دانشمندان دانشگاه دوک در سال ۲۰۱۸ دریافتند که هر بار که چشمان ما حرکت می‌کنند، گوش‌های ما صدای جیرجیر نامحسوسی تولید می‌کنند. اکنون پژوهشگران روشی را ابداع کرده‌اند که با تجزیه و تحلیل آن صداها، تشخیص می‌دهد که فرد به کجا نگاه می‌کند.
به گزارش ایسنا، اگرچه ما آگاهانه صداها را نمی‌شنویم، اما می‌توان آن‌ها را توسط یک میکروفون بسیار حساس که در کانال گوش قرار داده می‌شود، دریافت کرد.
پروفسور جنیفر گرو، دانشمند ارشد این مطالعه معتقد است که این حرکات ممکن است زمانی رخ دهند که حرکات چشم، مغز را تحریک می‌کند تا عضلات گوش میانی یا سلول‌های موی گوش را منقبض کند. اولی به کاهش صدا‌های بلند کمک می‌کند، در حالی که دومی صدا‌های آرام را تقویت می‌کند.
این تنظیم و ترتیب می‌تواند به ما کمک کند تا با تنظیم خودکار حساسیت شنوایی خود بر اساس آنچه به آن نگاه می‌کنیم، محیط اطراف خود را درک کنیم. در آزمایش اخیر، تیم گرو و پروفسور کریستوفر شرا از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ۱۶ بزرگسال (همگی با قدرت بینایی و شنوایی خوب) را برای انجام یک آزمایش ساده به کار گرفتند.
داوطلبان با ردیابی بصری، حرکات یک نقطه سبز روی صفحه رایانه را بدون حرکت سر خود شروع کردند. همانطور که آن‌ها این کار را انجام می‌دادند، یک دوربین ردیابی چشم جهت نگاه آن‌ها را ثبت می‌کرد، در حالی که میکروفون‌های موجود در کانال گوش آن‌ها صدا‌های گوش آن‌ها را ضبط می‌کرد.
هنگامی که ویدیو‌های چشم و صدای ضبط شده گوش متعاقباً پیگیری شدند، مشخص شد که حرکات چشم در جهات خاص انواع خاصی از صدا‌های گوش را ایجاد می‌کنند؛ بنابراین دانشمندان فقط با شناسایی نوع صدای گوش هر شرکت‌کننده توانستند تشخیص دهند که نگاه وی به کجا متمرکز شده است.
همچنین می‌توان معکوسِ این کار را انجام داد. محققان توانستند با ردیابی جهت نگاه داوطلبان تشخیص دهند که گوش‌های وی چه نوع صدا‌هایی تولید می‌کند.
امید است که یافته‌های این تیم به درک بهتر ادراک انسان کمک کند و احتمالاً منجر به آزمایش‌های شنوایی دقیق‌تر و آموزنده‌تر شود.