در گفت و گویی که زنده یاد گلپا در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۹۸ و در دوران بیماری استاد شجریان انجام داده بود او تاکید کرد: «شجریان دوستِ قدیمی من است و از او خاطرات زیادی دارم و بین ما اختلاف و دلخوری نیست. برای شجریان آرزوی شفا و سلامتی می‌کنم و باید به هنر او تعظیم کرد.»
به گزارش همشهری آنلاین، این خواننده پیشکسوت سرشناس کشور و عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت که ۱۳ آبان ماه سال ۱۴۰۲ بر اثر بیماری درگذشت درباره استاد شجریان گفته بود: «در ابتدای سخن برای آقای شجریان آرزوی شفا و سلامتی دارم. ایشان هنرمند هستند و از سوی مخاطبان شایسته احترام‌اند. ما بزرگان زیادی چون آقایان ایرج خواجه امیری، جمال وفایی، بنان، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی و… در موسیقی آوازی ایران داریم. همه با هم دوست و رفیق‌اند. آقای شجریان که رفیق عزیز خود ماست و از قدیم با ما کار می‌کرده و همکار ما بوده است. او خواننده بسیار خوبی است.
به این هنرمندان باید اهمیت داد و برای‌شان ارج و قرب قائل شد. ممکن است مردم تصور کنند بین ما خوانندگان اختلاف است. من اصلا اختلاف و دلخوری را دوست ندارم. بنده هیچ اختلافی با هیچ هنرمندی نداشتم ولی متأسفانه عده‌ای در میان ما هستند که دورند و خبر ندارند و فقط می‌خواهند خودشان را مطرح کنند. می‌آیند چیزهایی می‌نویسند، حرف‌هایی می‌زنند که سوءتفاهم ایجاد می‌کند.»
مرحوم اکبر گلپایگانی ادامه داده بود: «هنرمند با کسی اختلاف ندارند و همه را دوست دارد. البته ممکن است سلیقه‌ها در اجرای کار متفاوت باشد که این امری طبیعی است و هر کسی راه و طریق خود را دارد؛ یک نفر در زمینه خوانندگی دوست دارد در آغاز کار تحریر اجرا کند و دیگری مایل است همزمان با خوانش شعر تحریر ارائه دهد.
خوب است همه سلیقه‌ها در وادی هنر حضور داشته باشند و وقتی آزادی کامل به مخاطبان داده شود، خودشان هنری را که مایل به شنیدنش هستند، انتخاب می‌کنند. باید در تمام شاخه‌های فکری و و به‌ویژه هنر آزادی فراهم باشد. وقتی آزادی باشد دیگر جای بحث نیست که چرا تنوع در حوزه ارائه کار هنر وجود دارد؛ اتفاقا وجود همین تنوع‌هاست که دنیا را زیبا می‌کند. اما ممکن است گاهی این آزادی و فراغ بال برای همه هنرمندان فراهم نباشد و مجال و فرصتی به عده‌ای داده نشود.
متأسفانه برخی آب را گل می‌کنند و می‌خواهند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند که کار بسیار اشتباهی است. تمام این خواننده‌ها را مثل برادرم دوست دارم.» استاد آواز ایرانی همچنین آورده است: «امیدوارم خداوند بیماری آقای شجریان را شفا بدهد و زودتر خوب شود.
او یک هنرمند است. هنرمند پاک و پاکیزه است، هنرمند اگر خدایی نکرده به کسی توهین کند به‌خودش توهین کرده و وحشت کرده از جایگاه دیگری که به او توهین کرده است. بزرگانی که نام بردم همه همدیگر را دوست دارند و در این حوزه کاری با هم همکارند.
به‌ویژه آقای شجریان که با بنده دوست، رفیق و همکار قدیمی بودند. هر زمان هم همدیگر را دیده‌ایم احوالپرسی گرم کرده و به یکدیگر احترام گذاشته‌ایم. از همه دوستان خاطرات زیادی دارم و هر شب دور هم بودیم از آقای شجریان هم خاطرات زیادی دارم. عکس‌های زیادی با هم داریم.
آقای شجریان در این حوزه بسیار زحمت کشیده‌اند و برای این مملکت و مردم کار کرده است. باید به هنر اینگونه افراد تعظیم کرد. نباید چیزهایی بگویند که در شأن یک هنرمند نیست. وقتی هنرمندی زحمت کشیده چرا باید از او بد بگوییم مگر اینکه خودش کمبود داشته باشد و بخواهد با این کار به اهداف خودش برسد.»
این هنرمند فقید در ادامه به اختلاف سلیقه‌اش با برادر خود محمد گلریز اشاره کرده و گفته بود: «باز هم تأکید می‌کنم که هر کسی راه و طریق خود را دارد، هر کسی مکتبی دارد و هر کسی راهی را در زندگی انتخاب می‌کند.
برادر من گلریز که خیلی هم دوستش دارم مسیر و سبک خاصی را دنبال می‌کند که من دنبال نمی‌کنم. شاید اختلاف سلیقه داشته باشیم اما نباید از هم بد بگوییم هر کسی مسیر خودش را دنبال می‌کند. هر کسی می‌خواهد به هنرمندی ظلم کرده و توهین کند من حاضرم که این توهین و ظلم را به من کند اما به هنرمندان نکند. هنرمندان توقع‌شان بالا نیست و چیزی نمی‌خواهند.
اینها همه عاشق‌اند و روحیه لطیفی دارند. ممکن است سال‌ها فقط برای یک قطعه کار کند که شما بیایی و بشنوی و کیف کنی همین. باید این هنرمندان را قدردانست.
در پایان ضمن آرزوی مجدد سلامتی برای دوست عزیزم آقای شجریان تأکید می‌کنم که به جای دامن زدن به اختلافات واهی و پیش کشیدن حرف‌های بی‌اساس و پایه، دست جوانان‌ها و افراد بااستعداد در این زمینه را بگیریم کمک کنیم تا بیش از پیش استعدادهایشان شکوفا شود. کسی که در موسیقی کار کرده و سال‌ها زحمت کشیده یک وظیفه مهمی هم دارد و آن این است که به جوان‌ترها یاد دهد. زیرا باید کسی باشد به این جوانان مسیر و روش کار نشان دهد.»