عسل ماده‌ای مرکب از قندها، گرده گیاهان، پروتئین‌ها و اسید‌های آمینه است که توسط زنبورعسل Apis meliffera از شهد گیاهان به وجود می‌آید.
عسل در سراسر جهان به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد و ترکیبات آن نیز به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعات زیادی بر روی ترکیبات شیمیایی عسل مانند قندها، فلاونوئید‌ها و پروتئین‌های عسل صورت گرفته است.
ترکیبات عسل با توجه به منشأ گیاهی، ناحیه جغرافیایی و همچنین روش‌های فرآوری بسیار متنوع است. پروتئین‌ها مهمترین ترکیبات عسل محسوب می‌شوند، با این حال درصد کمی از وزن عسل را تشکیل می‌دهند.
در این میان آنزیم‌ها از مهمترین اجزاء پروتئینی عسل محسوب می‌شوند به دلیل نقش آنزیم‌ها در تعیین خواص فیزیکو شیمیایی و همچنین ویژگی‌های درمانی عسل مطالعات زیادی بر روی آنزیم‌های موجود در عسل صورت گرفته است و ویژگی‌ها و منشأ این آنزیم‌ها را مورد بررسی قرار داده اند.
عسل با داشتن ترکیبات و ویژگی‌های منحصر به فرد نه تنها به عنوان یک ماده غذایی ارزشمند بلکه همچنین به عنوان یک دارو مورد استفاده بوده است و انسان آن را در درمان بسیاری از بیماری از جمله آب مروارید، زخم معده و ترمیم زخم مورد استفاده قرار داده است. از بین عملکرد‌های دارویی عسل، ترمیم زخم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
تحقیقات نشان داده که عسل موثرتر از هر ماده طبیعی یا سنتتیک دیگری بر روی ترمیم زخم و سوختگی‌ها عمل می‌کند. خاصیت آنتی باکتریایی عسل نیز بر روی انواع زیادی از میکروارگانیسم‌های بیماری زا به اثبات رسیده است. با توجه به مقاوم شدن بسیاری از باکتری‌ها به آنتی بیوتیک‌ها این ویژگی عسل نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
منبع: بهداشت نیوز