امیر غفارمنش بازیگر شناخته شده‌ی تلویزیون در مصاحبه‌ی جدیدی از ماجرای ازدواجش با پوپک گلدره گفت، بازیگر مشهور تلویزیون که پس از به کما رفتن به دنبال یک سانحه‌ی رانندگی، در سال ۸۵ از دنیا رفت.
به گزارش روزیاتو، غفارمنش در بخشی از گفتگوی تازه‌ی خود با خبرنگاران از زندگی شخصی خود، از جمله ماجرای ازدواجش با پوپک گلدره گفت، ازدواجی که دوام نیاورد و پس از ۳ سال به جدایی انجامید.
او در اینباره گفت:
پدر پوپک گلدره با پدر من زندانی سیاسی بودند، پوپک گلدره روانشناسی می‌خواند، بعد از اینکه با من ازدواج کرد من او را به عرصه بازیگری آوردم و اولین شاگرد خصوصی من بود.
پوپک گلدره یکی از با احساس‌ترین بازیگران سینمای ایران بود، آن چیزی که پوپک را به اجرا می‌برد تا بتواند نقشی را خلق کند تماما احساسات او بود. غریزه بازیگری اش جلوتر از تکنیکش حرکت می‌کرد و انسان خیلی با احساسی بود.
اندکی پس از جدایی آن ها، پوپک گلدره در شهریور سال ۸۴ دچار سانحه‌ی رانندگی شد و به کما رفت. او بعد از ۸ ماه، در فروردین سال ۸۵ در بیمارستان مهر ِ تهران از دنیا رفت. گلدره در زمان مرگ ۳۴ سال داشت.
امیر غفارمنش یک بار در مصاحبه‌ای اعلام کرد که او اولین نفری بود که در جریان سانحه‌ی رانندگی پوپک گلدره قرار گرفت و پس از آنکه این خبر را به خانواده‌ی پوپک اعلام کرد و آن‌ها به بیمارستان آمدند پدر گلدره با تصور دخیل بودن او در این تصادف با او درگیر شده بود.
غفارمنش پس از چند سال بار دیگر ازدواج کرد و حالا پسری به نام راستین دارد که در عرصه‌ی خوانندگی و آهنگسازی فعالیت می‌کند.
امیر غفارمنش متولد سال ۱۳۴۷ در تهران است. پدر او، احمد غفارمنش، فیلمساز سینمای آزاد ایران بود.
بزرگ شدن در یک خانواده تقریباً هنری باعث شد از همان کودکی به بازیگری علاقمند شود و بازیگری را اولین بار در ۶ سالگی با فیلم تلویزیونی «فردوس» در سال ۵۳ تجربه کرد.
او در مقطع دبیرستان رشته گرافیک خواند، اما سال دوم دبیرستان از مدرسه فرار کرد و به دانشکده هنر‌های زیبا رفت و شروع به بازی در کار‌های کلاسی و پایان نامه‌ی دانشجویان کرد.
بعداً بالاخره دوران دبیرستان را به اتمام رساند و در سال ۷۰ وارد دانشگاه شد و در رشته کارشناسی ادبیات نمایشی از دانشگاه هنر و معماری فارغ التحصیل شد.
فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۶۶ در سن ۱۹ سالگی از تئاتر شروع کرد. در سال ۷۱ اولین تجربه حرفه‌ای خود در دنیای بازیگری را با بازی در سریال «دنیای جوان» کسب کرد و در سال ۱۳۷۲ نیز در سریالی از حسن فتحی به نام «همسایه ها» نقش جدی تری را ایفا کرد.
او در سال ۸۰ وقتی ۳۳ سال داشت در فیلم «خانه‌ای روی آب» به کارگردانی بهمن فرمان آرا بازی کرد و اولین تجربه سینمایی خود را رقم زد.
از آن زمان در فیلم‌ها و سریال‌های زیادی نقش آفرینی کرده، از جمله فیلم سینمایی آهوی پیشونی سفید و سریال‌های تلویزیونی ساعت خوش، سیب خنده، دنیای شیرین، آژانس دوستی، ارمغان تاریکی و دردسر‌های عظیم ۱ و ۲.
سال ۷۳ سال درخشش امیر غفارمنش در مجموعه طنز «ساعت خوش» بود، اما به دلیل سیاست آن دوره‌ی تلویزیون به همراه تمام بازیگران این مجموعه ممنوع الکار شد. سرانجام، پس از ۳ سال ممنوع الکاری در سال ۷۶ با سریال «سیب خنده» به کارگردانی رضا عطاران به قاب تلویزیون بازگشت.
غفارمنش در دوران ممنوع الکاری با سعید آقاخانی یک پیتزا فروشی باز کرد و مدتی بعد وارد بوتیک لباس شد.
او در سال ۱۴۰۰ در برنامه‌ای تلویزیونی برای اولین بار فاش کرد که چشم چپ او از زمان تولد نابینا بوده و پدرش، احمد غفارمنش که فیلمساز بود نیز به همین خاطر او را از ورود به عرصه بازیگری منع کرده بود.
او در اینباره گفت: «با وجود مخالفت پدرم، بازیگری را شروع کردم، اما تا هفت سال، پدرم به تماشای تئاتر‌های من نیامد. تا اینکه یکی از استادانم پدرم را اتفاقی در خیابان می‌بیند و بابت رشد من در بازیگری به ایشان تبریک می‌گوید. اینگونه شد که پدرم برای رفع کنجکاوی به تماشای نمایشم آمد و بعد فهمید که من هم می‌توانم با وجود مشکلی که در بینایی دارم، موفق باشم».
غفارمنش سال‌ها است در کنار بازیگری به تدریس این هنر نیز در آموزشگاه‌های خصوصی مشغول است.