مطالعه دندان‌های انسان که در طی کاوش‌های باستان‌شناسی به دست آمده است هنوز یکی از شیوه‌های استاندارد برای مطالعه الگو‌های مهاجرت در ۵ دهه اخیر است.
به گزارش راهنماتو، این روش‌شناسی آزمون‌شده تاکنون نتایج مهمی در پی داشته و توانسته درباره مهاجرت بومیان آمریکا از آسیا به آمریکا در حدود ۱۶۰۰۰ سال پیش اطلاعات مفیدی به دست بدهد.
برطبق مطالعات منتشر شده در نشریه زیست-مردم‌شناسی، آن اجداد، آسیای شرقی را در یک جنبش عظیم مردمی ترک کردند. این مهاجرت بومیان آمریکا یک وحدت ژنتیکی (و دندانی) بین گروه‌های مختلف بومی ایجاد کرده که نشان می‌دهد همگی آن‌ها در همان مهاجرت عظیم ریشه دارند.
انسان‌شناسی دندانی اسرار مهاجرت بومیان آمریکایی را باز می‌کند
مردم‌شناسان دندانی توانسته‌اند از طریق مطالعه تنوع شکلی دندان‌های انسان‌ها جزئیات زیادی درباره مهاجرت آن‌ها به دست آورند. دندان‌های مورد بحث اغلب از افرادی نشأت می‌گیرند که در دوره‌های گذشته زندگی می‌کردند و تنها میراث آن‌ها اکنون به بقایای اسکلتی که توسط دانشمندان مطالعه می‌شود، محدود شده است. محققان در جریان این مطالعات دندان انسان‌های باستانی و مدرن را با هم مقایسه می‌کنند تا پیوند اجدادی بین دندان‌های جدید و قدیم را کشف کنند.
برای دستیابی به اهداف آخرین تجزیه‌وتحلیل‌های انجام شده، تیمی از محققان بین‌المللی از انسان‌شناسان دندان‌پزشکی از اروپا و ایالات متحده به یک برنامه کابردی/پایگاه داده مبتنی بر وب به نام rASUDAS دسترسی پیدا کردند که به آن‌ها اجازه می‌دهد اجداد ناشناخته انسان‌های باستانی را بر اساس صفات ریشه و تاج دندان شناسایی کنند.
با اینکه این نوع آسیب‌شناسی پزشکی را می‌توان برای شناسایی اشتراک دندان‌های انسان‌های مدرن و باستانی استفاده و درنتیجه اجداد انسان‌های مدرن را از روی دندان‌ها شناسایی کرد، این بار محققان از این شیوه برای شناسایی اجداد انسان‌های ماقبل‌تاریخی استفاده کردند که دندان‌هایشان از محوطه‌های باستانی در سراسر جهان به دست آمده بود.
سرنخ‌های دندانی راز مهاجرت به آمریکای شمالی را فاش کرد
سیستم rASUDAS برای مطالعه و تحلیل دندان ۱۴۱۸ انسان باستانی استفاده شد که بقایای اسکلت‌شان از چندین منطقه زیستی در سراسر جهان شامل نواحی قطبی آمریکا، شمال و جنوب آمریکا، شرق آسیا، جنوب شرق آسیا و پلی‌نزی، استرالیا-ملانزی، غرب اوراسیا و جنوب صحرای آفریقا گردآوری شده بود.
ایده محققان این بود که بر اساس موقعیت جغرافیایی و اصل‌ونسب واقعی به دنبال تغییراتی بین اجداد مورد انتظار باشند که به آن‌ها امکان می‌داد تا بتوانند اکتشافات تازه‌ای در مورد الگو‌های مهاجرت باستانی به دست آورند.
مهمترین یافته این تحلیل شامل اجداد انسان‌هایی بود که اسکلت‌شان در شمال و جنوب آمریکا کشف شده بود. بر اساس سیستم rASUDAS۲ مشخص شد که این بومیان آمریکایی، فارغ از اینکه به چه گروه یا مردمی تعلق داشتند، بین ۱۰ تا ۱۵ درصد از مواقع درجات مشابهی از رابطه/نزدیکی دندانی را به شرق آسیا نشان می‌دادند.
این تدوام در تکرار یافته‌ها نشان می‌دهد که بومیان آمریکایی همگی می‌توانند اجداد خود را در یکی از جمعیت‌هایی که در طی رویداد مهاجرت بزرگ از شرق آسیا وارد آمریکا شدند ردگیری کنند.
شواهد دیگر این انشعاب را به مهاجرتی پیوند می‌دهد که ۱۶۰۰۰ سال پیش یا چندین هزار سال زودتر، رخ داد که طی آن اجداد بومیان آمریکایی آسیا را ترک کردند و در تنگه برینگ که به نام برینگیا نیز شناخته می‌شود و در آخرین عصر یخبندان که سطح آب دریا‌ها پایین‌تر بود، سیبری را به آلاسکا وصل می‌کرد، ساکن شدند.
نظریه جدید می‌گوید که آدم‌ها این ناحیه را به مدت ۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ سال اشغال کردند تا اینکه به سمت‌های جنوبی‌تر مهاجرت کردند و در سراسر شمال و جنوب آمریکا پراکنده شدند.
این جابه‌جایی ابتدا به واسطه رشد جمعیت و بعد به واسطه افزایش سطح آب دریا در تنگه برینگیا و سیلابی شدن این نواحی رخ داد.
جالب است که پایگاه داده rASUDAS۲ بین مردمان قطبی و بسیاری از بومیان آمریکا نیز اشتراکات دندانی کشف کرده است. اما این ارتباط و نزدیکی با دورتر شدن بومیان آمریکایی از شمال و پراکندگی به سمت‌های جنوبی‌تر کمتر می‌شد. این نشان می‌دهد که مهاجرت‌های قطبی به آمریکا تا حدی رخ داده، اما این مهاجرت‌ها بعد از آنکه بومیان آمریکایی برینگیا را ترک و به سمت نواحی جنوبی‌تر آمریکا حرکت کردند، رخ داده است؛ بنابراین مهاجران قطبی احتمالا با جمعیت‌هایی که منحصرا در نواحی شمالی آمریکا زندگی می‌کردند تلفیق شدند و گسترش دی. ان.ای و ویژگی‌های دندانی آن‌ها محدود شد.
اما مهمترین افشاگری‌های مطالعه تازه این است که بومیان آمریکایی در نتیجه یک مهاجرت بزرگ و واحد پدید آمدند که چند هزار سال قبل از پایان آخرین عصر یخبندان و ناپدید شدن تنگه برینگ رخ داد.