دنیای اقتصاد نوشت: مشاور عزیز،
سال گذشته، پس از دو سال بیکاری و ماه‌ها جست‌وجوی کار، بالاخره در یک شرکت استخدام شدم. در مصاحبه‌ها متوجه شدم که حجم کار در این شرکت زیاد است، کارمندها باید آخر هفته‌ها هم تا دیروقت کار کنند و حتی در تعطیلات نیز در دسترس باشند. همچنین متوجه شدم که آدرس درج شده در آگهی، آدرس دفتر مرکزی شرکت است، در حالی که من باید در شعبه‌ای کار می‌کردم که از محل زندگی‌ام خیلی دور است.
از همان ابتدا با این چیزها مشکل داشتم و یک حسی در درونم می‌گفت که نمی‌توانم زیاد اینجا دوام بیاورم. اما به هر حال چون مدت‌ها بیکار بودم، پیشنهادشان را قبول کردم و استخدام شدم. یک سال توانستم این وضعیت را تحمل کنم. اما حالا خسته شده‌ام و دیگر نمی‌توانم سختی‌های این شغل را تحمل کنم. تصمیم دارم استعفا دهم. سوالم از شما این است: چطور سر صحبت را باز کنم؟ چه چیزهایی بگویم؟ آیا همین که با رئیس صحبت کنم کافی است یا مقدمه‌چینی نیاز دارد؟
پاسخ: دوست عزیز، اگر در حال آماده شدن برای استعفا هستی، احتمالا تمام تمرکزت روی صحبت‌هایی است که قرار است مطرح کنی؛ اینکه به رئیس و تیمت بگویی قصد رفتن داری. اما قبل از رسیدن به آن مرحله، ۱۰ کار هست که باید انجام دهی تا فرآیند گذارت به آسانی انجام شود:
۱- تحقیق کن که در شرکت شما «بازه اعلام» چه مدت است. بازه اعلام یعنی فاصله زمانی اعلام استعفا تا ترک شرکت. این بازه معمولا دو هفته است. اغلب کارفرماها از کارمند می‌خواهند که اگر قصد استعفا دارد، از دو هفته قبل از ترک شرکت، اعلام کند و آن دو هفته را برای شرکت کار کند. اما بعضی شرکت‌ها در حوزه‌های کاری خاص از کارمند می‌خواهند که همان روز اعلام استعفا شرکت را ترک کند.
این معمولا یک اقدام امنیتی برای حفاظت از اطلاعات شرکت است، به‌خصوص اگر آنجا را به قصد کار کردن برای شرکت رقیب ترک می‌کنی (که البته این خیلی با عقل جور درنمی‌آید، چون اگر می‌خواستی اسرار تجاری شرکت را برای رقیبش فاش کنی، قبل از استعفا هم می‌توانستی این کار را بکنی).
گاهی هم مدیر سازمان، رفتارش بچگانه است و استعفای کارمند را خیانت به شخص خودش می‌داند و می‌گوید: «اگر می‌خواهی بروی، پس همین الان بساطت را جمع کن و برو.» دلیلش هرچه باشد، نباید غافلگیر شوی و ناگهان در عمل انجام‌شده قرار بگیری. پس بهتر است از قبل از همکارهای قابل اعتمادت پرس‌وجو کنی.
۲-یک کپی از گزارش‌های ارزیابی عملکرد و نمونه کارهایت را با خودت ببر. در آینده که با شرکت‌های دیگر مصاحبه می‌کنی، ارائه نمونه کارهایت یا ارزیابی‌های عملکرد خوبت می‌تواند مفید باشد. البته حواست باشد که این کار، خلاف سیاست‌های شرکت نباشد. همچنین از هر ایمیلی از سوی مدیر یا حتی همکارهایت که در آن بابت دستاوردی از تو قدردانی شده، یک کپی بگیر. اینها در مصاحبه‌های آینده به دردت می‌خورند. می‌توانی با استناد به آن‌ها به این سوال رایج مصاحبه جواب دهی: «اگر از مدیر سابقت بپرسم، درباره‌ات چه می‌گوید؟»
۳- اگر می‌خواهی ارتباطت را با افراد حفظ کنی، اطلاعات تماسشان را بگیر. منظورم فروشنده‌ها، شرکای تجاری و همکارهاست. همه در لینکدین نیستند. داشتن اطلاعات تماس در آینده به دردت خواهد خورد (باز هم تاکید می‌کنم که مراقب باش قانونی را زیر پا نگذاری).
۴- ایمیل‌هایت را پاک کن. ممکن است پس از رفتنت، اکانت ایمیلت را غیرفعال کنند اما بسیاری از شرکت‌ها آرشیوش می‌کنند تا اگر کسی در آینده نیاز داشت، قابل جست‌وجو باشد. بعضی از شرکت‌ها هم، مخصوصا شرکت‌های کوچک‌تر، تمام ایمیل‌هایت را به مدیر یا جانشینت می‌فرستند. اگر نمی‌خواهی کسی ایمیلی که در آن از رئیست گلایه کردی یا مکالمات طولانی‌ات با همکارت درباره فلان سریال را ببیند، قبل از رفتنت همه را پاک کن.
۵- هرگونه فایل شخصی را از کامپیوترت پاک کن. مردم معمولا فکر می‌کنند در بازه دو هفته‌ای، وقت دارند این کار را انجام دهند اما اگر فکر می‌کنی ممکن است مجبورت کنند که فورا شرکت را ترک کنی، حتما قبل از اعلام استعفا، اطلاعات شخصی‌ات را پاک کن. در غیراین صورت، ممکن است هرگز به اطلاعاتی که در سیستم شرکت ذخیره کرده‌ای، دسترسی پیدا نکنی یا ممکن است کسی آن‌ها را ببیند.
البته در کل بهتر است کارمندها اطلاعات شخصی خود را روی سیستم شرکت نریزند. چون ممکن است کسی آن‌ها را ببیند یا اگر شرکت، درگیر شکایت قانونی شود، اطلاعاتت می‌توانند از نظر قانونی قابل کشف و مشاهده باشند. با این حال، خیلی از کارمندها اطلاعاتشان را در سیستم شرکت ذخیره می‌کنند. من پس از ترک کارمندها، خیلی چیزها دیده‌ام. از صورت حساب بانکی گرفته تا اسناد طلاق. پس حداقل اگر اطلاعاتی داری، حتما قبل از رفتنت پاکشان کن.
۶- سیاست‌های کارفرمایت در رابطه با قطع مزایا را چک کن. در بعضی شرکت‌ها، بیمه درمانی در همان روز ترک شرکت قطع می‌شود و در بعضی دیگر، تا پایان ماه ادامه دارد. باید این را بدانی تا اگر در این بازه، نیاز به بیمه داری و قطع می‌شود، چاره‌ای پیدا کنی تا بدون بیمه نباشی. همچنین ببین آیا حقوق مرخصی‌های استفاده‌نشده را پرداخت می‌کنند یا نه، چون شرکت با شرکت فرق دارد.
۷- فیش حقوقی‌ات را دانلود کن. اگر فیش‌ها به صورت دیجیتالی روی سیستم ثبت شده و به محض ترک شرکت، دیگر به آن‌ها دسترسی نخواهی داشت، هر چیزی را که در آینده ممکن است لازمت شود دانلود کن.
۸- اگر بازپرداخت معوقی هست، اعلام کن. منظورم هزینه‌هایی است که برای شرکت کرده‌ای، مثل هزینه سفر کاری یا تجهیزات اداری که شرکت باید آن‌ها را پرداخت کند. اگر امکانش هست، قبل از اعلام استعفا، این هزینه‌ها را اعلام کن چون بعضی شرکت‌ها وقتی می‌بینند دیگر کارمندشان نیستی، رسیدگی به هزینه‌ها را پشت گوش می‌اندازند یا طولش می‌دهند. هیچ‌کس دوست ندارد پس از استعفا، دنبال طلبش بیفتد. پس از قبل پولت را بگیر.
۹- اشتراک‌ها و عضویت‌هایت را به ایمیل شخصی‌ات انتقال بده. اگر در سایتی عضو هستی، یا اشتراک داری، ترتیبی بده که از این به بعد، ایمیل‌های مربوطه به ایمیل شخصی‌ات ارسال شوند.
۱۰- قبل از اعلام استعفا به چیزهایی که می‌خواهی بگویی فکر کن. وقتی همه این کارها را انجام دادی، آماده استعفا خواهی بود. از قبل به این موضوعات فکر کن: می‌خواهی چقدر درباره علت‌های استعفایت توضیح دهی؟ (البته اگر می‌خواهی توضیح دهی). از زمان اعلام این خبر، تا چه مدت در شرکت خواهی ماند؟ اگر مدیرت برای منصرف کردنت از استعفا پیشنهاد جایگزینی به تو داد، چه پاسخی خواهی داد؟
مترجم: مریم مرادخانی
منبع: The Cut