روزنامه شرق نوشت: قریب به ۲۴ ساعت و اندی پس از شکست پنجم حسن یزدانی مقابل دیوید تیلور آمریکایی، شاید زمان مناسب‌تری برای تحلیل واقعیت‌ها باشد. آن‌هم به دور از حساسیت‌های کاذب و هیجانی که بر فضای کشتی مستولی شد. اصل ماجرا مربوط به جایی است که در این کشتی، داور به اشتباه امتیازاتی را به حسن یزدانی داد و بعد با چلنج به‌موقع آمریکایی‌ها و بازبینی مجدد فیلم، این امتیازات از او گرفته و به دیوید تیلور سپرده شد. انتهای مسابقه هم شبیه به بسیاری از جدال‌های قبلی این دو بود. دست دیوید تیلور به عنوان فرد پیروز بالا رفت و حسن یزدانی دوباره با بغضی در گلو و اشکی در چشم راهی رختکن شد.
در اینکه حسن یزدانی کشتی‌گیر شایسته و فنی است تردیدی نیست. شاید همان‌طورکه دیوید تیلور گفته اگر این کشتی‌گیر آمریکایی نبود یزدانی می‌توانست ۱۰ مدال طلای جهانی به دست بیاورد. ولی حالا دیوید تیلور هست و باید با واقعیت کشتی حسن یزدانی و در نگاهی بالاتر، کشتی ایران با درنظرگرفتن همین امر مواجه شد.
حسن یزدانی باخت‌های بدی برابر تیلور داشت، ولی عجیب آنکه روند این شکست‌ها بدتر هم شده است. او در همین مبارزه آخر، درحالی‌که انتظار می‌رفت انگیزه مضاعفی برای بردن داشته باشد، ضربه فنی شد. این بدترین نتیجه حسن یزدانی در تقابل با دیوید تیلور است. ماحصل، ولی شبیه به بسیاری از اوقات، با یک بهانه‌جویی در آستانه رفع و رجوع شدن است؛ بسیاری از دوستداران کشتی پس از این شکست بد، با اشاره به همان صحنه مشکوک داوری، از این گفتند که حسن یزدانی اسیر داور شده وگرنه می‌توانست دیوید تیلور را شکست دهد. این موضوع حتی به صحبت‌های پژمان درستکار پس از مسابقه هم کشیده شد. او با حالتی پرخاشگرانه از این گفت که داوری سراسر به نفع دیوید تیلور بود و نفوذ آمریکایی‌ها باعث شد حسن یزدانی این مسابقه را ببازد. چنین تحلیل‌های احساسی‌ای از سوی مربی تیم ملی ایران می‌تواند بخشی از نگرش و وضعیت کنونی کشتی را مشخص کند. در واقع به جای آنالیز و پذیرش اشتباه، اولین مورد بهانه‌جویی برای توجیه بدترین نتیجه‌ای است که یزدانی برابر دیوید تیلور گرفته است.
برای بررسی اشتباه داوری نه نیازی به سایت‌های آمریکایی است که همه نظر داور در برگرداندن نتیجه را تأیید کردند و نه حتی نیازی به توضیح سایت اتحادیه جهانی کشتی نیست که دلیل برگرداندن امتیازات حسن یزدانی و چیدن آنها در سبد دیوید تیلور را به وضوح توضیح داده است. اینجا فقط کافی است تعدادی از خبرگزاری و سایت‌های داخلی را ارزیابی کرد که با جویاشدن نظر کارشناسان کشتی، همه به این نتیجه رسیدند که داور ابتدا با دادن امتیازات به حسن یزدانی اشتباه کرد و سپس با چلنج آمریکایی‌ها، اشتباهش را تصحیح کرد. دلیل مشترک همگی این بود که دیوید تیلور مجری فن بود و توانست شانه‌های حسن یزدانی را با گرفتن ابتدایی زیر دوخم به تشک بچسباند. شاید برای ثبت در تاریخ فقط کافی باشد اسامی تعدادی از این کارشناسان ایرانی داوری که گفته‌اند اشتباهی علیه حسن یزدانی صورت نگرفته ذکر شود: ناصر فروتن، مهدی آقاولی، داوود خوش‌منظر، محمد رحیم‌پور، عزیز‌الله اطاعتی و.... مسئله، اما اینجاست که مسئولان فدراسیون کشتی و در رأس آنها، سرمربی تیم ملی برای فرار از انتقاداتی که به زودی متوجه او میشود، ترجیح میدهند داستان اشتباه داوری را پررنگ کنند تا از این طریق، احساسات علاقه‌مندان ایرانی را برانگیخته کنند. واقعیت، اما همچنان یک اصل کلی است: اینکه زور حسن یزدانی به دیوید تیلور نمی‌رسد.
این هم برای خودش دلایلی دارد که شاید نقش حسن در این دلایل یکی باشد و سهم فدراسیون و سرمربی‌اش بیش از ۱۰ تا. فقط کافی است مسئولان فدراسیون کشتی و سرمربی تیم ملی به این تک پرسش پاسخ دهند که چطور آنالیز یک‌ساله آنها از دیوید تیلور، منجر به ضربه فنی شدن حسن یزدانی شد؟ البته که شاید به جای پاسخ‌دادن به این پرسش، نفع آنها در تأکید بر اشتباه داوری و احساسی‌کردن فضایی باشد که واقعی نیست.
چون سخت امتیاز میده برعکسه یزدانی که راحت امتیاز میده
شب مسابقه ب یارو زنگ زدن قسط وام ندادی حسابت مسدود میکنیم
ولی لطفا دیگه کشتی نگیر .. تمام ملت با باخت هایت مریض شدن ...!
تیم ملی کسی در سطح رسول خادم را می خواهد
در سرپا به این آدم هیچ فنی رو نمیشه زد به جز زیر گیری.
مشکل اینجاست که کادر ما از نظر روانی ضعیف است .
کلام آخر : کشتی گیر ایرانی زیر نگیره باخته. تیلور آدمی نیست که لنگ یا پیچ کمر بخوره . تا شبیه به حریفش کشتی نگیره همچنان باخته.
چرا ما عادت داریم همواره خودمان را بالاتر از سطحی که هستیم ببینیم و انتظاراتمان را با تخیلات مان اندازه می گیریم؟ این موضوعی است که باید بررسی علمی شود. اما، چرا رسانه ها که برای آگاهی بخشی و تعقل گرایی درست شده اند و فعالیت می کنند، به این توهم گرایی دامن می زنند؟ چرا رسانه های ورزشی، مفسران و حتی مسولین ورزشی ما، ورزشکارانمان را آنقدر بزرگ می کنند که فضای اجتماعی روانی یک جامعه به ظرفیت های به درستی نسنجیده یک فرد ورزشکار، در اینجا حسن یزدانی، گره می خورد؟ و بعد وقتی ورزشکاری در کارش در می ماند یک جامعه ای یا نسلی سرخورده و درمانده می شود! میل به فرار از واقعیت، بزرگترین دشمن ما ایرانی هاست، و ما اغلب به تفکر، ذهنیت و فرهنگ نازل و هیجانی خود می بازیم. دیگران این نکته را بخوبی دریافته اند و با شگردهای مناسب براحتی گول مان می زنند. اگر فضای اجتماعی مان اینگونه است، قوه عاقله جامعه باید به میدان بیاید و این کجی را راست کند …
ثانیه برای اجرای فن استفاده کرد و حسن هم به او این اجازه را داد و پای خود را عقب نکشید ، ...
ببریم وقتی نظر میدین همه چی در نظر بگیرین
از انالیز خودمونم هیت هسن یه حمله هم نمیکه حسن فقط تو تاکتیک از تلور بهتره که فقط وایمیسته
درسته تیلور واقعا کشتی گیر پر قدرت ولی حسن فقط بخاطر استرس که همش به تیلور میبازه چون خیلی این کشتی روی روانش تاثیر گذاشته
آدام سایتیف بیاد قطعا میبره
کشتی‌گیرها همگی بد کار کردند ولی با همین شرایط هم ۵ وزن مدال گرفتن ولی فوتبال چی هر سال آسیا می‌بازند جام جهانیم که ۷ تا ۷ تا گل می‌خورند زمانی هم که برمی‌گردند پاداش‌های میلیاردی می‌گیرند و هیچکس ازشون انتقاد نمیکنه
ولی کشتی‌گیرها با هزار بدبختی با ماهی ۵ میلیون تومان حقوق کل سال رو تمرین میکنند رژیم‌های سخت تمرین‌های وحشتناک آسیب دیدگی‌های دائمی.
بعدش وقتی میان دوم جهان میشن هزار بار میگن شرمنده مردم شدیم
کشتی علیرضا حیدری و کورتانیزدزه رو یادتونه دو سه بار حیدری باخت ولی با انتخاب روش کشتی مناسب توی المپیک آتن حیدری کشتی رو برد و قهرمان شد.
پژمان درستکار هر چه مربی خوبی باشه نمیتونه مربی یزدانی باشه وگرنه آش همین آش حتی اگر 100 بار کشتی بگیرن بازم تیلور میبره!
واقعیت اینه که مربیان تیم ملی راه و رسم بردن آمریکایی ها رو بلد نیستن، حسن یزدانی هنوز داره با همون شیوه قدیمی زیر کتف زدن کار میکنه که همیشه جواب نمیده. ما زو مون به آمریکایی ها نمیرسه، اکثر کشتی گیران ما در وقت دوم با تحلیل قوای بدنی روبرو بودن و دوم از لحاظ فنی ما تکنیک و تاکتیک لازم مقابل آمریکا رو نداریم این در حالی است که ۵ بار با همون روش و همیشه باخت، تا کجا؟ تا کی؟