سامان قدوس، ملی‌پوش ۳۰ساله ایرانی–سوئدی، در دنیای فوتبال به چیزی که خواسته، نرسیده است. البته او در بهترین لیگ دنیا بازی می‌کند و با حضورش در تیم ملی ایران تجربه بازی‌کردن در جام جهانی را هم به دست آورده، ولی بعید است این دو مورد، بازیکن جاه‌طلبی مثل سامان قدوس را راضی نگه داشته باشد. دلیلش هم واضح است؛ او با وجود کیفیت فنی خوبی که دارد، هرگز نتوانسته خودش را به ترکیب اصلی تیم، چه در عرصه ملی و چه باشگاهی، تحمیل کند.
شرایط برایش در تیم ملی ایران بعد از روی‌کارآمدن امیر قلعه‌نویی بهتر شده، ولی هنوز هم ستاره‌ای که بتواند به تنهایی معادلات خط میانی تیم ملی ایران را حل‌وفصل کند، نشان نداده است. شاید یکی از دلایلش دور‌بودن از ترکیب اصلی در زمان کارلوس کی‌روش و ناهماهنگی لازم با دیگر ستاره‌های تیم ملی از‌جمله سردار آزمون، مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش است. هرچه هست، فعلا آن سامانی که قید تیم ملی سوئد را زد تا پیراهن ایران را تن کند، نشان نداده است.
شرایط در باشگاه او هم چندان مساعد نیست. سامان هافبک ایرانی باشگاه برنتفورد انگلیس است که این روز‌ها به همراه تیمش در لیگ برتر به میدان می‌رود. اتفاقا او در آخرین بازی تیمش گلی تماشایی هم وارد دروازه برنلی کرد تا پس از زمان بسیار بسیار طولانی، دوباره در عرصه باشگاهی موفق به گل‌زنی شده باشد. قدوس بازیکن خوبی است، ولی نه آن‌قدر خوب که بتواند فیکس تیمش باشد. البته شاید حضور روی نیمکت یکی از تیم‌های لیگ برتر انگلیس با توجه به سطح بالای آن لیگ کارنامه بدی برای این بازیکن نباشد، ولی کیست که نداند ستاره‌ای اگر فرصت بازی‌کردن به دست نیاورد، رفته‌رفته از اذهان پاک می‌شود.
اتفاقا به همین دلیل بود که تصمیم گرفت تابستان تغییر تیم دهد. شایعه شد که قرار است به لیگ سوئد برگردد؛ اما در ثانیه‌های پایانی دوباره عضوی از باشگاه برنتفورد باقی ماند. مشکل اینجاست که از زمان بازگشتش به این باشگاه تا همین حالا که ۹ هفته از رقابت‌های لیگ برتر می‌گذرد، هنوز به اندازه یک بازی کامل برای این تیم بازی نکرده است. آمار دقایق بازی قدوس در برنتفورد نشان می‌دهد تازه چهار هفته است که توانسته اعتماد سرمربی تیمش را جلب کند و در دقایق پایانی بازی به میدان برود.
قدوس سه هفته نخست کلا در فهرست قرار نگرفت. با توجه به دیر اضافه‌شدن او به تمرینات طبیعی بود که او دیدار‌های ابتدایی را از دست بدهد. هفته چهارم و پنجم به فهرست برگشت، ولی تمام و کمال نیمکت‌نشین بود. برای اولین بار در هفته ششم و در جریان شکست ۳ بر یک تیمش مقابل اورتون ۱۷ دقیقه فرصت بازی‌کردن به دست آورد. از آن بازی به بعد، او اگرچه اندک، ولی به هر حال برای برنتفورد به میدان رفته است. در تقابل با ناتیگهام فارست ۲۱ دقیقه بازی کرد که فعلا بیشترین دقیقه‌ای است که در ترکیب این تیم حضور داشته است. او در هفته هشتم هم برابر منچستریونایتد در هفت دقیقه پایانی به میدان فرستاده شد که نتوانست کاری برای رهایی شکست ۲ بر یک تیمش کند. دست آخر در جدال با برنلی هم شش دقیقه بازی کرد که این یکی تا به الان بهترین دستاوردش بوده است؛ هم اینکه اولین گل این فصلش را به ثمر رساند و هم اینکه تیمش ۳ بر صفر برنده شد.
بااین‌حال، ماحصل برای قدوس چندان خوب نیست؛ مجموع دقایقی که او به زمین فرستاده شده، ۵۱ دقیقه است که با توجه به انتظاری که این بازیکن از خودش دارد، بسیار اندک است. البته او معادله‌ای مجهول است و چه‌بسا در ادامه فصل نه‌تنها تبدیل به مهره تأثیرگذارتری برای برنتفورد شود، بلکه به مهم‌ترین غافلگیری ترکیب قلعه‌نویی در جام ملت‌های آسیا نیز تبدیل شود.