مصطفی قاسمیان در صحفه شخصی اش نوشت: «جنجال اخیر بر سر بازگشت احتمالی رضا رشیدپور و محمدرضا گلزار که به استعفای مجری «پاورقی» انجامید، نوک کوه یخ یک جنگ قدرت در سازمان صداوسیماست؛ نبرد میان وحید جلیلی و پیروانش در مقابل علی فروغی و همکارانش. مصاف دو فارغ‌التحصیل دانشگاه امام صادق (ع) بر سر راهبری رسانه ملی، که در بعضی موضوعات نه‌چندان کلی، اختلاف نظر دارند.
علی فروغی که در ۵ سال مدیریت شبکه ۳، با اقداماتی چون حذف عادل فردوسی پور، پخش مستندهای تند سیاسی در ساعات پربیننده، حمایت از ساخت و پخش گاندو، تولید و پخش برنامه‌های مذهبی مثل محفل و معلی و... اعتماد بسیاری از افراد تاثیرگذار را خصوصا در خارج از صداوسیما به عنوان یک مدیر جوان انقلابی به دست آورده، به واسطه اعتماد شخصی نسبت به رشیدپور و گلزار، می‌خواهد آن‌ها را به آنتن برگرداند.
مدیران جدید صداوسیما که کلا مخالف سلبریتی‌های عرفی‌اند و نشان داده‌اند که بر سر ایده‌های حداقلی خود با هیچکس تعارف ندارند، با فروغی مخالفند، اما همان تصویر برساخته از مدیر شبکه ۳ در اذهان، هزینه حذف او را بالا برده است. جالب این که پیروان وحید جلیلی در سال‌های پیش از مدیریت در رسانه ملی، در ساخته شدن این تصویر نقش به‌سزایی داشتند، چراکه آن‌ها پیشتر متحد فروغی بودند.
به نظر می‌رسد کناره‌گیری مجری پاورقی، تنها یک اعتراض نسبت به بازگشت رقیب قدر به عرصه نبود، بلکه صدای استمداد بلند وحید جلیلی از پیمان جبلی در این جنگ بود که از دهان محمدرضا شهبازی بیرون آمد. او که پیشتر با کلیدواژه خنده فاخر از سوی رییس صداوسیما تمجید شده بود، موجه‌ترین چهره نزد پیمان جبلی برای این شکل از اعتراض به شمار می‌آمد. اعتراضی که نتیجه هم داد.
شاید رضا رشیدپور بدش نمی‌آمد که با وجود مخالفت‌ها بازگردد و مانور محبوبیت برگزار کند، اما ورود صریح رییس رسانه ملی به مسئله، نشان داد که آقای رییس همچنان امثال شهبازی را به امثال رشیدپور ترجیح می‌دهد و جنگ در این جبهه، مغلوبه شده است. بنابراین او انصراف داد. با این حال رضا گلزار هنوز شانس دارد، چراکه پیکان بیشتر اعتراض‌ها رشیدپور بود، نه گلزار.
با وجود نشست موقت گرد و خاک ماجرا، اصل جنگ همچنان باقی مانده، چراکه اختلاف نظر دو مدیر امام صادقی(ع) همچنان هست. علی فروغی تنها مدیر شبکه در تلویزیون به شمار می‌رود که در سال‌های اخیر، با مدیر ارشد خود (میرباقری معاون اسبق سیما) به جنگ علنی برخاست، اما صندلی خود را از دست نداد. با این حال، روشن نیست این بار چه اتفاقی خواهد افتاد و شانس او برای ماندن، کمتر از قبل است.»