این نقاشی به مدت بیش از یک قرن، رازی را در خود پنهان کرده بود؛ راز یک چهرۀ متفاوت که کسانی به دلایل نامعلوم سعی کرده بودند حضورش را پنهان کنند.
به گزارش فرادید، در سال ۱۸۳۷، فردریک فرِی (Frederick Frey)، یک مرد ثروتمند آلمانی‌الاصل ساکن لوئیزیانای آمریکا، به یک نقاش سفارش داد که پرتره‌ای از سه فرزند او ترسیم کند. اما غیر از سه فرزند فری یک چهرۀ دیگر هم در این نقاشی حضور داشت که چند دهه بعد به دلیلی نامعلوم روی آن را دوباره نقاشی کرده بودند و در واقع سعی کرده بودند حضورش را در نقاشی از بین ببرند. معلوم نیست که چه کسی این کار را کرده بود.
اما در دهۀ هفتاد میلادی، نوۀ نوۀ همسر فردریک فری این نقاشی را به موزۀ هنر نیواورلئان اهدا کرد و به آن‌ها گفت که حدس می‌زند یک چهرۀ دیگر هم قبلا در نقاشی حاضر بوده باشد؛ یک جور سایه در قسمتی از نقاشی وجود داشت که چنین حدسی را معقول جلوه می‌داد. او به مسئولان موزه گفته بود که احتمال می‌دهد این چهره در واقع یک پسرک بَرده بوده باشد.
در سال ۲۰۰۵ اولین تلاش‌ها برای احیای شکل اولیۀ نقاشی انجام شد و معلوم شد که حدس صاحب نقاشی درست بوده است. یک پسرک سیاهپوست نیز در این نقاشی حضور داشته که بعدها به دلایلی نامعلوم روی چهرۀ او دوباره نقاشی کرده بودند.
نهایتا در سال ۲۰۲۱ کوشش برای بازسازی و احیاء کامل نقاشی آغاز شد و حالا چهرۀ پنهان نقاشی به طور کاملا آشکار شده است.
با بررسی داده‌های تاریخی مثل سرشماری‌ها و اطلاعات مربوط به خانوادۀ فری معلوم شد که این پسر سیاهپوست یکی از برده‌های خانوادۀ فری به نام بلیزایر (Bélizaire) بوده است؛ پسری که در زمان کشیده شدن نقاشی حدود پانزده سال داشته و با توجه به وضعیتی که در نقاشی دارد احتمالا جایگاه خوبی نزد خانواده داشته و به نوعی سرپرست بچه‌ها بوده است.
بلیزایر در شش سالگی به همراه مادرش خریده می‌شود و در اواسط سی سالگی‌اش به یک خانوادۀ دیگر فروخته می‌شود. دربارۀ سرنوشت این بردۀ سیاهپوست اطلاع دیگری وجود ندارد.
این نقاشی حالا اهمیت بسیار زیادی پیدا کرده است زیرا می‌توان آن را نخستین پرتره از یک بردۀ سیاهپوست دانست که در قابی مربوط به ایالات جنوبی آمریکا ظاهر شده است. این نقاشی قرار است در موزۀ هنر متروپولیتن نیویورک به نمایش دربیاید.