط به آب و هوا آسیب پذیر است. ناامنی غذایی در مناطق روستایی بسیار زیاد است.
نیجر با ۸۰ درصد قلمرو محصور در خشکی خود توسط صحرای بزرگ آفریقا و جمعیتی به سرعت رو به رشد و وابسته به کشاورزی، در معرض خطر بیابان‌زایی قرار دارد. ناامنی غذایی و همچنین میزان بیماری و مرگ و میر بالاست و درگیری‌های مکرر ارتش با بوکوحرام نیز هزاران نفر را آواره کرده است.
این مستعمره سابق پرتغال غنی از منابع و موقعیت استراتژیک، میانگین نرخ رشد تولید ناخالص داخلی بیش از ۷ درصد را در دهه گذشته ثبت کرده با این حال همچنان در میان ۱۰ کشور فقیر جهان قرار دارد.
از زمان کسب استقلال از بلژیک در سال ۱۹۶۰، جمهوری دموکراتیک کنگو چندین دهه از دیکتاتوری، بی‌ثباتی سیاسی و خشونت مدام را متحمل شده است که آن را در میان فقیرترین کشو‌های جهان قرار داده است.
با این حال بانک جهانی می‌گوید جمهوری دموکراتیک کنگو منابع و پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به یکی از ثروتمندترین کشور‌های آفریقا را دارد.
این کشور ۱۷ میلیونی هرگز از هجوم مصیبت‌ها به دور نیست؛ سیل و هجوم بی‌سابقه ملخ‌ها و خشکسالی همواره این کشور را تحت الشعاع قرار می‌دهند. آژانس‌های بشردوستانه هشدار می‌دهند که نیمی از جمعیت سومالی به شدت به کمک نیاز دارند.
جمهوری آفریقای مرکزی که سرشار از طلا، نفت، اورانیوم و الماس است، کشوری بسیار ثروتمند است که افراد بسیار فقیر در آن زندگی می‌کنند و بخش عمده‌ای از یک دهه در میان فقیرترین کشور‌های جهان بوده است.
دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل تخمین می‌زند که حدود ۲.۷ میلیون نفر (تقریباً نیمی از جمعیت CAR) ناامنی غذایی حاد را تجربه می‌کنند.
بوروندی کوچک محصور در خشکی فاقد منابع طبیعی است و در اثر یک جنگ داخلی ۱۲ ساله زخمی شده است و همین امر به کسب رتبه دوم فقیرترین کشور جهان کمک کرده است.
رئیس جمهور این کشور تلاش‌هایی برای راه‌اندازی مجدد اقتصاد و ترمیم روابط دیپلماتیک انجام داده و سال گذشته، ایالات متحده و اتحادیه اروپا پس از لغو تحریم‌های مالی کمک‌های خود را از سر گرفتند. اما متأسفانه رشد همچنان کند است و تورم در سال جاری حدود ۱۶ درصد پیش بینی می‌شود.
سودان جنوبی فقیرترین کشور در میان فقیرترین‌هاست. کشوری دارای ذخایر نفتی غنی با جمعیتی ۱۱ میلیون نفری که از شکاف‌های اجتماعی، نابرابری، فساد و جنگ رنج می‌برد.
در حالی که رشد اقتصادی پیش‌بینی‌شده برای سال ۲۰۲۳ می‌تواند ۵.۸ درصد باشد، اما تورم قوی‌تر است و با ۲۷ درصد در میان بالاترین نرخ‌های جهان قرار دارد.
یونیسف تخمین می‌زند که بیش از نیمی از جمعیت – حدود ۷.۸ میلیون نفر – احتمالاً در طول آوریل تا جولای ۲۰۲۳ با ناامنی غذایی حاد روبرو بوده‌اند.