هادی انصاری در یادداشتی در خبرآنلاین نوشت: روز گذشته با خبر درگذشت کاپیتان امیر سرتیپ دوم محمود ضرابی، این بزرگ مرد روبرو شده و لحظاتی ارتباط نزدیک به سه دهه با این شخصیت، همچون فیلمی از ذهن و در برابر دیدگانم گذشت.
در فقدان این مرد گریستم.
سال‌ها بیمار من بود و هر بار که مراجعه به مطب می‌کرد.
غیر از درمان، به گپ و گفتگو نشسته و از خاطرات زیبایش برایم سخن می‌گفت.
از خاطرات دوران جنگ تحمیلی و صد‌ها خاطره زیبا و تلخ او سخن به میان می‌آمد. از فداکاری‌های خلبانان و شرایط حسًاس آن هنگام و پرواز‌های خود با فانتوم اف ٤، ده‌ها خاطره خود از پرواز‌های نزدیک به ساختمان‌های شهر‌های عراق و پادگان‌ها، و سپر قرار دادن لشکریان و سپاهیان اسلام و … با حرارتی وصف نشدنی آنچنانکه تو گویی هم اکنون در حال پرواز در آسمان است و.. سخن می‌گفت.
در نشست با او هیچگاه تصور نمی‌کردید که با شخصیتی تاثیر گزار با پروازهایش در جنگ تحمیلی، روبرو هستید!
از تواضعی والا و شخصیتی ویژه برخوردار بود. در این اواخر دل پر دردی داشت! و گاه درد دل‌های خویش را با پیام برایم ارسال می‌نمود.
بار‌ها اشک این بزرگ هنگام سخن از گذشته و حالش را شاهد بودم.
زندگی ساده‌ای داشت، اما دست از کمک به همکاران از یاد رفته اش بر نمی‌داشت! که در این راستا سخن و خاطره‌های فراوان از وی در ذهن خود بیادگار نهاده ام.
هنگامی که قصد تایید مطلبی را داشت همواره با اصطلاح (yes sir) , اصطلاحی که معمولا خلبانان هنگام عملیات از آن بهره می‌گیرند و به زبان می‌آورند، پاسخم را می‌داد که صدایش هنوز در گوشم طنین انداز است.
مرحوم امیرسرتیپ دوم محمود ضرابی در ۲۳ اسفند سال ۱۳۲۵ در کرمان متولد شد و در سال ۱۳۴۶ وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی ارتش شد و پس از طی دوره خلبانی اف ۴ در آمریکا، سال ۱۳۴۹ به ایران بازگشت.
وی که همزمان با آغاز دفاع مقدس، جانشین معاونت عملیات پایگاه ششم شکاری بوشهر را عهده دار بود، در چندین عملیات مهم برون مرزی همچون کمان۹۹، مروارید و نیز عملیات‌های فتح المبین، بیت المقدس، طریق القدس و ... حضور داشت.
امیر سرتیپ دوم خلبان ضرابی در سال ۱۳۶۰ اولین مرکز آموزش جنگنده اف۴ را در ایران را راه اندازی کرد.
وی مسئولیت‌های مهمی همچون معاونت عملیات پایگاه بوشهر، فرماندهی گردان آموزشی ۶۱ پایگاه شکاری بوشهر و ۱۱ شکاری پایگاه مهرآباد را در کارنامه خود داشت و به مدت سه سال نیز به عنوان وابسته نظامی ایران در چین مشغول بود.
مرحوم ضرابی در سال‌های اخیر با راه اندازی کانون خلبانان ایران، به عنوان دبیر این کانون، تلاش‌های بسیاری در ثبت خاطرات خلبانان جنگ و انتقال تجربیات آنان به نسل جدید انجام داد.
همواره به او گوشزد می‌نمودم که خاطراتت را قلم نگاره ساز! که او نیز با لبخندی خاصً، پاسخم را می‌داد! و تا کنون هنوز نمی‌دانم که آیا به خواسته و توصیه من عمل نمود و یا خیر؟
سرانجام در تاریخ شنبه هشتم مهرماه ١٤٠٢ شمسی، ناگهان عمر دنیایی او به سر رسید و زندگی جاودانه خود را در پس این جهان فانی، آغاز نمود.
او بزرگی بود که در خاموشی زیست و خاموش، آسمانی گردید.
روحش شاد و نامش مانا
وَفَدَ علی ربً کریم