در‌ها نه تنها محافظ هستند بلکه گرمای داخل سازه‌ها یا خانه‌ها را نیز حفظ می‌کنند. ممکن است فکر کنید که این فناوری بسیار قدیمی است، اما نه به اندازه‌ای که برخی دوست دارند فکر کنند.
به گزارش خبرآنلاین، اولین تاریخ ثبت شده از در‌ها در نقاشی‌های مقبره مصری ۴۰۰۰ سال پیش یافت شد. هیچ کس نمی‌داند چه کسی در را اختراع کرده است، فقط این که برای اولین بار در جایی در مرکز مصر ساخته شد.
برخی از سنگین‌ترین در‌های تاریخ مدرن در داخل صندوق‌های بانکی یافت می‌شوند که از مبالغ هنگفتی پول نقد و حتی جواهرات ارزشمند به ارزش میلیون‌ها دلار محافظت می‌کنند. با وجود این، سنگین‌ترین در جهان نه در یک بانک، بلکه در یک آزمایشگاه یافت می‌شود.
آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور یک در غول‌پیکر با وزن ۴۴ تن (۹۷۰۰۰ پوند) با ضخامت ۲.۵ متر (۸ فوت) و عرض ۳.۶ متر (۱۱.۸ فوت) را در خود جای داده است. شما فکر می‌کنید که چنین در سنگینی برای باز کردن نیاز به یک شخص بزرگ دارد، اما به دلیل فناوری مبتکرانه‌ای که در لولا‌های در پنهان شده است، باز کردن آن تنها به یک نفر نیاز دارد.
پس پشت در چیست؟ چه چیزی آنقدر ارزشمند است که برای محافظت از آن به چنین سازه عظیمی نیاز است؟ به اندازه کافی خنده دار است، درب برای محافظت از محتوای داخل آزمایشگاه ساخته نشده است، بلکه برای محافظت از جهان در برابر آنچه در آزمایشگاه است ساخته شده است. آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور سال‌هاست که برای آزمایش فلزات مختلف و مواد دیگر در سطح نورون استفاده می‌شود. درب برای محافظت از منبع نوترون هدف دوار-II (RTNS-II) - شدیدترین منبع نوترون‌های همجوشی پیوسته در جهان است. دانشمندان از سراسر جهان از آن برای بررسی خواص فلزات و سایر موادی که می‌توان در اعماق نیروگاه‌های همجوشی مورد استفاده برای قرن آینده استفاده کرد، بهره می‌برند.