باستان‌شناسان از مؤسسه باستان‌شناسی UCL برخی از بزرگ‌ترین ابزارهای سنگی اولیه‌ای که بشر از آن استفاده می‌کرده را در محوطه‌ای باستانی در بریتانیا کشف کرده‌اند.
به گزارش راهنماتو، حفاری‌هایی که پیش از ساخت‌وساز یک مدرسه در فریندزبری انجام شد، به کشف اشیائ باستانی‌ای انجامید که در اعماق رسوبات عصر یخبندان و در شیب تپه‌ای در بالای میدوی ولی، به خوبی حفظ شده بودند.
باستان‌شناسان ۸۰۰ شی سنگی باستانی که تصور می‌شود بیش‌تر از ۳۰۰۰۰۰سال سن داشته باشند را در رسوباتی که کانال یک رودخانه باستانی و فروچاله را پر کرده بود، پیدا کردند.
در میان اشیائ پیدا شده دو چاقوی فلینت (ساخته شده از پولک سنگ) دیده می‌شود که در این مطالعات به نام «تبرهای دستی غول‌آسا» توصیف شده‌اند. تبرهای دستی، اشیائی از جنس سنگ بودند که هر دو طرف آن‌ها تراشیده یا پولک می‌شد تا شکلی قرینه با تیغه‌ای بلند تولید شود.
محققان باور دارند که این ابزار معمولا در دست نگه داشته و برای قصابی حیوانات و بریدن گوشت آن‌ها استفاده می‌شده است. دو تبر دستی کشف‌شده در این محوطه باستانی به لحاظ طول بسیار منحصربه‌فرد هستند و روی تیغه آن‌ها با ظرافت کار شده و، در مقایسه با بقیه، دسته بسیار کلفت‌تری دارند.
لتی اینگری، باستان‌شناس ارشد، می‌گوید: «ما این ابزارها را وقتی از ۲۲سانتی‌متر درازتر باشند، «غول‌آسا» توصیف می‌کنیم و در این ابعاد و اندازه دو عدد از این ابزارها داریم. بزرگ‌ترین آن‌ها، درازایی به اندازه ۲۹.۵سانتی‌متر دارد که یکی از درازترین ابزارهای سنگی است که تاکنون در بریتانیا کشف شده است. تبرهای دستی غولی مانند این، معمولا در رودخانه تیمز و منطقه میدوی پیدا می‌شوند و قدمت‌شان به ۳۰۰۰۰۰هزار سال قبل بازمی‌گردد. »
«این تبرهای دستی آنقدر بزرگ هستند که نمی‌توان تصور کرد چطور در دست جا می‌شدند و مورد استفاده قرار می‌گرفتند. احتمالا این ابزارها بیش‌تر از آنکه جنبه کارکردی داشته باشند، نمادین بودند و قدرت و مهارت را به رخ می‌کشیدند. درحالیکه تاکنون مطمئن نیستیم که این ابزارهای بزرگ چگونه ساخته و توسط کدام گونه‌های انسان مورد استفاده قرار می‌گرفتند، این کاوش‌ها فرصتی برای پاسخ به این پرسش‌ها هستند.»
این محوطه باستانی احتمالا به دوران اولیه ماقبل‌تاریخ بریتانیا باز می‌گردد که نئاندرتال‌ها و فرهنگ‌شان کم‌کم پدیدار شدند و احتمالا ین منظره تاریخی را با گونه‌های انسانی قبل از خود مشترک بودند.
این منطقه احتمالا در آن عصر مملو از تپه‌های جنگلی و دره‌هایی پرآب بوده و اسب‌ها و گوزن‌های قرمز و پستانداران ناآشناتر مثل فیل‌های راست‌عاج و شیرهایی که اکنون منقرض شده‌اند، در آن سکونت داشته‌اند.
این حفاری‌های گسترده فرصتی ارزشمند برای مطالعه چگونگی توسعه پیدا کردن کل منظره عصر یخبندان در فرصتی معادل ربع یک میلیون سال. این مطالعه بناست نشان دهد که چرا این محوطه برای انسان‌های عصر باستان مهم بود و چگونه ابزارهای سنگی، شامل تبرهای سنگی غول‌پیکر به آن‌ها کمک کرد تا با چالش‌های عصر یخبندان کنار بیایند.
این تیم تحقیقاتی به صورت همزمان در حال مطالعه یک گورستان متعلق به رومی‌هاست که حداقل به ۲۵۰۰۰۰سال بعد از عصر یخبندان تعلق دارد. مردمی که در این گورستان دفن شده‌اند متعلق به قرن‌های اول تا چهارم میلادی هستند و احتمالا ساکنان اولیه روستایی در نزدیکی این گورستان‌اند.
تیم تحقیقاتی تاکنون بقایای ۲۵نفر را کشف کرده که ۱۳نفر آن‌ها سوزانده شده بودند. نه نفر از اجساد به همراه اشیائی از قبیل دستبند و چهار نفر در درون تابوت دفن شده‌اند. مجموعه‌ای از ظروف سفالی و استخوان حیوانات که در نزدیکی پیدا شده احتمالا مربوط به مراسمی است که در هنگام تدفین مردگان برگزار می‌شده است.
هرچند ساختمان‌ها و سازه‌های رومی بارها کاوش شده‌اند، گورستان‌های آن‌ها در طی تاریخ توجه کم‌تری از طرف باستان‌شناسان به خود جلب کرده‌اند و کشف این محوطه بینش تازه‌ای درباره شیوه‌های تدفین رومی‌هایی که در بریتانیا زندگی می‌کردند، به دست می‌دهد.