فرارو- صحبت کردن در مورد سرطان می‌تواند دشوار باشد، اما متاسفانه نرخ ابتلا به اکثر سرطان‌ها در حال افزایش است و از هر دو نفر یک نفر در طول زندگی خود به سرطان مبتلا می‌شود و مهم است که نسبت به آن آگاهی وجود داشته باشد. تخمین زده می‌شود که سه میلیون نفر در بریتانیا با سرطان زندگی می‌کنند و انتظار می‌رود این تعداد تا سال ۲۰۲۵ به ۳.۵ میلیون نفر افزایش یابد.
به گزارش فرارو به نقل از دیلی تلگراف، سفر سرطان معمولا زمانی آغاز می‌شود فرد علائمی را تجربه می‌کند که برایش غیرعادی هستند مانند خون در مدفوع، توده یا برآمدگی جدید، کاهش وزن غیرقابل توضیح یا سرفه‌ای که تغییر نمی‌کند. پزشک عمومی از او سوالاتی در مورد علائم و وضعیت سلامت عمومی اش می‌پرسد و ممکن است معاینه و آزمایش‌هایی انجام دهد. ممکن است بیمار فورا به یک متخصص ارجاع داده شود. گاهی اوقات یک سرطان بالقوه به طور اتفاقی طی یک معاینه معمول یا حین بررسی برای بیماری دیگری تشخیص داده می‌شود.
سفر سرطان هر بیمار متفاوت به نظر می‌رسد، اما داشتن دانش برای پرسیدن سوالات امری کلیدی است تا اطمینان حاصل شود که انتخاب‌های آگاهانه‌ای در اختیار بیمار قرار دارد و بهترین مراقبت را برای خود و عزیزان اش دریافت می‌کند.
مهم است که فرد با پزشک خود صادق باشد گاهی اوقات یک پزشک متخصص ممکن است سوالات شخصی در مورد علائم یا عادات سبک زندگی بیمار بپرسد که شاید در وهله نخست آزار دهنده به نظر برسند. با این وجود، هدف پزشک از طرح آن پرسش‌ها این است که در سریع‌ترین زمان ممکن به تشخیص صحیح کمک کند و مهم است که بیمار همه اطلاعات مرتبط را با پزشک به اشتراک بگذارد. به یاد داشته باشید پزشک شما قبلا همه چیز را شنیده است و آن چه شما می‌گویید محرمانه است و دلیلی برای شرمساری وجود ندارد.
در ادامه به برخی از رایج‌ترین پرسش‌ها و پاسخ‌ها در مورد سرطان اشاره خواهیم کرد:
اغلب اوقات این علامت معمولا هیچ چیز جدی نیست، اما در صورت مشکوک شدن به سرطان فرد در مسیر انتظار دو هفته‌ای قرار می‌گیرد.
بیمار باید قدری زمان بیش‌تر در اختیار داشته باشد تا در مورد همه چیز با پزشک متخصص اش صحبت کنید. پزشک خود و نقش اش را در مراقبت از بیمار معرفی می‌کنند و سوالاتی را در مورد سابقه پزشکی فردو هم چنین انجام معاینه تکرار می‌کنند. ممکن است در جریان ویزیت پزشک تخصیص دهد که بیمار باید فورا تحت آزمایش قرار گیرد. اگر نتایج در دسترس باشند ممکن است تشخیص سرطان در محل در مورد بیمار صورت گیرد. در غیر این صورت بیمار برای انجام آزمایش‌های بیش‌تر یا بیوپسی خواهد شد جایی که نمونه‌ای نمونه برداری از نقطه مشکوک به سرطان انجام می‌شود.
وقتی صحبت از سرطان می‌شود دانش قدرت است. تمام سوالاتی که در ذهن فرد ظاهر می‌شود باید مطرح شوند. چیزی به نام سوال احمقانه وجود ندارد. گاهی اوقات داشتن چیز‌های ناشناخته زیاد باعث تشدید اضطراب می‌شود. تجربه نشان داده زمانی که بیماران و اعضای خانواده شان با درمان و روال بیماری بیش‌تر آشنایی پیدا می‌کنند با آن کنار می‌آیند.
پزشک بیمار بهترین گزینه درمانی را برایش پیشنهاد خواهد کرد. هنوز مهم است که گزینه‌های دیگر در نظر گرفته شوند تا اطمینان حاصل شود که بهترین تصمیم اتخاذ خواهد شد. برای مثال، ممکن است یک درمان خاص با میزان موفقیت بالا وجود داشته باشد، اما متکی به بازدید‌های منظم از بیمارستان است که ممکن است برای بیمار مفید نباشد. در این صورت، گزینه دیگر با دفعات کم‌تر مراجعه به بیمارستان ممکن است گزینه بهتری باشد.
پیشرفت در مراقبت از سرطان به این معنی است که گزینه‌های درمانی زیادی وجود دارند. با این وجود، پزشکان بیماران را تشویق می‌کنند به سبک زندگی شان نیز توجه کنند. هیچ وقت برای ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی دیر نیست. مهم است که یک الگوی غذایی منظم حفظ شود به ویژه زمانی که درمان‌ها می‌توانند بر اشتها تاثیر بگذارند یا باعث ایجاد حالت تهوع شوند، زیرا حفظ وزن عامل مهمی در تحمل درمان‌ها است.
شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند فعال ماندن در طول درمان سرطان کمک کننده است (حتی اگر این تحرک صرفا به معنای بلند شدن و لباس پوشیدن و راه رفتن در خانه باشد). مشخص شده که ورزش به بهبود خستگی مرتبط با سرطان و هم چنین بهبود نتایج درمان سرطان کمک می‌کند. اگر فرد عادات ناسالمی مانند سیگار کشیدن یا نوشیدن مشروبات الکلی داشته برای کاهش آن نیز دیر نیست. بیماران اغلب زمانی که کنترل را آغاز کرده و خود را تا حد امکان در طول درمان سالم نگه می‌دارند احساس قدرت می‌کنند.
برخی از گزینه‌های درمانی جدیدتر مانند ایمونوتراپی شامل ویزیت منظم بیمارستان برای چند سال است در حالی که برای مثال، شیمی درمانی معمولا برای چند ماه انجام می‌شود. مهم است که در مورد مدت زمان درمان از سوی بیمار پرسش مطرح شود، زیرا ممکن است به معنای ایجاد تغییراتی در روال زندگی بیمار برای آینده قابل پیش بینی باشد.
ممکن است بیمار نگران ریزش موهایش باشد. هم چنین، ممکن است بیمار در صورتی که شغل دشواری دارد و یا خانواده‌ای دارد که باید از آنان مراقبت کند احساس خستگی مضاعفی داشته باشد. این یک تصور غلط رایج است که همه درمان‌های سرطان باعث ریزش مو می‌شوند و طرح پرسش از پزشک در این باره می‌تواند نگرانی بیمار را برطرف سازد.