«نژلا پیکانیان» در یادداشتی در خصوص سریال «مگه تموم عمر چندتا بهاره» نوشت: «سروش صحت» در این سریال هم برای بهتر و بیشتر ارتباط برقرار کردن مخاطب با اثرش باز هم به شیوه خودش عمل کرده و سراغ خاطره بازی‌هایی رفته که مخاطب تاکنون شبیهش را در کار دیگری ندیده است.
به گزارش جماران، سابقه «سروش صحت» در فیلم و سریال سازی ثابت کرده او سلیقه مخاطب را می‌شناسد و نگاهی به کارنامه سریال سازی او در تلویزیون گواه این ادعاست که صحت یک کارگردان موفق در جذب بیننده است. به جز سریال «شمعدونی» که مخاطب نسبتا زیادی را راضی کرد، «لیسانسه‌ها» یک نمونه دیگر از مجموعه‌های محبوبی است که صحت در تلویزیون ساخت و بسیار مورد استقبال بیننده قرار گرفت که فصل دومش هم جلوی دوربین رفت. حتی بعد از چند سال بخش‌هایی از این سریال در فضای مجازی دست به دست می‌شود و سکانس‌های زیادی از بازی «هوتن شکیبا» (حبیب) همچنان مایه شوخی کاربران قرار می‌گیرد.
آخرین ساخته به نمایش درآمده از «صحت» در سینما هم مورد توجه طیف گسترده‌ای از مخاطبان قرار گرفت و علاوه بر آن توانست تحسین منتقدان را هم به همراه داشته باشد. «جهان با من برقص» جایزه بهترین کارگردانی را از سی‌و‌هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر برای سروش صحت به همراه داشت و در اکران عمومی هم فروش خوبی داشت. با همه این اوصاف، اما وجه تمایز ساخته‌های این کارگردان جهان متفاوتی است که او در آثارش به تصویر می‌کشد، دنیایی که آدم‌های قصه‌های او دارند با دنیای خیلی‌ها فرق می‌کند، دغدغه‌هایشان خاص‌تر است، حتی جنس شوخی‌ها و طنزشان هم فرق می‌کند و همه این‌ها دنیایی را به مخاطب ارائه می‌دهد که مثل دنیای خیلی از فیلم‌ها و شخصیت‌های قصه‌شان نیست. اساسا جنس کمدی در آثار صحت هم متفاوت با دیگر آثار کمدی است و برای ارتباط برقرار کردن با آن باید با جهان اثر و آدم‌هایش همراه شد.
«سروش صحت» جهانی را مقابل چشم بیننده ترسیم می‌کند که مختص خودش است، اما همواره تلاش می‌کند با ملموس کردن آن برای مخاطب، او را با خود همراه کند. در واقع بارزترین مصداق تفاوت جهان آثاری است که از سروش صحت می‌بینیم، نوع فانتزی است که او در آثارش به کار می‌گیرد. حالا برخی معتقدند صحت در مقام کارگردان نمی‌تواند فضای قابل لمس برای مخاطب را در کارهایش به وجود بیاورد، اما در مقابل عده زیادی هم بر این باورند که فانتزی در کار‌های صحت در عین حال فضای ملموسی را هم برای مخاطب به وجود می‌آورد.
«مگه تموم عمر چندتا بهاره» که از اواخر خرداد ماه امسال پخشش از «فیلیمو» شروع شد، هم از قاعده بقیه آثار صحت مستثنی نیست و جهان متفاوت کارگردانش که در نهایت به تفاوت جهان سریال ختم می‌شود، در این مجموعه هم کاملا مشهود است. سریال جدید صحت با عنوان یک سریال کمدی ارائه شد، با این تفاوت که شاید مخاطب پلتفرم با آمدن اسم سریال کمدی انتظاری شبیه به خیلی از مجموعه‌هایی که پیش از این پخش شده بودند را داشت، با چنین ذهنیتی طبیعی است که بیننده به خصوص در ابتدا، نتواند مثل کمدی‌های روتین با سریال ارتباط بگیرد و غرق داستان شود، چرا که اساسا لازمه تماشای سریال‌هایی از این جنس، دیدن بدون هیچ ذهنیت قبلی و ارتباط گرفتن با دنیای آدم‌ها و شخصیت‌های قصه‌های اوست، نه صرفا تماشای یک مجموعه کمدی و مفرح. در واقع اگر مخاطب با این ذهنیت که می‌خواهد پای تماشای یک سریال کمدی عادی و روتین بنشیند انتظارش برآورده نخواهد شد.
با این وجود، اما اجازه دهید با نظر برخی که معتقدند ساخته‌های «سروش صحت»، از جمله همین سریال جدیدش، مخاطب عام ندارد موافق نباشم، به جای برچسب مخاطب نداشتن به این سریال شاید بهتر باشد بگوییم مخاطب عام با نگاهی عمیق‌تر پای تماشای این سریال می‌نشیند و البته به شکل جدی‌تر هم همراهش می‌شود.
در واقع «صحت» توانسته مخاطب عمیق‌تر را با خود همراه کند و با روایت‌های متفاوتش بستری فراهم کند تا او از قصه و اتفاق‌هایش لذت ببرد، اما شناخت این ویژگی و همراه شدن با او کاری است که بیننده باهوش باید از پسش بربیاید. از زمانی هم که این اتفاق بیفتد بیننده بیشتر و بهتر متوجه جنس شوخی‌ها و طنز جاری در کلیت سریال می‌شود و فضای کلی سریال برایش ملموس‌تر خواهد بود؛ از طرف دیگر جنس بازی‌ها در «مگه تموم عمر چندتا بهاره» روان و واقعی است، البته با چاشنی فانتزی که تشخیصش برای بیننده آسان است.
صحت در این سریال هم برای بهتر و بیشتر ارتباط برقرار کردن مخاطب با اثرش باز هم به شیوه خودش عمل کرده و سراغ خاطره بازی‌هایی رفته که مخاطب تاکنون شبیهش را در کار دیگری ندیده بوده است، حضور بازیگران قدیمی‌تر که در فیلم و سریال‌های قبلی «صحت» جلوی دوربین رفته بودند هم ترفند دیگری بود که به مذاق خیلی‌ها خوش آمد و انصافا هم ایده جالبی بود.
در نهایت باید گفت «سروش صحت» به عنوان یک کارگردان موفق و محبوب همیشه به سراغ روش‌هایی که روی مخاطب تاثیر بگذارد و او را با دنیای متفاوتش همراه کند، رفته و با خلاقیت‌های جدیدش سعی درجذب مخاطب بیشتر دارد، برای لذت بردن از ساخته‌های او کافی‌ست، دل به دل شخصیت‌ها و آدم‌های قصه‌اش دهید، دنیایشان را بشناسید، همراهشان شوید و از اتفاق‌های قصه لذت ببرید، به همین راحتی و باحالی...