دانشمندان چینی، یک میمون با دو مجموعه DNA خلق کرده‌اند؛ آزمایشی که به گفته آن‌ها می‌تواند به تحقیقات پزشکی و حفاظت از گونه‌های در حال انقراض کمک کند.
این میمون که به مدت ۱۰ روز زنده ماند، با ترکیب سلول‌های بنیادی یک میمون سینومولگوس که به عنوان مکاک خرچنگ‌خوار یا دم‌دراز شناخته شده و یک جنین با ژنتیک متمایز از این میمون ایجاد شده بود.
طبق مقاله‌ای که در مجله علمی Cell منتشر شده، این میمون «به طور قابل ملاحظه‌ای کایمری» بوده و تعداد زیادی سلول داشته که از سلول‌های بنیادی رشد کرده‌اند.
میگوئل استبان، محقق اصلی در مؤسسه گوانگژو و یکی از نویسندگان این مقاله گفته است: «میمون ما، تعداد زیادی سلول بنیادی در مغز خود داشته که نشان می‌دهد این رویکرد می‌تواند برای مدل‌سازی بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی موثر باشد.»
او افزوده است: «این میمون‌های کایمری، ارزش زیادی برای حفاظت از گونه‌های جانوری دارند. مخصوصاً اگر بتوان آن‌ها را با ۲ گونه غیرانسانی که یکی از آن‌ها در معرض خطر انقراض است، به وجود آورد.»
واژه کایمری یا آویژه، از موجودات هیبریدی و افسانه‌های یونانی سرچشمه می‌گیرد؛ اما موش‌های کایمری برای اولین بار در دهه ۱۹۶۰ خلق شده‌اند و در تحقیقات زیست‌پزشکی مورد استفاده قرار گرفتند.
موش‌های آزمایشگاهی کایمری، به دانشمندان کمک می‌کنند تا نحوه تعامل سلول‌های طبیعی با سلول‌های تغییریافته یا جهش‌یافته ژنتیکی را ردیابی کنند که برای درک فرآیند‌های بیولوژیکی و بیماری‌های مختلف مفید است. اما در پروسه تحقیقات روی موش‌ها، محدودیت‌هایی وجود دارد.
موش‌ها بسیاری از جنبه‌های بیماری‌های انسانی را ندارند؛ زیرا فیزیولوژی آن‌ها با انسان‌ها تفاوت زیادی دارد؛ در حالی که انسان‌ها و میمون‌ها، روند تکاملی نزدیک‌تری دارند. بنابراین، بیماری‌های انسانی را می‌توان به طور دقیق‌تری در میمون‌ها مدل‌سازی کرد.
یکی از موضوعات بحث‌برانگیز، خلق کایمری انسان و حیوان بوده که حاوی سلول‌های انسانی با سلول‌های گونه‌های دیگر هستند. در سال ۲۰۲۱، دانشمندان گزارش دادند که جنین‌های کایمری انسان و میمون را پرورش داده‌اند.
دانشمندان امیدوارند که این کایمری‌ها روزی برای پیوند اعضا مورد استفاده قرار گیرند. امروزه، محققان کلیه‌هایی را رشد داده‌اند که حاوی سلول‌های انسانی در جنین خوک هستند.
برخی از محققان معتقدند که خلق کایمری میمون-انسان، فراتر از مراحل اولیه رشد جنینی، عبور از خط قرمز اخلاقی است.
اعضای تیم تحقیقاتی، با استفاده از سلول‌های استخراج‌شده از جنین میمون ۷ روزه، ۹ رده سلول بنیادی را کشت دادند. سپس، به این سلول‌ها توانایی سازماندهی در انواع مختلف سلول‌های مورد نیاز برای خلق یک حیوان زنده را دادند.
آن‌ها زیرمجموعه‌ای از این سلول‌ها را برای تزریق به جنین‌های ۴ تا ۵ روزه با ژنتیک متمایز از همان‌گونه میمون انتخاب کردند. این سلول‌ها، به همراه پروتئین فلورسنت سبز رنگ تزریق شدند تا محققان تعیین کنند که کدام بافت از سلول‌های بنیادی رشد کرده است.
جنین‌ها در رحم میمون‌های ماده قرار گرفتند که منجر به ۱۲ بارداری و ۶ تولد موفقیت‌آمیز شد.
جون وو، دانشیار زیست‌شناسی مولکولی در مرکز پزشکی جنوب غربی دانشگاه تگزاس گفته است: «این یک پژوهش مهم است؛ اما من نمی‌توانم آن را به عنوان یک پیشرفت در نظر بگیرم. زیرا کایمری‌های تولیدشده عمر کوتاهی دارند.»
علاوه بر این، تیم نشان نداده که سلول‌های بنیادی مورد استفاده برای تولید کایمری‌ها توسط فرزندان به ارث می‌رسند. این امر برای تولید مدل‌های بیماری میمون و تحقیقات پزشکی ضروری است. جون وو در این مطالعه شرکت نداشته، اما روی کایمری‌های انسان و حیوان کار کرده است.
بر اساس این مطالعه، میزان سلول‌های بنیادی در بافت میمون بین ۲۱ تا ۹۲ درصد بوده که میانگین آن ۶۷ درصد در ۲۶ نوع مختلف بافتی است. این درصد در بافت مغز به طور قابل توجهی بالا بود.
منبع روزیاتو