این روزها به قدری با نوآوری و ابتکار احاطه شده‌ایم که دیگر برایمان عادی شده است. لباس‌هایی که می‌پوشیم. اسباب و وسایل خانه‌هایمان و وسایل نقلیه‌ای که با آن‌ها سفر می‌کنیم.
به گزارش فرادید، در ۱۰ سال گذشته، کریستوفر پین عکاس از ده‌ها کارخانه در سراسر ایالات متحده بازدید کرده و از نحوه تولید اقلام عگسبرداری کرده است. کتاب او به نام «ساخت آمریکا» با تصاویر چشم‌نواز، شگفت‌انگیز و زیبا، نگاهی به صنعت آمریکا انداخته است.
پین در این کتاب نوشته است: «هر بار که به کارخانه پا می‌گذارم، همان هیجان و حس همیشگی به سراغم می‌آید. عکس‌های من تجلیلی از ساخت اشیا، تبدیل مواد خام به اشیاء مفید و مهارت انسانی و دقت مکانیکی اعمال شده در تولید این مواد است که به آن‌ها شکل و هدف می‌دهد».
پرچم‌های آمریکا در Annin Flagmakers (پرچم‌ساز‌های آنین) در بوستون جنوبی، ویرجینیا چاپ می‌شود.
سرامیک‌های نواری انعطاف‌پذیر در کارخانه کورنینگ در کورنینگ نیویورک تولید می‌شوند. کریستوفر پین عکاس می‌گوید: «شیشه هم باستانی است و هم مدرن و ارگانیک و قابل‌بازیافت. این ماده واقعا شگفت‌انگیز است.»
کارگری در لاگرنج، جورجیا، در حال جمع کردن نخ‌هاست تا ماشین قالیبافی را با آن‌ها تغذیه کند. مواد سازندۀ این فرش‌ها شامل محصولات جانبی جنگلداری و گیاهان غنی از کربن جذب‌شده می‌شود.
پین به عنوان معمار آموزش دیده است، بنابراین همیشه به نحوه طراحی اشیا، نحوه مونتاژ و نحوه کار آن‌ها علاقه داشته است. او سعی می‌کند این حس کنجکاوی‌اش را از طریق عکس‌هایش منتقل کند، خواه در حال تماشای مردمی باشد که چیزی به کوچکی و سادگی یک مداد می‌سازند یا به بزرگی و پیچیدگی یک زیردریایی هسته‌ای.
پین می‌گوید: «هدف من خلق تصویری است که بتواند به تنهایی به عنوان یک عنصر زیبا جلوه کند و در عین حال اطلاعات مفیدی را هم به بیننده منتقل کند تا درک عمیق‌تری از موضوع به دست آورد.»
در کتاب پین، می‌توانید عکس‌های پشت صحنه‌ی ساخت هواپیما، خودرو‌های الکتریکی و توربین‌های بادی را می‌بینید. گیتار و پیانو. حتی پیپز (Peeps)، آن آب‌نبات‌های نمادین مارشمالو که معمولاً در عید پاک می‌بینید.
بدنه هواپیما برای بوئینگ در کارخانه Spirit AeroSystems در ویچیتا، کانزاس مونتاژ می‌شود. تمام بدنه‌ها پیش از ارسال به بوئینگ در ایالت واشنگتن سبز هستند. سپس متناسب با رنگ خطوط هوایی مختلف رنگ‌آمیزی می‌شوند.
بسیاری از ما هرگز پا به یک کارخانه نگذاشته‌ایم و شاید هرگز آن را تجربه نکنیم. اما پین به بسیاری از آن‌ها دسترسی داشته است. او درباره تجربه بازدیدش از آن‌ها گفته است: «من از اندازه برخی کارخانه‌ها و این واقعیت که کل یک شهر و اقتصاد اطراف را می‌توان به یک مکان گره زد، شگفت‌زده شدم. برخی کارخانه‌ها آنقدر وسیع بودند که نمیشد سرتاسر آن را دید و باید از ماشین گلف استفاده می‌کردیم. پیدا کردن عکس مناسب مانند جستجوی یک برگ خاص روی یک درخت بود.
اما بازدید از یک کارخانه کوچک یعنی کارخانه مداد در نیوجرسی بود که واقعاً چشمان پین را باز کرد.
او درباره این کارخانه گفته است: «عکاسی از مداد‌ها سبب شد ارزش اشیای روزمره و نادیده گرفته‌شده را بدانم و اگر با دقت در حیاط خانه‌ام بگردم می‌توانم فرصت‌های شگفت‌انگیزی پیدا کنم». در این مورد، این کارخانه یک کارخانه‌ی مدرن با فناوری پیشرفته در کالیفرنیا نبود، بلکه یک ساختمان آجری متعلق به یک خانواده معمولی در خیابانی آرام در جرسی‌سیتی بود.
پشم در کارخانه ریسندگی S&D در میلبری، ماساچوست، در حال پرداخت شدن است.
مداد‌های آبی تیزشده برای بسته‌بندی در شرکت مداد جنرال در شهر جرسی، نیوجرسی روی هم چیده شدند.
پین سفر ۱۰ساله خود را با عکاسی از کارخانه‌های نساجی قدیمی در اطراف نیوانگلند آغاز کرد و از سفر به کارخانه پیانوسازی Steinway & Sons در شهر نیویورک نیز الهام گرفت.
«این کارخانه‌ای است که در آن، این پیانو‌های معروف را می‌سازند. من در خانواده‌ای نوازنده به دنیا آمدم، به همین دلیل، این کارخانه تأثیری عمیق و معنوی روی من گذاشت.»
عکس‌های پیانو نمونه‌ای کامل از «لحظه طلایی» هستند که پین می‌گوید وقتی از یک کارخانه جدید عکس می‌گیرد همیشه به دنبال آن است. شکی نیست آن چه که به آن نگاه می‌کنید پیانو است، اما پین سعی می‌کند زاویه دید تازه‌ای پیدا کند و به قسمت‌های مختلف پیش از تبدیل شدن به یک محصول نهایی بنگرد.
صفحات گرامافون که از کنترل کیفیت عبور نکرده‌اند، آماده‌اند تا در گلوله‌های پلی‌وینیل کلراید (PVC) دوباره آسیاب شوند و در Independent Record Pressing در بوردن‌تاون، نیوجرسی دوباره استفاده شوند.
بوش‌هایی که در پیانو‌ها استفاده می‌شوند در کارخانه Steinway & Sons در نیویورک اصلاح می‌شوند.
پین می‌گوید در حالی که دهه‌ها برون‌سپاری و سیل واردات ارزان به طور غیرقابل‌انکاری به بسیاری از بخش‌های تولید آمریکا آسیب زده است، او متوجه تجدید حیات این بخش‌ها شده است و نسبت به آینده خوش‌بین است.
«در چند سال گذشته، چشم‌انداز صنعتی در آمریکا به دلیل کمبود‌های همه‌گیر زنجیره تامین، رقابت با چین، مسائل امنیت ملی، نگرانی‌های انرژی و قوانین فدرال دوباره انرژی گرفته است. تغییر به سمت وسایل نقلیه الکتریکی برای شرکت‌های خودروسازی که در حال تلاش برای ساختن پردیس‌های بزرگ جدید و اکوسیستم‌های تولیدی کاملاً دایره‌ای جدید هستند که تولید را با بازیافت باتری ترکیب می‌کنند، ثروت بادآورده‌ای بوده است.
«کالا‌های مصرفی مانند پوشاک و لوازم الکترونیکی به این زودی‌ها باز نمی‌گردند، اما فناوری‌های ضروری مانند تراشه‌های کامپیوتری (شاید پیچیده‌ترین محصولات روی زمین)، به اولویت امنیت ملی تبدیل شده‌اند. ما دهه‌هاست چنین سرمایه‌گذاری‌ای در آینده را ندیده‌ایم و در برخی از کارخانه‌های جدیدتری که من بازدید کردم، صحبت از استارتاپ‌های فناوری میشد.»
کلاه بالایی یک SUV ریوین R ۱ S روی پلت فرم «اسکیت برد» که شامل بسته باتری خودرو و اجزای محرکه می‌شود، پایین می‌آید. این کارخانه ریویان در ایلینوی بود.
دستگاهی در شرکت مداد جنرال در شهر جرسی، نیوجرسی، ته‌پوش فلزی و پاک‌کن را به مداد‌ها اضافه می‌کند.
پین می‌گوید شاید بزرگترین تهدیدی که تولید آمریکا با آن مواجه است رقابت خارجی نیست، بلکه یافتن کارگران کافی در کشور است. برای بسیاری از شرکت‌ها یافتن استعداد‌های جدید و جوانانی که بخواهند این حرفه را بیاموزند و تولید را ادامه دهند، سخت بوده است.
«فقدان کارگران واجد شرایط، مشکل رایجی است که من بار‌ها و بار‌ها از مدیران کارخانه شنیده‌ام و گاهی اوقات می‌ترسم بزرگترین مانع احیای مجدد تولید آمریکا نه از خارج، بلکه از داخل باشد.»
پین در کتاب خود از کارگرانی تجلیل می‌کند که در دهه گذشته آن‌ها را ملاقات کرده است، کارگرانی که سخاوتمندانه وقت‌شان را در اختیار او گذاشتند و خوشحال بودند که با او صحبت کنند.
«این‌ها کسانی هستند که اقتصاد ما را زنده نگه می‌دارند و در این دوران قطب‌بندی اجتماعی و اتوماسیون فزاینده، آن‌ها بارقه‌ای از امید هستند».
یک کارگر تعمیرات هفتگی را داخل یک واحد چاپخانه در کارخانه چاپ نیویورک تایمز در کوئینز انجام می‌دهد. پین در کتابش می‌نویسد: «کارخانه چاپ نیویورک تایمز چالش‌برانگیزترین مکانی بود که من عکاسی کردم. بسیار وسیع، پر هرج و مرج و از نظر بصری مقاومت‌ناپذیر بود و هیچ دو صحنه‌ای هرگز شبیه هم نبودند.»
در آزمایشگاه کورنینگ در نیویورک، مهندسان شیشه مذاب را روی میز فولاد ضد زنگ می‌ریزند تا خنک شود. سپس می‌توان آن را برای آزمایش‌های مختلف به قطعاتی تقسیم کرد.
پین می‌گوید «ساخت آمریکا» یک کتاب هنری زیباست که قصد دارد از آن نوع عکس‌ها بسازد که شایسته آویزان کردن روی دیوار موزه باشند. اما برای او مهم است که تماشاگر ارتباط عمیق‌تری با آن‌ها برقرار کند.
«امیدوارم کار من با مردم در سطحی میهن‌پرستانه ارتباط برقرار کند. چون این کتاب واقعاً درباره این کشور است و غروری که من به عنوان یک آمریکایی با پا گذاشتن به هر کارخانه احساس کردم.»