هیچ گونه حیوانی به اندازه شیر نر که یال‌های براق و پر، دور گردن خود دارند نماد صحرای ساوان آفریقا نیست.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از livescience، یال‌های شیر معمولاً برای تحت تأثیر قرار دادن و ترساندن وجود دارند، اما همه نر‌ها آن‌ها را ندارند و در برخی شرایط، شیر‌های ماده به جوانه زدن مو‌های تیره صورت نیز معروف هستند.
بروس پترسون، محقق بازنشسته پستانداران در موزه فیلد شیکاگو گفت: «این یال‌های پر زرق و برق برای تحت تاثیر قرار دادن شیر‌های دیگر، یعنی هم جفت بالقوه و هم رقبای بالقوه وجود دارند. پترسون گفت که شیر‌های نر دارای سر‌های بزرگ و گردن بزرگ هستند و یال‌ها در این ویژگی‌ها اغراق آمیز هستند.»
برخی از یال‌ها ممکن است چشمگیرتر از بقیه باشند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۲ که بر روی انتخاب جنسی، دما و یال‌های شیر مختلف انجام شد، نشان داد که مو‌های تیره‌تر برای شیر‌های ماده جذاب‌تر است و همچنین با تغذیه بهتر و سطح تستوسترون بالاتر ارتباط دارد. به‌علاوه، محققان خاطرنشان کردند که شیر‌های نر با یال‌های بلندتر برای سایر نر‌ها ترسناک‌تر هستند.
پترسون گفت: «این یک رعب بزرگ برای مردان رقیب است؛ چرا که می‌بینند یک شیر غول پیکر به سمت آن‌ها حرکت می‌کند، به همین خاطر از دور خارج می‌شود.»، اما برخی از شیر‌های نر اصلاً یال ندارند و این به این دلیل است که داشتن یال تیره وپرپشت ممکن است با معایبی نیز همراه باشد.
علیرغم مزایایی که از تحت تاثیر قرار دادن شیر‌های دیگر با یال سنگین به دست می‌آید، پوشیدن شال گردن ضخیم دور گردن در تمام طول روز در حالی که زیر نور خورشید هستید ایده آل نیست و مطالعه سال ۲۰۰۲ نشان داد که دمای بدن نر‌های یال دار بالاتر از ماده‌های بدون یال است. دمای بالای بدن می‌تواند باعث ایجاد مشکل در تولید اسپرم شود.
این مشکل گرما ممکن است دلیلی باشد که برخی از شیرها یال‌های بسیار کوچک دارند یا اصلا یال ندارند. در مناطقی مانند دهانه سرنگتی یا انگورونگورو در شمال تانزانیا که هزاران فوت بالاتر از سطح دریا هستند و دمای آن به طور مرتب به زیر ۶۰ درجه فارنهایت می‌رسد، شیر‌های نر اغلب یال‌های بزرگی دارند.
اما در پارک ملی Tsavo East کنیا، که به سطح دریا نزدیک‌تر و گرم‌تر است، شیر‌های نر یال‌های بسیار کوچکی دارند که تقریباً دیده نمی‌شود. پترسون گفت: «شیری که یال بزرگی دارد نمی‌تواند در طول روز خیلی دور راه برود یا از آب دور شود. او گفت که این باعث می‌شود آن‌ها در مقایسه با شیری که یال بزرگی بر روی شانه هایش ندارد، در وضعیت نامناسبی قرار بگیرند.»
این می‌تواند برای شیر‌های خارج از زیستگاه طبیعی نیز صدق کند. یکی از مطالعات پترسون نشان داد که در میان شیر‌های باغ وحش در آمریکای شمالی، شیرها در شهر‌هایی با هوای سردتر یال‌های ضخیم‌تر و متراکم تری دارند.
شیر‌های ماده نیز می‌توانند یال داشته باشند، اگرچه این امر نادر است. در سال ۲۰۱۶، محققان اعلام کردند که پنج شیر ماده در دلتای اوکاوانگو بوتسوانا رشد یال داشته اند. یکی از گونه‌های ماده نیز رفتار‌های معمولی مردانه داشت.
در سال ۲۰۱۸، باغ وحش اوکلاهاما سیتی اعلام کرد که یک شیر ۱۸ ساله به نام بریجت به طور مرموزی رشد یک یال کوچک داشته است. آزمایش خون بعداً نشان داد که یک تومور خوش خیم باعث افزایش سطح هورمون آندروستندیون شده است که می‌تواند منجر به ویژگی‌های مردانه شود؛ و در سال ۲۰۲۰، یک شیر سالخورده در باغ وحش توپکا در کانزاس شروع به رشد یال کرد. نگهبانان باغ وحش گفتند که در آن زمان به نظر می‌رسید این یک «رویداد تصادفی» است که به رقابت یا تکامل مرتبط نبود.