محققان این قطعه جواهر باستانی را در حفاری‌هایشان در لیو پیکولو، روستایی در شمال شهر ونیز پیدا کردند.
به گزارش فرادید، نگین عقیق تراشیده‌شده منقوش به یک پیکر اساطیری، یک دست‌سازه‌ی غیرمعمول به ویژه در محیط زیرآبی در نظر گرفته می‌شود. کیفیت بالای این گوهر گرانبها نشان‌دهنده‌ی این است که رومیان ثروتمند در این منطقه ساکن بوده‌اند.
پروفسور کارلو بلترام که در کنار دکتر الیزا کوستا این حفاری را رهبری می‌کرد، در بیانیه‌ای گفته است این کشف به ویژه از این حیث که زیر آب بوده است، یک کشف نادر است.
بلترام می‌گوید: «در محیط تالاب، برخوردن به چنین چیزی تقریباً نادر است. تا به امروز یافتن دو گوهر گرانبهای دیگر در تورچلو و بارنا دل ویگنو به ثبت رسیده است».
لیو پیکولو از گذشته تا به امروز یک منطقه‌ی ماهیگیری پررونق بوده است. کاوش‌های زیرآبی به باستان‌شناسان کمک کرده است تاریخ این منطقه را بهتر درک کنند.
سازه‌ای با پایه‌ی آجری و دیوار‌های از جنس چوب بلوط مربوط به قرن اول و دوم میلادی در عمق ۱۱ فوتی زیر سطح آب قرار دارد. محققان در آغاز تصور می‌کردند کاربرد این سازه برای حفاظت و پرورش صدف‌ها بوده، اما بعدا مشخص شد مخزن نگهداری صدف‌ها پیش از مصرف بوده است.
بلترام می‌گوید: «در کنار این سیستم، سنگفرش آجری روی تیرک‌ها، قطعات زیادی نقاشی‌های دیواری ارزشمند و قطعاتی از موزاییک سیاه و سفید نیز یافت شده است».
لیو پیکولو در کمتر از ۱۰ مایلی شمال شرقی ونیز است.