بسیاری از ماهیچه‌ها را می‌توان بزرگترین ماهیچه‌های بدن نامید. بزرگی و کوچکی ماهیچه‌ها بستگی به حجم توده یا مساحت اشغال شده توسط این ماهیچه‌ها دارد.
ماهیچه‌های اسکلتی به کمک تاندون‌ها به استخوان‌های بدن وصل اند و حرکت به اطراف را ممکن می‌کنند و بدن را راست نگه می‌دارند. برخی ماهیچه ها، مانند آن‌هایی که به لبخند زدن یا انعطاف انگشت‌ها کمک می‌کنند، فقط چند سانتی متر دارازا دارند، درحالیکه سایر ماهیچه ها، مثل ماهیچه‌های ران، بزرگ و حجیم اند.
پاسخ به این پرسش بستگی به این دارد که ماهیچه‌ها را بر اساس توده یا بر اساس مساحت اندازه گیری کنیم.
دکتر سری دیویس، رئیس سابق انجمن آناتومی انگلستان می‌گوید:
بزرگترین ماهیچه بدن بر اساس حجم توده سرینی بزرگ است. این ماهیچه به صورت مورب از مرکز لگن تا استخوان ران امتداد یافته است. این ماهیچه در حدود ۱۲ تا ۱۳ درصد از وزن کل ماهیچه ران را تشکیل می‌دهد.
دیویس می‌گوید: از ماهیچه سرینی برای برخاستن از روی صندلی و بالا رفتن از پله یا تپه استفاده می‌کنیم. این ماهیچه باید قوی باشد تا وزن کل بالاتنه را تحمل کند.
تمرین‌های ورزشی مانند دو که نیاز به قدرت زیاد ماهیچه سرینی دارند، باعث افزایش سایز این ماهیچه می‌شوند. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که حجم ماهیچه سرینی ورزشکاران دو که این ورزش را در حد حرفه‌ای دنبال می‌کنند در حدود ۴۵ درصد از حجم ماهیچه سرینی کسانی که این ورزش را نیمه حرفه‌ای دنبال می‌کنند بیش‌تر است.
جالبتر آنکه حجم ماهیچه سرینی در انسان ها، حداقل به نسبت حجم کل بدن شان، بزرگ‌تر از حجم ماهیچه سرینی در میمون‌ها و بوزینه هاست. برخی دانشمندان پیشنهاد می‌دهند که حجم بزرگ ماهیچه سرینی در انسان یک سازگاری تکاملی است که لازمه راه رفتن انسان‌ها روی دو پا بوده است. درواقع انسان‌ها برای آنکه بتوانند راست بایستند به ماهیچه قوی سرینی نیاز داشتند.
ماهیچه لاتیسموس پشتی یا ماهیچه پهن پشتی، که به نام لاتس، هم شناخته می‌شود، به لحاظ مساحتی که اشغال کرده اند، بزرگترین ماهیچه‌های بدن هستند.
دو نوع ماهیچه مثلثی- شکل لاتیسموس پشتی وجود دارد که در دو طرف ستون فقرات قرار گرفته اند. این ماهیچه‌های مسطح روی سایر ماهیچه‌های میانی و پایینی کمر قرار گرفته اند. بر طبق مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۲ انجام شد، میانگین اندازه ماهیچه لاتیسموس پشتی یک بزرگسال ۱۸ سانتی متر عرض و ۳۶ سانتی متر طول دارد. ضخامت این ماهیچه فقط ۱.۳ سانتی متر است.
در نقطه مقابل ماهیچه رکابی قرار دارد که ماهیچه کوچک در داخل گوش است. این ماهیچه فقط ۵ میلی متر طول دارد. این ماهیچه، کوچکترین ماهیچه در بدن انسان است؛ و این ماهیچه به یکی از کوچکترین استخوان‌های بدن که در داخل گوش میانی قرار دارد وصل است. این استخوان به نام استیپس لرزش صدا را از پرده گوش به عصب شنوایی حمل می‌کند.
انقباض ماهیچه رکابی حرکت استخوان استیپس را تسهیل می‌کند و از آسیب رسیدن به اعصاب به دلیل صدای بلند پیشگیری می‌کند. به عبارت دیگر، این ماهیچه استخوان استیپس را ثابت نگه می‌دارد تا به شدت نلرزد.
این ماهیچه غیرارادی و در پاسخ به حدی از بلندی صدا منقبض می‌شود. اما اگر فقط به صدای خیلی بلند واکنش نشان دهد یا اصلا واکنش نشان ندهد، نشانه‌ای از از دست دادن شنوایی است؛ بنابراین با اینکه این ماهیچه کوچکترین ماهیچه بدن است، اما نقش بسیار مهمی دارد.
منبع: راهنماتو