پژوهشی تازه نشان می‌دهد کودکان یک‌ساله‌ای که روزانه بیشتر از چهار ساعت زمان خود را پای نمایشگر‌ها می‌گذارنند، در سنین ۲ تا ۴ سالگی با تأخیر در رشد مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله روبه‌رو می‌شوند.
به گزارش دیجیاتو به نقل از نیویورک تایمز، دانشمندان ژاپنی در تحقیقی متوجه شده‌اند که کودکان یک‌ساله‌ای که بیشتر از همتایان خود در مقابل نمایشگر‌ها قرار دارند، در ۲ سالگی از نظر رشد مهارت‌های حرکتی ظریف و قابلیت‌های شخصی و اجتماعی دچار تأخیر می‌شوند؛ اما به‌نظر می‌رسد که این تأخیر در ۴ سالگی از بین می‌رود.
البته این مطالعه نمی‌گوید میان استفاده از نمایشگر‌ها و تأخیر در رشد مهارت‌ها رابطه علت و معلولی وجود دارد، بلکه از وجود یک رابطه همبستگی بین این دو خبر داده است. این اتفاق می‌تواند نشان‌دهنده ارزش ارتباطات چهره‌به‌چهره در کودکان باشد.
تعاملات چهره‌به‌چهره می‌تواند نقش مهمی در رشد کودکان داشته باشد
«دیوید جی. لوکوویچ»، روانشناس تحول مرکز مطالعات کودکان ییل می‌گوید تعاملات چهره‌به‌چهره میان والدین و فرزندان در ارائه اطلاعات مهمی نظیر حالات صورت، کلمات، لحن صدا و بازخورد فیزیکی نقش بسیار مهمی دارد و به یادگیری زبان و معانی کمک می‌کند. لوکوویچ می‌گوید وقتی کودکان فقط به یک نمایشگر نگاه می‌کنند، چنین اتفاقی نمی‌افتد. او ادعا می‌کند که از یافته‌های این مطالعه شگفت‌زده نشده است.
محققان ژاپنی برای انجام این مطالعه پرسش‌نامه‌هایی را درباره رشد مهارت‌های کودکان و زمان استفاده از نمایشگر‌ها به والدین حدود ۸۰۰۰ کودک دادند. نکته جالب این بود که کودکانی بیشتر در برابر نمایشگر‌ها قرار داشتند که مادرانشان برای اولین‌بار در سنین پایین‌تر بچه‌دار شده بودند و درآمد و سطح تحصیلات کمتری داشتند یا از افسردگی پس از زایمان رنج می‌بردند.
در میان این ۸۰۰۰ کودک، تنها ۴ درصد روزانه ۴ ساعت یا بیشتر در برابر نمایشگر‌ها بودند، درحالی‌که ۱۸ درصد بین ۲ تا ۴ ساعت از صفحات نمایش استفاده می‌کردند و اکثر آن‌ها روزانه کمتر از ۲ ساعت با این نمایشگر‌ها روبه‌رو بودند. محققان می‌گویند هرچه میزان قرارگیری در برابر نمایشگر‌ها بیشتر بوده، احتمال مشاهده تأخیر در رشد مهارت‌ها بیشتر شده است.
البته دانشمندان تأکید کرده‌اند که میان استفاده از نمایشگر‌ها برای آموزش و تفریح تمایزی قائل نشده‌اند.