ماریا دل پیلار و ماریا دل پرپتو سوکورو لیرنا ورگاس اهل پرو مبلغان مسیحی (میسیونر) کلیسای خانواده مقدس در شهر غزه هستند که تنها کلیسای کاتولیک در این منطقه فلسطینی است.
به گزارش عصر ایران، این دو خواهر دو‌قلوی راهبه، مبلغان مسیحی مؤسسه اینکارنیت ورلد (IVE) هستند که همراه با راهبه‌هایی از گروه‌های مذهبی دیگر تلاش می‌کنند به بیش از ۶۰۰ نفر از مردم غزه در کلیسا یاری برسانند از جمله کودکان معلول و بیماران و سالمندانی که قادر به راه رفتن نیستند.
چندین ساعت پس از حمله حماس به اسرائیل در ۷ اکتبر که باعث کشته شدن ۱۴۰۰ نفر و گروگان گرفته شدن بیش از ۲۰۰ نفر شد اسرائیل بمباران غزه را آغاز کرد.
به گزارش وزرات بهداشت غزه که زیر نظر حماس اداره می‌شود در جریان این بمباران‌ها بیش از ۵۰۰۰ شهروند از جمله ۲۰۰۰ کودک کشته شدند.
جانکارلو پترازا رویز، رئیس بخش کنسولی سفارت پرو در مصر اعلام کرد که سفارت پرو "تمام تلاش خود را برای انتقال اتباع پرو و بستگان آنها از غزه به مصر انجام داده است".
پترازا رویز اشاره می‌کند که تعداد آنها ۹ نفر بود که شامل ۴ نفر اهل پرو از جمله دختر‌بچه شش ساله و بستگان آنها بود. هرچند دو راهبه اهل پرو اصرار داشتند که در غزه بمانند.
در ادامه مشروح گفتگوی خواهر ماریا دل پیلار را با آلخاندرا مارتینس گزارشگر بی بی سی می‌خوانید.
خواهر ماریا دل پیلار شما گفتید که کلیسا آب و برق ندارد. وضعیت شما در حال حاضر چگونه است؟
حدود ۶۰۰ نفر در کلیسا هستند. مثل بقیه جاهای شهر ما هم آب نداریم اما در کلیسا چاه آب داریم و از آن آب برای شستشو و دستشویی استفاده می‌کنیم اما نمی‌دانیم تا کی می‌توانیم ادامه دهیم. ما برای افراد آب آشامیدنی به سه برابر قیمت معمول خریدیم.
گفتید که در مراسم خاکسپاری ۱۸ مسیحی که در حمله هوایی به کلیسای ارتدوکس سنت پورفیریوس کشته شدند شرکت کرده‌اید. اسرائیل هدف قرار دادن کلیسا را انکار می‌کند و سخنگوی وزارت امور خارجه اسرائیل به بی‌بی‌سی گفته است این "صدمات جانبی" حمله اسرائیل به "زیر‌ساخت‌های حماس بوده که در نزدیکی کلیسا قرار داشته است".
می‌توانید برای ما توضیح دهید چه اتفاقی افتاد؟
آنها بر اثر بمباران اسرائیل کشته شدند، اتاقی که در آن خوابیده بودند ویران شد و در نتیجه بسیاری از دوستان مسیحی ما کشته شدند و همچنین کودکانی که در مراسم شرکت می‌کردند یا به مدرسه می‌رفتند.
بعد از مدت‌ها پس از شروع بمباران‌ها من برای اولین بار از کلیسا بیرون رفتم تا در مراسم خاکسپاری همراه خانواده‌های مسیحی باشم و بتوانم اندکی آنها را تسلی دهم هرچند می‌دانم دردشان تسلی‌ناپذیر است.
قربانیان بمباران در کجا دفن شدند؟
هر کلیسا گورستان مخصوص خود را دارد.
شما اشاره کرده‌اید که در مراسم خاکسپاری صحنه‌هایی دیدید که هرگز از خاطرتان پاک نخواهد شد.
بله، متأسفانه همینطور است.
وقتی در مراسم خاکسپاری شرکت می‌کنی اندوه پسری را که با پدرش برای آخرین بار خداحافظی می‌کند حس می‌کنید اما درد و رنج مادر و پدر‌هایی که فرزندان خود را از دست داده‌اند جانکاه است. خانواده‌هایی هستند که همه بچه‌های خود، بله تمام فرزندان خود را به یکباره از دست داده‌اند و بچه‌هایی که می‌دانیم تنها مانده‌اند و این خیلی دردناک است.
آیا غذای کافی در اختیار دارید؟ چون کامیون‌های محدودی اجازه ورود به منطقه را پیدا کرده‌اند.
خدا را شکر می‌کنم که اسقف اعظم کلیسای بیت المقدس یاور ما و مردم است.
دو کلیسای کاتولیک و ارتدوکس با هم همکاری خوبی دارند و این موهبتی الهی است. ما غذا و امکانات خواب می‌خریم که البته خیلی گران است اما خدا را شکر می‌کنم که غذا داریم.
آیا شما پیش از حمله ۱۹ اکتبر به افرادی که به کلیسای ارتدوکس پناه آورده بودند پناه دادید؟
بله، برخی از این افراد تصمیم گرفتند به ما پناه بیاورند چون بخشی از ساختمان‌ها ویران شده بود و گروهی به ما پناه آوردند.
کنسولگری پرو در مصر اعلام کرده است که برای انتقال اتباع پرو و بستگان آنها از منطقه اقدام کرده است. آیا نمی‌خواهید غزه را ترک کنید؟
نه. آنها از سفارت پرو در اسرائیل هم با ما تماس گرفتند و همچنین از کنسولگری پرو در مصر و گفتند همه اطلاعات درباره ما را در اختیار دارند و همه امکانات در مرز برای انتقال ما به منطقه امن فراهم است. اما آنها هرگز از ما نپرسیدند که قصد داریم چه کنیم.
ما قصد نداریم مردم خود را رها کنیم. من چهار سال است در اینجا زندگی می‌کنم و این زندگی من است. این کلیسای من است. من با این مردم زندگی کرده‌ام و نمی‌خواهم اینجا را ترک کنم. آنها به کمک من نیاز دارند.
حتی با اینکه می‌دانید با ادامه بمباران‌ها خطر از دست دادن جان‌تان بیشتر و بیشتر می‌شود...
بله من به‌خوبی از این خطر آگاهم و هر روز صدای بمباران‌ها را می‌شنوم. من فکر می‌کنم همه افرادی که در کلیسا هستند به خوبی از این خطر آگاهند.
همه این مسیحیان می‌توانند برای نجات جان خود به مناطق جنوبی بروند اما هیچ‌یک از آنها نمی‌خواهد که اینجا را ترک کند. همه می‌خواهند در کلیسای خود بمانند. بهتر بگویم آنها می‌خواهند در کنار آداب و آئین مقدس بمانند، در کنار خداوند باقی بمانند و در اینجا احساس امنیت کنند.
اسرائیل اعلان‌هایی در شمال غزه پخش کرده است و هشدار داده است افرادی که به جنوب وادی غزه نروند "متهم به همکاری با سازمان‌های تروریستی" خواهند شد. وضعیت چطور چیست؟
در کلیسای ما کودکان معلول هستند. افراد با صندلی‌های چرخدار و ناتوان ازراه رفتن به ما پناه آورده‌اند و ما افراد سالمندی داریم که قادر به حرکت نیستند. ما فرد مبتلا به سرطان داریم که جراحی مغز انجام داده است. مجروحان کلیسای ارتدوکس هم در کلیسا تحت درمان هستند چون در میان افرادی که پناه آورده‌اند پزشکانی هم هستند. چطور امکان دارد که ۶۰۰ نفر کودک و سالمند و بیمار و ناتوان را به مکان دیگر انتقال داد؟ ما نمی‌توانیم. چنین چیزی برای ما ممکن نیست و معتقدم این دلیلی انسان‌دوستانه است که آنها می‌توانند بفهمند و آنها می‌توانند بفهمند که ما نمی‌توانیم این افراد را جابه‌جا کنیم.
ما صلح می‌خواهیم، ما فقط صلح می‌خواهیم. ما باید پیوسته برای صلح دعا کنیم. پاپ روز جمعه ۲۷ اکتبر را روز دعا و نیایش اعلام کرد. من فکر می‌کنم این فرصتی برای همه ماست تا با هم یکی شویم و همبسته با هم برای صلح دعا کنیم.