حلقه ازدواج علاوه بر اینکه می‌تواند نشان دهد که آیا فردی متاهل است یا نه، در مورد محل سکونت و پیشینه فرهنگی فرد هم سرنخ‌هایی به دست می‌دهد.
انگشتی که حلقه را در آن می‌اندازیم، مواد تشکیل‌دهنده و شکل حلقه ازدواج نیز نقش مهمی در این میان بازی می‌کنند.
هنوز مشخص نیست که سنت تبادل حلقه ازدواج از چه زمانی آغاز شد، اما اعتقاد بر این است که در مصر باستان و یونان وجود داشته است. در ابتدا حلقه‌ها از ساقه‌های گیاه، چرم و عاج ساخته می‌شدند، اما بعدا فلز به‌ویژه آهن جایگزین این مواد شد. مردان گهگاه به نشانه اعتماد و وفاداری به عروس خود انگشتر‌های طلا یا نقره می‌دادند.
در قرن دوم پیش از میلاد، عروس‌های رومی دو حلقه دریافت کردند: یکی طلایی برای مراسم عمومی و دیگری آهنی برای کار‌های خانه. این رسم تا چندین قرن ادامه داشت.
در قرون وسطی، اهدای حلقه ازدواج به بخشی از مراسم ازدواج تبدیل شد. در دوره رنسانس، پس از آنکه آرشیدوک ماکسیمیلیان اتریش به ماری بورگوندی، دوشس بورگوندی حلقه الماس هدیه داد، افراد ثروتمند شروع کردند به دادن حلقه الماس برای نامزدی.
استخراج الماس در اواخر قرن نوزدهم افزایش یافت و تهیه آن برای افرادی که درآمد کمتری داشتند مقرون به صرفه‌تر شد. اگرچه این سنت در اوایل قرن بیستم کمرنگ شد، کمپین بازاریابی De Beers در سال ۱۹۳۸ سنت اهدای حلقه نامزدی الماس را بار دیگر رواج بخشید.
در حالی که حلقه‌های ازدواج سنتی ساده هستند، گزینه‌های مدرن می‌توانند شامل خاتم کاری یا حکاکی باشند. کسانی که سبک‌های منحصر به فرد و پیچیده را ترجیح می‌دهند ممکن است حلقه‌های Gimmal یا Claddagh را بیشتر بپسندند.
Gimmal که در فرانسوی قدیم به معنای «دوقلو» بود، حلقه‌ای است که از دو یا سه نوار یک‌شکل تشکیل شده است. در طول قرن‌های ۱۶ و ۱۷، این حلقه‌ها در انگلستان، آلمان و سایر نقاط اروپا رایج بود. حلقه‌ها را به چند بخش تقسیم می‌کردند و به عنوان نماد تعهد به نامزد، عروس و شاهد می‌دادند.
حلقه Claddagh نام خود را از یک دهکده ماهیگیری کوچک در ایرلند وام گرفته، زیرا اولین بار در آنجا ساخته شد. این حلقه‌ها دو دست را نشان می‌دهند که یک قلب را با تاج در بالای آن نگه داشته‌اند. این حلقه‌ها اغلب به عنوان هدیه به عروس آینده یا دوستان نزدیک به عنوان نماد وفاداری داده می‌شود.
پوشیدن انگشتر Claddagh دارای بار نمادین نیز هست. اگر انگشتر در دست چپ و قلب رو به بیرون باشد، نشان‌دهنده نامزد داشتن است. وقتی در دست چپ و قلب آن رو به مچ باشد، به این معنی است که صاحب آن متاهل است. پوشیدن انگشتر در دست راست با قلب رو به داخل نشان دهنده این است که صاحب آن در یک رابطه یا عاشق است و پوشیدن آن با قلب رو به بیرون نشان دهنده مجرد بودن فرد است.