فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
کز عکس روی او شب هجران سر آمدی
تعبیر رفت یار سفرکرده می‌رسد
ای کاش هر چه زودتر از در درآمدی
ذکرش به خیر ساقی فرخنده فال من
کز در مدام با قدح و ساغر آمدی
خوش بودی ار به خواب بدیدی دیار خویش
تا یاد صحبتش سوی ما رهبر آمدی
فیض ازل به زور و زر ار آمدی به دست
آب خضر نصیبه اسکندر آمدی
آن عهد یاد باد که از بام و در مرا
هر دم پیام یار و خط دلبر آمدی
کی یافتی رقیب تو چندین مجال ظلم
مظلومی ار شبی به در داور آمدی
خامان ره نرفته چه دانند ذوق عشق
دریادلی بجوی دلیری سرآمدی
آن کو تو را به سنگ دلی کرد رهنمون
ای کاشکی که پاش به سنگی برآمدی
گر دیگری به شیوه حافظ زدی رقم
مقبول طبع شاه هنرپرور آمدی
شرح لغت: برآمدی: طلوع کرد/ای کاج: کاشکی/چه دانند: ندانند
بخشش و عنایت عزلی حضرت دوست به سالکان راهش فقط در گرو عشق به اوست و این عنایت با هیچ چیزی حاصل نمی‌گردد جز ورود به معرکه عشق او و سربلند بیرون آمدن از آن. از این رو ناپختگانی که ذوق عشق را نچشیده اند به عنایت او دست نخواهند یافت.
هر فردی داری خصوصیت مثبت و منفی زیادی ست، اما در شما خصوصیت مثبت به نحو بارزتری مشهود است. اگر دوست داری این خصوصیات را تا پایان عمر داشته باشی و همگان به نیکی از شما یاد کنند، آن‌ها را تقویت کن و از گذشتگان عبرت بگیر و خوبی‌های آن‌ها را تقویت کن و از گذشتگان عبرت بگیر و خوبی‌های آن‌ها را اگر در وجودت نیست به وجود آور تا در زندگی سعادتمند شوی.