عیسی آل‌کثیر، مهاجم یکی، دو فصل گذشته پرسپولیس که همواره در زمره محبوب‌ترین بازیکنان این تیم قرار داشت، در نقل و انتقالات تابستانی، در تصمیمی خبرساز، راهش را از سرخ‌های تهرانی جدا کرد تا به باشگاه رقیب یعنی سپاهان اصفهان برود. همین تصمیم و ترک ناگهانی تیمی که در آن به اوج شهرت رسیده بود، کافی بود تا او مورد شماتت بخش زیادی از هواداران پرسپولیس قرار بگیرد.
بسیاری از همان‌ها در فضای مجازی با عیسی تسویه‌حساب کرده و گناهش را نابخشودنی توصیف کردند. عیسی به دو دلیل عمده مورد اتهام قرار گرفته بود؛ یکی اینکه پرسپولیس را به مقصد سپاهان ترک کرده و دیگر اینکه عشق قدیمی را به پول فروخته است. البته قضاوت‌کردن این مهاجم در این برهه از زندگی‌اش کار سختی است؛ ولی هرچه باشد، به نظر می‌رسد «پول» در این تصمیم نقش بسزایی داشته است.
او که بخش زیادی از حضورش در باشگاه پرسپولیس را به دلیل مصدومیت و محرومیت از دست داده بود، هر زمان که فرصت بازی به دست آورد، نشان داد مهاجمی حریص برای گشودن دروازه رقیب است. توانایی‌اش، گل‌زنی در بازی‌های بزرگ و حساس بود. در لیگ قهرمانان آسیا، درست همان روز‌هایی که علیپور و علیپور‌ها پرسپولیس را رها کرده بودند، به‌عنوان مهاجمی ناشناخته از راه رسید و دروازه تیم‌ها را یکی پس از دیگری فروریخت تا آن شادی پس از گل نابخردانه در تقابل با پاختاکور از راه رسید و او از همراهی با پرسپولیس محروم شد. در رقابت‌های داخلی هم هر بار که کار در جام حذفی یا دربی‌های حساس گره می‌خورد، عیسی ناجی پرسپولیس و یحیی می‌شد.
او کم بازی کرد؛ ولی مفید و مؤثر بود؛ اما همین تناقض همه چیز را برایش در پرسپولیس به هم ریخت. عیسی با اشاره به کارایی‌اش خواستار افزایش رقم قرارداد بود و پرسپولیس با توجه به حضور اندکش در ترکیب و دور‌ماندن از فهرست تیم ملی، نمی‌خواست رقم نامتعارفی بپردازد. این‌طور شد که مجبور شد به خاطر پول بیشتر، به عشق قدیمی خیانت کند. البته شاید به قول مدیر برنامه‌های علیرضا بیرانوند عشق به تیم مال دهه ۶۰ باشد؛ ولی شرایط برای عیسی متفاوت بود. خیلی‌ها هنوز مصاحبه غم‌بار او را زمانی که تازه چهره شده بود، به یاد دارند؛ همان مصاحبه‌ای که گفته بود آن‌قدر فقیر بود که مجبور شده بود از فرط گرسنگی با جوراب شکمش را ببندد تا درد حاصل از گرسنگی را از یاد ببرد.
شاید همان زندگی سخت، حق را به عیسی بدهد که در آخرین سال‌های فوتبالش، عشق را فدای پول کند. باوجوداین عیسی نماینده همین ندار‌ها در فوتبال ایران بود که با سختکوشی به چیزی که می‌خواست، رسید و در یکی از بهترین تیم‌های ایران بازی کرد. او با روشن‌کردن امید در دل جوانانی که با فقر دست‌وپنجه نرم می‌کنند، تبدیل به الگویی برای امیدواری آن‌ها شد؛ اینکه حتی اگر درد گرسنگی به شکم بزند، باز می‌توان جنگید و به رؤیا رسید؛ ولی مسئله اینجاست که برنامه‌های عیسی، دست‌کم تا به الان خوب پیش نرفته است. او شاید با قرارداد مالی مناسبی به سپاهان رفته، اما دوباره از فضای حرفه‌ای فوتبال ایران فاصله گرفته و نمی‌تواند برای این تیم اصفهانی به میدان برود.
مسئله اینجاست که او به دلیل اختلاف زیاد رقم قرارداد سال اول و دومش با سپاهان که عنوان شده ۱۵ و ۳۵ میلیارد تومان است، با مشکل روبه‌رو شده و سازمان لیگ مانع از ثبت آن شده است. نتیجه شده آنکه او مجوز بازی برای سپاهان را ندارد. حالا سپاهان دست روی همان نقطه‌ای گذاشته که عیسی به خاطرش مجبور شد قید پرسپولیس را بزند: کاهش قرارداد. این یکی تبدیل به محل اختلاف جدیدی بین طرفین شده که هنوز هم راه‌حلی برایش پیدا نشده است. هرچند اگر راه‌حلی هم پیدا شود، باز امیدی نیست عیسی در سپاهان به روز‌های اوجش برسد.
این تیم همین حالا به غیر از آل‌کثیر سه مهاجم آماده دیگر دارد که دو تا از آن‌ها در زمره برترین‌های لیگ برتر هستند: شهریار مغانلو و رضا اسدی. فرض محال اینکه مشکل عیسی با داستان قراردادش هم حل‌وفصل شود، بعید است در تیمی که این دو مهاجم آماده حضور دارند، فرصتی به او برسد. تازه با عبور از این دو نفر، نوبت به کاوه رضایی می‌رسد که خبر رسیده در تمرینات سپاهان بسیار آماده نشان داده و مترصد فرصت است تا خودش را به ژوزه مورایس ثابت کند.
پس عیسی چاره‌ای به غیر از پذیرش شرایط عجیب‌و‌غریبش ندارد. او البته می‌تواند به گزینه دیگر که «کوچ» به باشگاهی دیگر است، بیندیشد؛ مثلا قید حضور در سپاهان را بزند و راهی تراکتوری شود که این روز‌ها دربه‌در به دنبال یک مهاجم است؛ اتفاقی که شاید با حضور قرضی مهدی عبدی در تبریز و اختلافات موجود بین سپاهان و تراکتور، چندان هم ساده نباشد.