نصف جهان، شهر گنبد‌های فیروزه‌ای و پایتخت فرهنگی جهان اسلام تنها بخش کوچکی از عناوین و القاب جهان‌شهر اصفهان است. شهری که دردل تاریخ و در گذر ادوار مختلف میراثی گرانبها از گذشته و برای آیندگان است. ناصر خسرو در شرح اصفهان می‌گوید: «شهری است بر هامون نهاده، آب و هوایی خوش دارد و هرجا که ده گز چاه فرو برند آبی سرد خوش بیرون آید و شهر دیواری حصین بلند دارد و دروازه‌ها و جنگ گاه‌ها ساخته و بر همه بارو و کنگره ساخته و در شهر جوی‌های آب روان و بنا‌های نیکو و مرتفع و در میان شهر مسجد آدینه بزرگ نیکو و باروی شهر را گفتند سه فرسنگ و نیم است و اندرون شهر همه آبادان که هیچ از وی خراب ندیدم و بازار‌های بسیار، و بازاری دیدم از آن صرافان که اندر او دویست مرد صراف بود و هر بازاری را دربندی و دروازه‌ای و همه محلت‌ها و کوچه‌ها را همچنین دربند‌ها و دروازه‌های محکم و کاروانسرا‌های پاکیزه بود.» گزارش پیش‌رو روایتی از تغییر جاذبه‌های تاریخی این شهر در گذر زمان است.
