سازمان لیگ پس از کش و قوس‌های فراوان قرارداد عیسی آل‌کثیر مهاجم سپاهان را به ثبت رساند تا این بازیکن بتواند تیمش را از این پس در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا همراهی کند. آل‌کثیر در اولین حضورش برای سپاهان خوش درخشید و دو گل از چهار گل تیمش را وارد دروازه سپاهان کرد. البته او در بازی تدارکاتی مقابل زنیت هم یک مرتبه موفق به این امر شد؛ اتفاقی بسیار خوشایند برای هواداران سپاهان و ژوزه مورایس.
مهاجم سپاهان که فصل گذشته در ۱۲ بازی برای پرسپولیس به میدان رفت و ۵۹۳ دقیقه در زمین حضور داشت، فقط یک گل زد. اما جدا از دو گلی که به صنعت نفت زد بسیار باانگیزه ظاهر شد. مهاجم سپاهان در سال‌های گذشته هم ثابت کرده که هر زمان در شرایط بدنی خوبی قرار داشته برای تیمش مثمرثمر بوده است.
اما تیم اصفهانی یک مهاجم نوک هم دارد که امید اول مرد پرتغالی برای گلزنی است. شهریار مغانلو که در بازی قبلی مصدوم بود این فرصت را برای آل‌کثیر به وجود آورد که آمادگی‌اش را به نمایش بگذارد. حالا مورایس که تیمش را با سیستم ۱-۳-۲-۴ به زمین می‌فرستد برای انتخاب مهاجم نوک دو گزینه دارد.
گزینه اول همان تاکتیک فصل گذشته با حضور یک مهاجم نوک در ترکیب اصلی است و فرضیه دوم استفاده از دو مهاجم در ترکیب اصلی است. در خصوص فرضیه اول می‌توان پلن B را هم در نظر گرفت، در شرایطی که سپاهان از تیم رقیب عقب افتاده یا بازی با نتیجه مساوی دنبال می‌شود و آن‌ها به دنبال پیروزی هستند با تغییر تاکتیک، دو مهاجم در ترکیب قرار بگیرند.
در غیر این صورت اگر بخواهد آل‌کثیر را به نیمکت بفرستد و شهریار مغانلو را در ترکیب اصلی قرار دهد باعث کم شدن انگیزه مهاجم جنوبی‌اش می‌شود. شاید استفاده مجدد از آل‌کثیر تصمیم بهتری باشد، اما اگر درخشش آل‌کثیر تداوم داشته باشد آن وقت مغانلو باید باز هم روی نیمکت بنشیند.
همه این‌ها دغدغه‌های شیرینی را برای سرمربی سپاهان ایجاد کرده است. او تیمی را در اختیار دارد که برای هر پست دو گزینه خوب خواهد داشت.
از آن جا که برای مورایس مثل هر مربی دیگری نتیجه گرفتن از هر اتفاقی مهم‌تر است حتماً بهترین انتخاب را می‌کند.
البته برای تیم که باید در سه جام حضور داشته باشد در اختیار داشتن این تعداد بازیکن هم لازم است و هم اینکه خیال سرمربی را راحت می‌کند. به ترکیب سپاهان بازیکنی همچون امید نورافکن را هم اضافه کرد که با قرار گرفتن در ترکیب اصلی توان هجومی تیمش را افزایش می‌دهد.
شهریار مغانلو، رضا اسدی، کاوه رضایی و عیسی آل‌کثیر بازیکنانی هستند که در تیم‌های خود بازیکنانی تأثیرگذار و پراهمیت بوده‌اند، حالا که استفاده همزمان این ۴ نفر کنار هم سخت است، می‌تواند سپاهان را وادار به یک تغییر تاکتیکی کند.
بر این اساس نحوه بازی و عملکرد عیسی آل‌کثیر و شهریار مغانلو کنار هم و در پرسپولیس بهار سال ۱۴۰۰ نشان داده که شاید بتوان روی حضور این زوج در خط حمله به عنوان بخش اصلی تفکرات مورایس حساب کرد، ولی اگر این اتفاق رخ دهد، کاوه رضایی که در مسیر برگشت به اوج است و رضا اسدی که در خط حمله تراکتور سال قبل فوق‌العاده بود باید نیمکت را تجربه کنند.
به هرحال وقفه دوباره لیگ این فرصت را به مورایس می‌دهد که قبل از شروع مجدد مسابقات چیدمان‌های مختلف را در خط حمله امتحان کند و به یک جمع‌بندی کلی برسد. زوج آل‌کثیر و مغانلو می‌تواند هر خط دفاعی را به دردسر بیندازد و تیم حریف را هم عقب نگه دارد. سپاهان به همان اندازه که در فاز هجومی بازیکنان کلیدی دارد مدعیانش این ویژگی را ندارند. در واقع مسئولان تیم اصفهانی در فصل نقل و انتقالات عالی کار کردند و امروز اگر مهاجم اصلی‌شان (مغانلو) مصدوم باشد نگرانی ندارند و مهاجم دیگری مثل آل‌کثیر هست که با گلزنی‌هایش جای خالی او را به خوبی پر کند.
منبع: ایران ورزشی