نیروی هوایی ایالات متحده برای یک نقطه عطف جدید در طراحی هواپیما آماده می‌شود. افزایش برد باعث بهبود کشندگی و بهره وری سوخت باعث صرفه جویی در منابع و امکان سورتی‌های جنگی بیشتری می‌شود.
به گزارش خبرآنلاین، این رویکرد همچنین، شامل کنار گذاشتن بدنه لوله‌ای سنتی می‌شود. Z-۵ کمی شبیه بمب‌افکن هسته‌ای B-۲ Spirit است. در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایشات، نیروی هوایی ایالات متحده آماده است تا آن را به عنوان جایگزینی برای تانکر سوخت گیری هوایی KC-۴۶ Pegasus و همچنین هواپیماهای ترابری لاکهید C-۵ و C-۱۷ Globemaster III در نظر بگیرد.
این سرمایه گذاری مشترک بین JetZero و Northrop Grumman، چهل میلیون دلار از بودجه دولتی برای توسعه Z-۵ در سال ۲۰۲۳ دریافت کرد. نیروی هوایی ایالات متحده در نظر دارد طی سه سال آینده ۲۳۵ میلیون دلار دیگر در این پروژه سرمایه گذاری کند. این شرکت همچنین قصد دارد سرمایه گذار خصوصی جذب کند.
JetZero علام کرد، کار روی Z-۵ را در ماه می سال جاری آغاز می‌کند. سپس گفته شد که این هواپیمای جدید جایگزینی برای بوئینگ ۷۶۷ خواهد بود و می تواند حداقل ۲۵۰ مسافر را حمل کند، همچنین بردی بیش از ۹۲۰۰ کیلومتر خواهد داشت.
طراحی بال مختلط به معنای استفاده از بدنه پهن و مسطح است. به همین دلیل است که Z-۵ بیش از هر هواپیمای مسافربری موجود به یک بمب افکن رادارگریز B-۲ شباهت دارد. همچنین در این طرح، هیچ خط جداکننده مشخصی وجود ندارد که بدنه را از بال جدا کند.
بدنه تخت در مقایسه با شکل لوله‌ای سنتی، متمایز به شمار می‌رود. همچین این بدنه به بال بزرگ احتیاج دارد؛ در عین حال، پایداری آیرودینامیکی اجازه می‌دهد تا از بال دم صرف نظر شود. این امر باعث کاهش وزن و کشش هواپیما می شود.